روزنامه صبح نو نیز در یادداشت امروز خود نوشت: آمریکا باز برای ایران تعیین تکلیف کرده است؛ وزیر خارجه امنیتی‌اش 12دستورکار روشن داده که هیچ حرف تازه‌ای در آن نیست و تکرار همه ادعاهای 40ساله آمریکایی‌ها علیه ایران است. برای چندمین‌بار در 20سال اخیر از زبان مقامات آمریکایی گفته شده که شدیدترین تحریم‌ها را اعمال خواهند کرد؛ ظاهرا این شدیدترین‌ها انتهایی ندارد، چون کلینتون، بوش و اوباما هم چنین کردند و باز هم ایران پابرجا ماند. نکته تمسخرآمیز اعلام مواضع رییس سابق سیا بود که گفت اگر ایران این درخواست‌ها را فوری قبول کند، ما هم مشکلات اقتصادی‌اش را به‌سرعت حل می‌کنیم؛ دولتی که برآمدنش بر ادعای حل مشکلات کشورش بود، چگونه می‌تواند برای دیگران نسخه شفا بپیچد، مضاف بر اینکه با همین وعده‌ها لیبی را به قهقرای تاریخ بردند و حالا خوش‌خیالانه سناریوهای تکراری‌شان را تکرار می‌کنند. تصویری که پمپئو از آمریکا ارائه کرد، یک چهره لرزان، خسته و شکست‌خورده بود که گویا راهی جز اعمال فشار اقتصادی خصمانه ندارد و چشمانش را معطوف به شورشی داخلی کرده که ایادی آن به راه بیندازند. درخواست‌هایی عجیب که جز از ذهنی کُند و خرفت برنمی‌آمد و هیچ تناسبی با قامت استوار ایران نداشت، مانند یک هفت‌تیرکش که دنیا را از درون فیلم‌‌های کابویی به نظاره نشسته است.
روزنامه خراسان همچنین در یادداشت امروز خود نوشت:با مصوبه اخیر هیئت وزیران برای کاهش نرخ سود تسهیلات مسکن در بافت های فرسوده، افزایش مدت سپرده گذاری در این بافت ها و تعیین وام مشارکت مدنی برای ساخت و نیز ودیعه مسکن، می شود گفت طرح بازآفرینی شهری به عنوان اصلی ترین طرح دولت در بخش مسکن که بهمن سال گذشته کلید خورد، یک گام دیگر به اجرا نزدیک شد.
از منظر خرد، موضوع ترغیب ساکنان بافت های فرسوده درباره ورود به این طرح، محل تامل دیگری است. قطعاً بخش قابل توجهی از ساکنان این مناطق را اقشار ضعیف و محروم تشکیل می دهند،در صورتی که این اقشار با توجه به وضع معیشتی خود، امکان مشارکت در این طرح را نداشته باشند، موفقیت این طرح دچار خدشه خواهد شد. مشکل تامین هزینه اجاره موقت علاوه بر وام قرض الحسنه و نیز تامین سرمایه مازاد بر وام مشارکت مدنی برای سرمایه گذاری در ساخت واحد مسکونی، مواردی است که به نظر می رسد مشارکت این اقشار را در طرح ضعیف خواهد کرد.
موضوع دیگر مربوط به بحث برداشت یک میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی برای اجرای این طرح است. اساساً به نظر می رسد این اقدام با فلسفه وجودی این صندوق برای جداسازی بودجه دولت از نفت در تعارض است. چرا که قرار بر این بوده است که این صندوق تبدیل به قلک طرح های عمرانی دولت نشود. همچنین در خصوص اثرات تورمی تبدیل ریالی منابع این صندوق، هنوز به طور دقیق نمی توان حدس زد این تصمیم چگونه با سیاست گذاری صورت گرفته مبنی بر خروج غیر تورمی مسکن از رکود سازگار خواهد بود.
در مجموع به نظر می رسد در شرایطی که با فقر طرح های مداخله ای دولت در حوزه مسکن مواجه هستیم، اجرای این طرح ولو با سرعت ابتدایی کم اما با مبنای درست، می تواند سرمنشأ تحولات بزرگ تر در سال های آینده باشد. مشروط بر این که دولت لااقل در اجرای این طرح، اقدام جدی و فراتر از سیاست های پیشین را که محدود بر افزایش وام بود، صورت دهد.
