اهمیت رسیدگی به فقرا از نگاه امیرالمومنین (ع)

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد خوش‌نظر کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی درباره جایگاه اطعام دادن در ماه مبارک رمضان گفت: پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: "هر کسی در ماه مبارک رمضان کسی را اطعام دهد گویا که بنده‌ای را آزاد کرده است". از امام موسی کاظم(ع) نیز روایت شده است که اگر مومنی را افطار بدهید ثوابش از روزه خودتان بیشتر است. 

وی در همین راستا افزود: در روایات اسلامی به اطعام دادن مومنین سفارش بسیاری شده است،اگر این اطعام دادن به خصوص به فقرا، گرسنگان و نیازمندان داده شود ثواب بیشتری دارد زیرا که هر عملی در ماه مبارک رمضان هزار برابر ثواب انجام عملی در دیگر ماه‌هاست. اگر انسان یک ریال در ماه مبارک رمضان صدقه بدهد گویا که در ماه‌های دیگر هزار ریال صدقه داده است. 

این کارشناس علوم قرآنی درباره نزدیک بودن عمل مسلمانان در رسیدگی به فقرا به سیره امیرالمومنین(ع) اظهار کرد: همان طوری که امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: "شما در رسیدگی به فقرا به میزان رسیدگی و توجه من به فقرا نمی‌رسید اما در داشتن تقوا و ورع به من کمک کنید"؛ ما نمی‌توانیم در کمک کردن به نیازمندان مانند ایشان عمل کنیم ولی باید تقوا را رعایت کرده و در یاری دین خدا و حل مشکلات دیگران تلاش کنیم.

حجت‌الاسلام والمسلمین خوش‌نظر ادامه داد: خداوند نیز در قرآن می‎فرماید اگر بندگانم مرا یاری کنند من نیز یاری کننده آنها هستم؛ بنابراین همه مشکلات جامعه در صورتی حل خواهد شد که ما خود را در مسیر خدا قرار دهیم و به خداوند کمک کنیم.

وی با بیان اینکه کمک به دین خدا یعنی داشتن تقوا بیان کرد: کمک کردن به دین خدا یعنی با داشتن تقوا، خانواده، اطرافیان و دیگران را به تقوا دعوت کنیم.

این کارشناس علوم قرآنی با اشاره به کمرنگ بودن توجه به فقرا در جامعه، افزود: متاسفانه در جامعه ما به مقوله رسیدگی و توجه به فقرا کم‌توجهی می‌شود؛ در واقع کسانی که داراتر هستند کم توجه‌ترند و کسانی که وضعیت کم‌برخوردارتری دارند بیشتر به فقرا توجه می‌کنند و کسانی که متمول هستند، مال اندوزی می‌کنند؛ به این دسته باید سفارش کرد تا وقتی که زنده هستید با دست خودتان به فقرا کمک و یاری برسانید و برای آخرت‌تان ذخیره‌ای داشته باشید؛ چون بعد از مرگ کمک کردن به دیگران فایده‌ای ندارد. 

 وی ادامه داد: در روایات داریم فردی در لحظه مرگ به پیامبر اکرم(ص) وصیت کرد که اموال خرمای من را بین فقرا تقسیم کنید، حضرت پس از اینکه اموال را به فقرا بخشیدند؛ فرمودند اگر این شخص در زمان حیاتش یک دانه خرما بخشیده بود از کاری که من کردم ثوابش بیشتر بود.