صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

پیامدهای 70 سال استعمارگری فرانسه بر الجزایر؛ از آوارگی اجباری تا قربانی شدن برای آزمایش هسته ای

۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۱۰:۳۲:۲۲
کد خبر: ۴۲۵۸۴۶۲
دسته بندی‌: حقوق بشر ، عمومی
نگاهی به تاریخ استعماری فرانسه، شواهد بسیاری را از جنایات این کشور علیه بشریت برملا می‌کند.

خبرگزاری میزان - تاریخ حرف‌های بسیاری درباره جنایات وحشیانه‌ای که مقامات استعماری فرانسه در الجزایر مرتکب شده‌اند، دارد.

به گزارش «آناتولی»، فرانسه زمانی که الجزایر را به مدت 132 سال بین سال های 1830 تا 1962 مستعمره خود کرده، جنایات بسیاری را در این کشور مرتکب شده است.

دستکم پنج میلیون نفر در جریان مبارزات الجزایر برای استقلال کشته و صدها هزار نفر زخمی شدند.

سایر جنایات فرانسه در این کشور شامل شکنجه، قتل، آوارگی مردم بومی، محرومیت از ابتدایی ترین حقوق، آزمایش‌های هسته‌ای، مصادره زمین‌های حاصلخیز کشاورزی و غارت ناشناخته ثروت و منابع این کشور شمال آفریقا بود.

از زمان اشغال الجزایر در پنجم جولای سال 1830، حدود 70 سال طول کشید تا فرانسه این کشور را به اشغال خود درآورد.

 الجزایری‌ها تنها در سال 1962 و پس از مبارزه آزادی‌بخش بین سال های 1954 و 1962 که جان 1.5 میلیون الجزایری را گرفت، استقلال خود را از فرانسه به دست آوردند.

 مورخان الجزایری بر این عقیده هستند که سرزمین آنها همچنان با نفت، طلا، آهن، زغال سنگ و مواد معدنی مختلف، اقتصاد فرانسه را تغذیه می‌کند.

در سال 1871، دولت استعماری فرانسه قانون مردم بومی را صادر کرد که به اعتقاد مورخان تأثیر زیادی در غارت منابع و ثروت الجزایر داشت.

موضوع مهم درباره قانون فرانسه این بود که الجزایر را وابسته به استعمارگران، خواه فرانسه و خواه اروپا، می‌کرد و مالکیت زمین‎های کشاورزی حاصلخیز را به مستعمره‌نشینان اروپایی که از فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و مالت آمده بودند، اعطا کرد و به الجزایری‌ها که در مزارع کار می‌کردند، تنها یک پنجم از تولید را اختصاص می‌داد.

الجزایری‌ها که پس از آن به عنوان «بومی‌ها» شناخته می‌شدند، رفت‌وآمدهایشان محدود شد و تنها با اجازه مقامات استعماری می‌توانستند به طور قانونی سفر کنند.

این قانون که تا سال 1945 به قوت خود باقی ماند، منجر به استثمار و غارت ثروت الجزایری‌ها، مصادره زمین‌های کشاورزی و اخراج آنها به زمین‌های خشک و کوهستانی شد.

به اعتقاد برخی از مورخان الجزایری، غارت الجزایر از سوی فرانسه تا بسیاری از مناطق در این کشور گسترش یافت که بر اساس داده‌های تاریخی هفت تن و 312 کیلوگرم طلا، 108 تن و 704 کیلوگرم نقره، آلیاژهای مختلف، طلای خالص، سنگ‌های قیمتی، لباس‌های لوکس و دیگر پس‌انداز های الجزایر را شامل می‌شود.

انتهای پیام/



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *