برکات گزینه مقاومت
خبرگزاری میزان _ حسین کنعانی مقدم در روزنامه حمایت نوشت: ایران و ونزوئلا پس از سفر «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهور این کشور، فصل جدیدی از روابط را رقم زدند. امضای سند همکاری 20 ساله میان تهران و کاراکاس و تحویل نفت‌کش‌های ایرانی به ونزوئلا، نقاط عطف این همکاری به شمار می‌روند که در سایه «مقاومت» دو ملت به‌دست‌آمده است. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در دیدار با مادورو، «مقاومت» را «رمز پیروزی در برابر فشارهای آمریکا» شامل جنگ ترکیبی واشنگتن عنوان کردند.
یک نمونه شاخص از این مقاومت، در تولید بنزین قابل ذکر است. حدود یک دهه پیش، آمریکا و اروپا با هدف ایجاد نارضایتی و در نهایت براندازی، کشورمان را تحت تحریم بنزین قرار دادند. با راه‌اندازی پالایشگاه «ستاره خلیج فارس» این توطئه به سرانجام نرسید و توانستیم این تهدید را به فرصت تبدیل کنیم؛ به نحوی که در حال حاضر، به کشور صادرکننده بنزین تبدیل شده‌ایم و می‌توانیم آن را به سراسر جهان ارسال کنیم. در همین راستا، در خرداد 99، نفت‌کش‌های ایرانی یک و نیم میلیون بشکه بنزین و مکمل‌های آن را به ونزوئلا رساندند چون این کشور برخوردار از بزرگ‌ترین ذخایر نفت در جهان، تحت شدیدترین تحریم‌های آمریکا قرار داشت.
برنامه این بود که با فشار اقتصادی از یک طرف و راه‌اندازی کودتا توسط نیروهای تروریست آمریکایی که مجال نیافتند و دستگیر شدند، دولت مردمی مادورو سرنگون شود. نمایش‌های تبلیغاتی همچون انتشار تصاویری از بافتن سبد و صنایع دستی توسط پول رایج ونزوئلا برای القای سقوط آزاد ارزش پول ملی منتشر شد و همه این‌ها پیش درآمدی بود پیاده نظام آمریکا بتواند قدرت را در دست بگیرد. با پهلو گرفتن نفت‌کش‌های ایرانی، فضای سنگین حاکم علیه اقتصاد و حتی سیاست ونزوئلا شکست و «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا که تهدید کرده بود هر دست یاریگر به‌سوی کاراکاس را قطع خواهد کرد نیز نتوانست شناورهای حامل سوخت ایران را متوقف کند.
در واقع، اصرار ایران بر مقاومت در برابر تهدیدات واشنگتن، مهر باطلی بر بازدارندگی تخیلی و سست کاخ سفید زد و در نهایت منجر به فروپاشی هیمنه سیاسی آمریکا و همچنین شکست تابوی تحریم‌های این کشور به‌خصوص در منطقه دریای کارائیب شد که پنتاگون مدعی بود حضور نظامی خود را در این منطقه، گسترش داده است.
اما نکته مهم در بازدارندگی و مقاومت فعال ایران و ونزوئلا، باورپذیرتر شدن واکنش تهران و کاراکاس در برابر فشارها بود. غرب اکنون به یقین رسیده که اگر ایران را تحت فشار قرار دهد یا تهدید کند، جمهوری اسلامی حداکثر تلاش خود را برای تبدیل آن به فرصت بکار خواهد بست.
از باب مثال، خواب آشفته واشنگتن برای به صفر رساندن فروش نفت کشورمان در حالی بود که طبق آمار رسمی اوپک، میزان تولید نفت ایران در فروردین و اردیبهشت‌ماه سال جاری (آوریل) ۲.۵۶۴ میلیون بشکه در روز بود که نسبت به سه ماه نخست سال ۲۰۲۲ به میزان ۳۶ هزار بشکه در روز افزایش داشته است. صادرات نفت ایران نیز بیش از یک‌میلیون بشکه در روز است و این آمار و ارقام، غرب را شیرفهم کرد که ایران تسلیم تحریم نمی‌شود و از ظرفیت‌های فراوان خود برای مقابله با آن‌ها استفاده می‌کند.
