تجربه یک خبرنگار از نژادپرستی در آمریکا؛ «احساس می‌کردم نامرئی هستم»
نژادپرستی در آمریکا چالشی است که رنگین پوستان به شکلی گسترده با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
خبرگزاری میزان - «سوچین پاک»، خبرنگار کره ای – آمریکایی که سابقا در «ام تی وی» کار می‌کرد، به تشریح تجربیات نژادپرستانه خود در این شبکه پرداخته و سفیدبرترپنداری فراگیر در آمریکا را توضیح داد.
به گزارش «هافینگتن پست»، «سوچین پاک» در اوایل دهه 2000 شغلی داشت که آرزوی خیلی از جوانان بود؛ خبرنگار آنتن «ام تی وی».
تصویر او بر روی آنتن خبرنگار جوان و با اعتماد به نفسی بود که در میان مردان عمدتا سفیدپوست شبکه با خوشحالی مشغول به کار بود.
اما با انتشار کتاب «زندگی من؛ بزرگ شدن یک آسیایی در آمریکا»، تاکید کرد که «شما واقعا هرگز نمی‌دانید در زندگی دیگران چه می‌گذرد؟»
«پاک» در کتابش با اشاره به تجربیات نژادپرستانه خود از بخش آمریکایی خانواده اش آورده است «از سوی آمریکایی خانواده ام، به من یاد داده بودند که باید زیبایی پوست سفیدپوست‌ها را ستایش کنم؛ مانند اکثر زنان آسیایی – آمریکایی تلاش زیادی می‌کردم تا کمتر آسیایی و بیشتر سفیدپوست به نظر برسم؛ همه این‌ها منجر به حالت دائمی ترس، خشم و در نهایت انزجار از بخش آسیایی خودم شد.»
تجربیات نژادپرستانه «سوچین پاک» در محل کار بسیار متعدد هستند؛ از فیلمبرداری که به وی توصیه می‌کرد «چشمهایت را بیشتر با کن» تا همکار سفیدپوستی که به وی توهین جنسی می‌کرد.
وی می گوید «فتیش تجاوز به زنان آسیایی، تجاوزات خفیف اما گسترده و سایر اشکال رفتار ناعادلانه در آن‌جا امری عادی بود.»
«پاک» همچنین می‌گوید «این که علیه خشونت ضد آسیایی در رسانه‌های آمریکا صحبتی نمی‌شود، دلایل متعددی دارد؛ یکی از آن‌ها احتمالا فرهنگی است؛ نسل‌های پیشین ما که به آمریکا آمدند، به عنوان بیگانه دیده می‌شدند؛ بقای ما در این جامعه به دلیل محو شدن و در سایه ماندن ممکن شد و بهترین کاری که می‌توانستیم بکنیم، سکوت بود.»
وی افزود «در واقع ما در برابر آسیب‌های اجتماعی که متوجه مان شد، کم کم نامرئی شدیم و احساس کردیم که در این جامعه وجود نداریم؛ من به همان اندازه که کره ای هستم، آمریکایی هستم اما وقتی در ام تی وی روی آنتن می‌رفتم، مردم مرا یک خارجی می‌دیدند.»
این خبرنگار که مادرش آمریکایی است، می‌گوید «وقتی با مادرم هستم اعتماد به نفس بیشتری دارم؛ در فروشگاه‌ها و اماکن عمومی برای این که نشان دهم آمریکایی هستم ناچارم با صدای بلند انگلیسی صحبت کنم تا مردم مطمئن شوند که من بیگانه نیستم.»
«پاک» درباره مطرح شدن حملات نژادپرستانه به آسیایی تبارها در آمریکا می‌گوید «انگار سکوت خود درباره تحقیر، اخراج و نفرت آشکار به خودمان را شکسته ایم؛ این که از کودکی آموخته ایم دنیا واقعا ترسناک است و والدین مان نمی‌توانند برای محافظت از ما کاری کنند و حتی خودشان نیاز به محافظت دارند.»
- بیشتر بخوانید:
- بومیان آمریکا هدف تبعیض و خشونت گسترده
- پیامدهای گسترده تبعیض نژاد بر بومیان و سیاه‌پوستان آمریکا
وی درباره تجربه خود از مواجهه با نژادپرستان می‌گوید «ترجیح می‌دادم سکوت کنم تا ماجرا تمام شود؛ سپس به خانه رفته و گریه می‌کردم؛ زیرا در جنگ برای بقا به سر می‌بردم.»
«پاک» در مورد دوران کاری خود و نژادپرستی حاکم بر محیط کاری اش نیز گفت «من به عنوان یک رنگین پوست و یک زن همیشه فکر می‌کردم که به اندازه کافی کار نمی‌کنم و اگر سخت تر تلاش کنم موفق تر می‌شوم اما این مثبت اندیشی دروغین در جامعه نژادپرست تهوع آور است.»
وی افزود «هدفم از نوشتن تجربیاتم این بود که بگویم اگر شما به عنوان رنگین پوست در آمریکا شاهد رشد و ارتقا شغلی نیستید، تقصیری ندارید؛ این مشکل شما نیست که حلش کنید.»
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *