حدادی: با ضعیف‌ترین رکوردم باز هم نفر اول آسیا هستم/ هیچ‌جا بهتر از ایران نیست
احسان حدادی در گفت‌وگو با میزان، درباره عملکرد خود در مسابقات دوومیدانی قهرمانی کشور اظهار داشت: همیشه دوست داشتم در این پیکارها شرکت کنم که خداراشکر خوب بود. هر چند به دلیل حضور در مسابقات و اردوهای برون مرزی این اتفاق زیاد برایم فراهم نمی‌شد تا در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کنم.
وی ادامه داد: متاسفانه در 2 سال و نیم گذشته تنها فرصت شرکت در 5 مسابقه را داشتم. ورزشکار حرفه‌ای باید سالی در 15 تا 20 رقابت سطح بالا شرکت کند و نتیجه خوبی بگیرد تا به سطح بالایی از آمادگی برسد. از شرایط و عملکردم در مسابقات قهرمانی کشور در خرم‌آباد راضی هستم. توقع خودم ثبت رکورد بیشتری بود، اما به دلیل شرایط جوی نمی‌شد بهتر از این رکورد را ثبت کرد.
*کار مدعیان داخلی برای رسیدن به حد نصاب 63 یا 64 متر خیلی سخت است
حدادی افزود: به دلیل درخواست فدراسیون، هیأت دوومیدانی و مردم خونگرم خرم آباد در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم. از مردم این خطه و دیار خیلی ممنونم که مرا عاشقانه تشویق کردند. اولین باری بود که در آنجا حضور پیدا می‌کردم. در خرم آباد خیلی به من خیلی خوش گذشت زیرا استان بسیار زیبایی از لحاظ طبیعت، سرسبزی و داشتن مردمان خونگرم است.
حدادی در خصوص سطح آمادگی رقبا در این مسابقات، اضافه کرد: رحمانی تازه از رده سنی جوانان به بزرگسالان آمده و باید بیشتر دقت و تلاش کند تا به یک پرتابگر پخته تبدیل شود. البته سایر ورزشکاران هم شرایط مشابهی مانند او را دارند و اینطور نیست که بدون سختی کشیدن به مدارج عالیه برسند. بقیه دوستان هم کارشان برای رسیدن به حد نصاب 63 یا 64 متر خیلی سخت است تا بتوانند مدال آوری کنند.
*۹۰ درصد مربیان پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی بلد نیستند چطور آموزش دهند
دارنده مدال نقره پرتاب دیسک بازی‌های المپیک 2012 لندن در مورد برنامه‌های آینده خود، عنوان کرد: فعلاً که تصمیم دارم در تهران پیگیر تمریناتم باشم و مشخص نیست چه زمانی به آمریکا بروم. باید در این مورد با فدراسیون صحبت تا به یک جمع بندی نهایی برسیم. تمام هدفم برای بازی‌های آسیایی است تا بتوانم حد نصابم را به بالای ۶۵ متر برسانم تا باز هم به روزهای اوجم برگردم. نباید فراموش کرد احسان ۳۷ سال سن دارد، اما می‌خواهم به قولی که به مردم دادم پایبند باشم و پنجمین مدال طلای خودم را از بازی‌های آسیایی صید کنم.
دارنده مدال برنز قهرمانی جهان در پاسخ به این سوال که شرایط فعلی این رشته را چطور ارزیابی می‌کنید، تصریح کرد: دوومیدانی یک مجموعه است که مسابقه برگزار نمی‌کند بلکه رویداد است زیرا چندین رشته در آن مسابقه می‌دهند. ساختن ورزشکار یک پروسه 10 تا 12 ساله نیاز دارد. به طور مثال 20 سال پیش روی ما سرمایه‌گذاری کردند و ثمره آن این شد که من نایب قهرمان المپیک شدم. اما الان مدال آوری سخت‌تر شده است چون یک دوومیدانی‌کار نیاز به تیم کامل از نظر مربی، ماساژور، فیزیوتراپ و روانشناس دارد، چیزی که در دنیا مرسوم است. استعداد زیاد داریم، اما ۹۰ درصد مربیان پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی هنگامی که وارد عرصه مربیگری می‌شوند بلد نیستند چطور به ورزشکار آموزش دهند.
