تصرف عدوانی چیست؟
حق از نظر حقوقی، اقتدار و امتیازی است که شخص به موجب قانون در مقابل سایر افراد جامعه از آن برخوردار است و اشخاص باید آن را محترم بشمارند و این امر از ضمانت اجرا در قانون برخودار است. بدین معنا که چنانچه شخصی حقی را که به موجب قانون برای دیگری مسلم و محرز شناخته شده پایمال نموده یا وی را از آن محروم کند در صورت پیگیری با مجازات قانونی روبرو خواهد گردید.
گاه پیش می‌آید افراد به علل مختلف از جمله اینکه برای خود در اموال و املاک دیگری حق و حقوقی قائل هستند بدون حکم قانون و اثبات حقانیت شان با قهر و غلبه و زور اقدام به غصب مال و دارایی فرد می‌نمایند که این امر در اصلاح تصرف عدوانی نامیده می‌شود و از منظر حقوقی دارای انواع حقوقی و کیفری بوده که تحقق هریک از انواع آن شرایط مخصوص به خود را دارد.
تصرف عدوانی چیست؟
مطابق ماده ۳۰ قانون مدنی که اشعار می‌دارد:"هر مالکی نسبت به مایملک خود حق همه گونه تصرف و انتفاع دارد مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد" و مطابق ماده ۳۱ قانون مدنی که اشعار می‌دارد:"هیچ مالی را از تصرف صاحب آن نمی‌توان بیرون آورد مگر به حکم قانون". همچنین ماده ۳۵ قانون مدنی اشعار می‌دارد:"تصرف به عنوان مالکیت، دلیل مالکیت است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود"
مقصود از تصرف، سلطه و اقتدار عرفی است که شخص بر مالی دارد اعم از اینکه مالک مال بوده یا به هر سبب و علتی مانند اجاره حق استفاده از مال برای وی فراهم گشته. حال چنانچه شخص دیگری بخواهد مالی که در تصرف دیگری است را از تصرف وی خارج کند باید حقانیت خویش را اثبات نماید و با اثبات حقانیت خویش از قانون در خصوص اعمال تصرف خود حکم بگیرد. تصرف عدوانی در لغت به معنای ملک یا مالی را به زور تصاحب و از تصرف دیگری خارج نمودن می‌باشد. از گذشته تا کنون یکی از دعاوی رایج میان افراد، دعاوی در خصوص اموال و مالکیت است که شایع‌ترین آن‌ها دعوای تصرف عدوانی است. تصرف عدوانی در عالم حقوق به معنای آن است که اموال غیر منقول شخصی که بر آن‌ها سابقه تصرف دارد را بدون رضایت وی از تصرف او خارج کرد.
اموال در عالم حقوق به دو دسته مال منقول و مال غیر منقول تقسیم می‌شوند. اموال منقول اموالی است که قابلیت نقل و انتقال بدون آسیب به آن‌ها وجود دارد و اموال غیر منقول اموالی است که قابلیت نقل و انتقال در خصوص آن‌ها متصور نیست. دعوای تصرف عدوانی صرفا در خصوص اموال غیر منقول اعم از ملک و زمین قابل تصور و طرح است و باید دانست اثبات مالکیت ملک توسط مدعی تصرف، شرط نیست و داشتن سابقه تصرف کافی می‌باشد. یعنی چنانچه فردی به موجب قرارداد اجاره مالک منافع یک ملک برای مدت یکسال باشد، حق هر گونه تصرف و انتفاعی را در حدود قرارداد در ملک مذکور داشته باشد و اگر شخصی با قهر و غلبه بر ملک مورد اجاره تسلط یابد و مانع بهره برداری وی از حقوق مالکانه اش گردد باز هم دعوای تصرف عدوانی قابل تصور است.