حرکت ونزوئلا در برابر تحریم‌های کاخ سفید و کوتاه نیامدن از مواضع عزتمندانه این کشور نیز باعث شد تا تحریم کنندگان، پشیمانی خود را در مقام عمل نشان دهند. به این صورت که دولت بایدن به شرکت‌های نفتی ایتالیایی «اِنی» و اسپانیایی «رسپول» مجوز واردات نفت ونزوئلا را به منظور جبران کمبود حاصل از اجرای برنامه کاهش وابستگی اروپا به نفت روسیه، ارائه کرد. بایدن همچنین ماه گذشته مجبور شد به شرکت «شورون» (بزرگ‌ترین شرکت نفتی آمریکا) اجازه دهد تا با دولت مادورو و شرکت ملی نفت ونزوئلا در مورد آینده سرمایه‌گذاری و عملیات استخراج نفت در این کشور مذاکره کند.
تهران و کاراکاس همچنین نشان داده‌اند هراسی از تهدیدات چه در حوزه سیاسی و چه در زمینه امنیتی و نظامی ندارند. پاسخ موشکی ایران به شرارت‌های موساد در اربیل عراق، توقیف نفت‌کش‌های یونانی، توقیف نفت‌کش متخلف انگلیسی «استنا ایمپرو» در پاسخ به توقیف نفت‌کش کشورمان در جبل الطارق، سرنگونی پهپاد گلوبال هاوک، حمله موشکی به پایگاه عین الاسد، خارج کردن دوربین‌های نظارتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از مدار و … مثال‌هایی از دست برتر ایران در برابر تهدیدات و چالش‌هاست. این در حالی است که اقتدار ایران و ضرب شست کشورمان به دشمنان، علاوه بر اینکه منافع سیاسی ما را تأمین کرد، باعث تضمین منافع اقتصادی نیز شد.
از سوی دیگر، مقاومت دولت و مردم ونزوئلا در مواجهه با تهدیدات براندازانه داخلی باعث حفظ ثبات و بالا رفتن ضریب اطمینان برای سرمایه‌گذاری در این کشور شده است. اگر رئیس‌جمهور خودخوانده ونزوئلا (خوان گوایدو) موفق شده بود زمام امور را به دست بگیرد، به جهت مخالفت‌های عمومی شاهد جنگ داخلی در این کشور بودیم. گوایدو در حقیقت مهره آمریکا برای تغییر حکومت مادورو بود که تصاویر روز گذشته مبنی بر استقبال مردم از وی با پرتاب صندلی، شکست خوردن طرح واشنگتن را همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، نشان داد.
ونزوئلا امروز از رهگذر این مقاومت در آمریکای جنوبی از وزن بالایی برخوردار است و جایگاهش به سبب عبور از گردنه‌های دشوار، ارتقا یافته است. به تعبیر مقام معظم رهبری خطاب به رئیس‌جمهور ونزوئلا، «مقاومت جنابعالی و ملت ونزوئلا بسیار با ارزش است زیرا قدر و منزلت و لیاقت یک ملت و کشور و رهبران آن کشور را ارتقا می‌دهد و امروز قاعدتاً نگاه آمریکا به ونزوئلا متفاوت از گذشته است.» (21 خرداد 1401)
و بالاخره اینکه هر گاه کشورها به سمت مذاکره با آمریکا رفته‌اند، با زیاده‌خواهی واشنگتن مواجه شده‌اند و هر زمان گزینه مقاومت، روی میز بوده، کاخ سفید و شرکایش عقب‌نشینی کرده‌اند. این رفتار آمریکا ثابت می‌کند برای مصونیت در برابر فشارهای اقتصادی و ترکیبی از جنگ‌های تحمیل‌شده بر دو کشور، راه موفق و آزموده شده‌ای جز مقاومت سراسری و فعال وجود ندارد.
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.