*برخی قهرمانان بدون آشنایی با علم روز دنیا و حضور در کلاس‌های مربیگری به این عرصه ورود می‌کنند
دارنده مدال طلای بازی های آسیایی اینچئون ادامه داد: مربی که می‌خواهد استعدادیابی کند باید پایه‌ریزی درست و بر اساس برنامه‌ریزی باشد. متاسفانه قهرمانانی داشتیم بدون اینکه علم دنیا را بشناسند و در کلاس‌های مربیگری شرکت‌کنند به این عرصه ورود می‌کنند. متاسفانه همین می‌شود که خروجی صفر باشد. خود من در گذشته زیر نظر ایوان به تمرین پرداختم و خیلی از اصول ابتدایی را او به من یاد داد که چگونه دارای بدنی سالم باشم و سایر موارد که نیاز است یک ورزشکار بداند. اما متاسفانه بر خلاف این اتفاق برخی از مربیان، آشنایی چندانی به این موارد ندارند.
رکورددار پرتاب دیسک آسیا افزود: بهترین راه حل این است که فدراسیون دوومیدانی مقررات خاصی بدین مضمون در نظر بگیرد تا مربیان را از لحاظ علم ورزشی کلاس‌بندی شوند. چیزی که نمایان است اینکه دوومیدانی پایه می‌خواهد و باید این پایه 8 سال پیش بنا می‌شد تا هم‌اکنون از آن برداشت می‌کردند. درست برای ورزشکاران سرمایه‌گذاری نکردند و اکنون این شده که در یک رشته ورزشی تنها یک نفر شرکت‌کننده باشد. اگر برنامه‌ریزی شود شک نداشته باشید در بازی‌های آسیایی، دوومیدانی صاحب 10 مدال طلا می شود. به شرطی که با پایه‌ریزی و از همه مهمتر بر اساس برنامه جلو برود.
حدادی با اشاره به اینکه مربیگری کار هر کسی نیست، گفت: مربیگری مانند معلمی همراه ریاضت و سختی است. اگر چه خود من علم و سواد ورود به دنیای مربیگری را دارم اما باز هم می‌گویم من خودم چیزی از این عرصه بلد نیستم. بذر درست نپاشیدیم که الان از آن برداشت کنیم. نمی‌توان توقع داشت نخود بکاری آناناس برداشت کنی!
*چند نفر در ایران می‌توانند بالای 60 متر پرتاب کنند؟
وی در خصوص انتقاداتی که نسبت به رکوردهای فعلی او می‌شود، اینطور واکنش نشان داد و پاسخ داد: شاید خیلی‌ها بگویند احسان نتیجه نگرفته در صورتی که ۵۹ متر انداختم. در گذشته ورزشکاری که دارای رکورد ۵۶ متر بود ۳ سال اردو آلمان می‌رفت تا آنجا در بهترین کمپ‌های تمرینی آن کشور مراحل آماده سازی را پشت سر بگذارد، موضوعی که اکنون وجود ندارد. الان حدادی ضعیف‌ترین نتیجه‌اش باز هم نفر اول آسیاست. آنقدر نتایج من در سطح المپیک و ….. درخشان بوده که اکنون سطح توقع از این رشته بالا رفته و من که 60 متر پرتاب می‌کنم از من خرده می‌گیرند. در شرایط فعلی چند نفر هستند که بالای 60 متر پرتاب کنند؟ امکاناتی که در اختیارم است در سطح غرب آسیاست آن هم به دلیل اینکه تنها با یک فیزیوتراپ و بدون مربی تمرین می‌کنم ولی نتایجم در حد قهرمانی در بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیاست.
حدادی در پایان خاطرنشان کرد: خواهش می‌کنم از فدراسیون دوومیدانی و سایر فدراسیون‌های ورزشی که برای ورزشکاران امکانات فراهم کنند و نباید ورزشکاران را به حال خودش رها کنند. متاسفانه به دلیل کرونا خیلی ورزشکاران به حال خودشان رها شدند و بدترین چیز برای ورزشکار این است به حال خودش رها شود. با تمام شرایطی که می‌بینم ایران بهترین کشور دنیاست. چون در بیرون از ایران کسی منتظر شما نیست، اما در ایران همه دلتنگ شما هستند. من که بالای 120 کشور سفر کرده‌ام می‌گویم هیچ کجا بهتر از ایران نیست. دلیلی ندارد ورزشکار زیر پرچم کشور دیگر مسابقه بدهد.
انتهای پیام/