انواع تصرف عدوانی
برای رفع تصرف می‌توان بسته به شرایط به هریک از دو شکل یا هر دوی آن در دادگاه عمومی حقوقی یا دادسرا طرح دعوا نمود. مطابق قانون انواع دعوای تصرف عدوانی عبارت است از:
تصرف عدوانی حقوقی: مرجع صالح طرح چنین دعوایی دادگاه عمومی حقوقی خواهد بود و در طرح دعوای تصرف عدوانی حقوقی صرفا رای به رفع تصرف داده خواهد شد و مجازاتی برای متصرف نخواهد بود.
تصرف عدوانی کیفری: مرجع صالح برای این دعوا دادسرا و دادگاه کیفری دو بوده و درصورت اثبات اتهام تصرف برای فرد متصرف علاوه بر رفع تصرف و اعاده وضع به حالت سابق، مجازات حبس نیز وجود خواهد داشت.
تصرف عدوانی حقوقی
موضوع مورد اختلاف و تصرف مال غیر منقول اعم از زمین یا ملک باشد.
تصرف به نحو عدوان صورت گرفته باشد: یعنی با قهر و غلبه و زور باشد.
فرد مدعی دعوای تصرف (خواهان دعوی) سابقه تصرف داشته باشد: یعنی قبل از تصرف ملک توسط فرد متصرف در آن سکونت و تصرف داشته باشد. مبنای سابقه تصرف عرفی است و می‌تواند اعم از مدت کوتاه یا مدت طولانی و بلند باشد.
فرد متصرف (خوانده دعوی) سبق تصرف نداشته باشد: یعنی خوانده دعوای تصرف، شخصی که با قهر و غلبه ملک خواهان را تصرف نموده پیش از این در ملک تصرف شده سابقه تصرف نداشته باشد.
تصرف عدوانی کیفری
موضوع مورد اختلاف و تصرف مال غیر منقول اعم از زمین یا ملک باشد.
تصرف به نحو عدوان صورت گرفته باشد: یعنی با قهر و غلبه و زور باشد.
فرد مدعی دعوای تصرف (خواهان دعوی) سابقه تصرف داشته باشد: یعنی قبل از تصرف ملک توسط فرد متصرف در آن سکونت و تصرف داشته باشد. مبنای سابقه تصرف عرفی است و می‌تواند اعم از مدت کوتاه یا مدت طولانی و بلند باشد.
فرد متصرف (خوانده دعوی) سبق تصرف نداشته باشد: یعنی خوانده دعوای تصرف، شخصی که با قهر و غلبه ملک خواهان را تصرف نموده پیش از این در ملک تصرف شده سابقه تصرف نداشته باشد.
مجازات فرد متصرف بر مبنای ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی عبارت است از: رفع تصرف- اعاده وضع به حالت سابق- یک ماه تا یک سال حبس
تفاوت دعوای تصرف عدوانی با خلع ید
دعوای خلع ید شامل تمامی اموال اعم از منقول و غیرمنقول بوده لکن دعوای تصرف عدوانی صرف در خصوص اموال غیر منقول می‌باشد.
دعوای خلع ید یک دعوای حقوقی است و صرفا به صورت حقوقی قابل طرح است حال آنکه دعوای تصرف عدوانی هم به صورت حقوقی و هم کیفری قابل طرح است.
طرح دعوای خلع ید صرفا توسط مالک مال با سند مالکیت قابل طرح است حال آنکه در دعوای تصرف عدوانی داشتن سابقه تصرف کافی است.
دعوای خلع ید با رعایت تشریفات قانونی است و اجرای حکم پس از قطعیت آن ممکن است حال آنکه به دعوای تصرف عدوانی به قید فوریت رسیدگی شده و در صورت طرح دعوی دادگاه به متصرف به صورت موقت دستور رفع تصرف می‌دهد.
دعوای خلع ید در زمره دعاوی مالی بوده و هزینه دادرسی آن مطابق دعاوی مالی محاسبه خواهد شد حال آنکه دعوای تصرف عدوانی یک دعوای غیر مالی است و هزینه دادرسی آن نیز مطابق دعاوی غیرمالی است.
انتهای پیام/