حضرت علی(ع)؛ از خانه خدا تا خانه خدا/ شخصیتی که ضربات شمشیرش بالاتر از عبادت است

حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی رضایی کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی درباره شخصیت حضرت علی(ع) گفت: مانند شخصیت حضرت علی(ع) در عالم هستی وجود ندارد و اگر بخواهیم شخصیت ایشان را تحلیل و بررسی کنیم از همه ابعاد قابل توجه است.

وی در همین راستا افزود: قبل از ولادت ایشان در کعبه مادرشان فاطمه بنت اسد دور خانه خدا را طواف کرد و درد زایمان به او دست داد، از خدا استمداد کرد، دیوار کعبه شکافته شد، درون خانه خدا رفت و فرزندش متولد شد.  در طول مدتی که فاطمه بنت اسد درون خانه خدا حضور داشتند وارد شدن به آن امکان پذیر نبود و پس از سه روز آن دیوار دوباره شکافته و مادر حضرت علی(ع) از آن خارج شدند در حالی که فرزندش در آغوششان بود. 

این کارشناس علوم قرآنی درباره طفولیت حضرت علی(ع) اظهار کرد: حضرت علی(ع) در نزد پیامبر اسلام(ص) تربیت شد و اولین فردی بود که به حضرت و اسلام ایمان آورد. ایشان نه تنها به اسلام ایمان آورد بلکه در تمام لحظات زندگی از جمله زمان رهبری پیامبر(ص) در میان مردم و زمانی که حضرت علی(ع) به عنوان یک رزمنده در جنگ‌ها در خدمت رسول خدا (ص) حضور داشتند در کنارشان بود. در جنگ‌هایی که پیامبراسلام(ص) رهبری کردند ایشان از خود رشادت‌هایی بروز دادند که در تاریخ کسی نتوانسته بود چنین جایگاه نظامی و رزمی داشته باشد. 

حجت‌الاسلام و المسلمین رضایی ادامه داد: توانایی رزمی و نظامی حضرت علی(ع) به جایی می‌رسد که یک ضربت او در خندق بالاتر از عبادت همه عبادت کنندگان است. روایت است زمانی که شمشیر او در جنگ شکست از طرف خداوند متعال و در زبان جبرئیل ندای "لا فتى إلّا عَلىٌّ و لا سیف إلّا ذو الفقار" بیان می‌شود.  همچنین در جنگ احد که مسلمانان مغلوب می‌شوند یاران به دیدار پیامبراسلام(ص) می‌روند،حضرت علی(ع) در برابر دشمن می‌ایستد و از نبی اکرم(ص) دفاع می‌کند. 

وی درباره دیگر ویژگی‌های حضرت علی(ع) توضیح داد: هیچ کس توان مقابله با حضرت علی(ع) نداشته و در میدان نبرد در مقابلش شکست می خوردند. در روایتی نقل شده است زرهی که حضرت علی(ع) در جنگ از آن استفاده می‌کرد پشت نداشته است چون ایشان هیچ وقت پشت به دشمن نمی کرده و روبه دشمن می‌جنگید. حضرت علی(ع) علاوه بر بعد نظامی شخصیتش ابعاد دیگری نیز دارد، ایشان در دستگیری از محرومان و مستمندان بی‌نظیر هستند. نقل شده است وقتی در یکی از کوچه‌ها می گذشت زنی اظهار نارضایتی و شکایت کرد که شوهرش در جنگ کشته شده است و با چند بچه صغیر زندگی را به سختی می‌گذراند. ایشان او را کمک کرده و آذوقه و پول به او می‌بخشد و سپس به خانه این زن می‌رود.

این کارشناس علوم قرآنی ادامه داد: وقتی حضرت علی(ع)وارد خانه آن زن شد پیشنهاد می‌دهد که از بچه‌هایش نگهداری کند و آن زن برای بچه ها نان بپزد یا زن بچه‌ها را مراقبت کند و ایشان نان را درست کنند. در ادامه حضرت برای پختن نان به سمت تنور آتش می‌رود، سینه اش را مقابل آن آتش قرار می دهد و می‌گوید ای آتش علی را بسوزان که از حال یتیمان بی خبر نباشد.

 حجت‌الاسلام والمسلمین رضایی با اشاره به نمونه و عمیق بودن عبادت حضرت علی(ع) افزود: وقتی در جنگ، تیر به پای ایشان اصابت می‌کند اصحاب در بیرون آوردن تیر کلافه می‌شوند بنابراین با مشورت امام حسن(ع) به این نتیجه می‌رسند. وقتی امام علی(ع) به نماز می ایستند تنها زمانی است که می‌توان تیر را از پای ایشان خارج کرد. این کار انجام می‌شود و امام می‌فرماید: من متوجه نشدم چه زمانی تیر از پایم خارج شد و غرق در عبادت بودم.

وی در ادامه افزود: از نظر "حاکمیت در عدالت" و با "عدالت برخورد کردن" نیز حضرت علی(ع) نمونه است. آنجا که وقتی عقیل برادرش از او چیزی را از بیت‌المال طلب می کند امام علی(ع) آهن گداخته به او می‌دهد و دستان او را می‌سوزاند. دشمنان کوردل اسلام با وجود سفارشات متعدد پیامبر اسلام(ص) که فرمودند: حق با علی است و علی با حق و یا من و تو شبیه هارون و حضرت موسی(ع) هستیم و هرکه من مولای اویم اینک علی مولای اوست، نمی‌توانند امام علی(ع) را با این عظمت تحمل کنند بنابراین کوردلان اطاعت از امام(ع) را با این عظمت و با این روشنی نپذیرفتند، دنبال دیگران رفته  و در نهایت تصمیم به شهادت ایشان می‌گیرند.

این کارشناس علوم قرآنی درباره قاتل حضرت علی(ع) بیان کرد: پس از تصمیم دشمنان کوردل اسلام عبدالرحمان ابن ملجم ماموریت پیدا می‌کند، به کوفه وارد می‌شود، با قطامه ارتباط نزدیک پیدا می‌کند و آن زن نیز مهریه خود را سر امام علی(ع) قرار می‌دهد.  ابن ملجم مرادی برای کشتن علی(ع) پیشتر تصمیم گرفته است و با تحریک قطام بر این تصمیم مصرتر می‌شود و شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه به نماز می‌ایستند، ابن ملجم شمشیری که آلوده به زهر است بر فرق حضرت می‌زند و ایشان جمله "فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة" را سر می‌دهد. در این لحظه فرشتگان بین زمین و آسمان ندای "قد قُتِلَ امیرالمومنین" سر می‎دهند و امامان حسن و حسین (ع) خود را به مسجد می‌رسانند اما وقت زیادی گذشته و حضرت در خونش غوطه ور بودند.

 
حجت‌الاسلام والمسلمین رضایی خاطرنشان کرد: حضرت علی(ع) را به خانه می برند، زمانی که حضرت را به در خانه رساندند ایشان به فرزندانشان فرمودند دوست ندارم این گونه وارد خانه شوم پس اجازه دهید با پای خود وارد خانه شوم. علت را جویا شدند که حضرت فرمود نمی‌خواهم دخترم مرا با این وضعیت ببینید. در ادامه برای ایشان طبیب می آورند که تشخیص می دهد زهر تاثیر خود را گذاشته و امیدی وجود ندارد. در نتیجه حضرت علی(ع) پس از دو روز در سحر روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان به شهادت می رسند.   

انتهای پیام/