یادداشت امروز روزنامه ایران نیز به افزایش قدرت خرید با تسهیلات جدید مسکن اشاره کرده و نوشته:در همه جای دنیا انتظار بر این است که خریدار، بخشی از منابع مورد نیاز برای تهیه مسکن را از طریق اعتبارات بانکی تهیه کند. در کشورهای توسعه یافته، دسترسی به اعتبارات شرایط بهتری دارد؛ میزان وام بالاتر است، سود پایین‌تر است و در کل شرایط سهل تری برای متقاضی خرید مسکن حاکم است اما در کشورهای در حال توسعه، دسترسی به اعتبارات چندان ساده نیست. با این حال، اقدامات مثبتی برای تسهیل دریافت اعتبارات صورت گرفته است.
در حال حاضر، هیأت وزیران بانک مرکزی را موظف کرده است که پس از تصویب شورای عالی پول و اعتبار، برای فراهم کردن تمهیدات لازم جهت کاهش سود تسهیلات خرید مسکن در بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری از 8 درصد به 6 درصد و کاهش مدت سپرده‌گذاری از 6 ماه به 5 ماه و نیز افزایش دوره بازپرداخت از 12 سال به 15 سال اقدام کند. همان‌طور که در مؤلفه‌های اصلی مشاهده می‌کنید طبق این مصوبه، هم میزان وام افزایش پیدا می‌کند، هم سود سپرده کاهش می‌باید و هم دوره بازپرداخت بیشتر می‌شود. در همه جای دنیا، این مسائل سه مؤلفه مهم در ارزیابی سهولت دسترسی به اعتبار است. حالا که این اقدامات انجام شده است، طبیعتاً قدرت خرید مردم افزایش خواهد یافت. تغییر مهم دیگر این است که دیگر تسهیلات برای خانه اولی‌ها نیست و طبق اخبار منتشر شده اگر زوج متقاضی تسهیلات خرید مسکن برای دومین بار، به‌دنبال اخذ تسهیلات از محل اوراق گواهی حق تقدم استفاده از تسهیلات مسکن یا تسهیلات مشارکت مدنی از محل صندوق پس‌انداز ساخت مسکن باشد، محدودیتی در تعداد دفعات استفاده از تسهیلات وجود ندارد.
تمام این مسائل، به افزایش قدرت خرید می‌انجامد که البته متأسفانه این تمهیدات با تغییرات قیمت مسکن همراه شده و بخشی از اثر تسهیلات اعتباری با افزایش قیمت مسکن خنثی می‌شود. با وجود این بدون این اعتبارات هم به خاطر سیر طبیعی بازار افزایش قیمت اتفاق می‌افتاد ولی وضعیت برای مردم سخت‌تر می‌شد؛ به همین خاطر از تغییرات و فرصت کنونی می‌توان خوشحال بود.
روزنامه اعتماد نیز در یادداشت امروز خود نوشت: آنچه دیروز در سخنرانی مایک پومپئو، وزیر خارجه امریکا در مورد ایــران شنیــده‌شـد، بی‌سابقـــه‌تـرین و تندترین اظهاراتی است که من تاکنون از یک وزیر خارجه امریکا در مورد ایران شنیده‌ام. من چندین سال است که گفته‌ها و بیانیه‌های مقام‌های امریکایی در رابطه با ایران را دنبال می‌کنم و تاکنون ندیده‌بودم که یک وزیر خارجه ایالات متحده امریکا به چنین شیوه‌ای در مورد ایران صحبت کند، حتی من بعید می‌دانم چنین اظهارنظر‌هایی از سوی وزیر خارجه امریکا در مورد کوبا هم بیان شده‌باشد.
این نوع زبان و این نوع ادبیات، امریکا را در جهان منزوی‌تر می‌کند. ممکن است که گروهی از متحدان منطقه‌ای امریکا و رژیم صهیونیستی برای چنین هذیان‌هایی کف و سوت بزنند. اما کشوری که به هیچ اصول و مبانی اعتقاد ندارد و منتزع از تمام واقعیت‌های جاری جهان اظهارنظر می‌کند و زیر تعهداتش می‌زند در مقابل کشوری که تعهدات خود را رعایت کرده و به اصول و مبانی دیپلماتیک پایبند است، قطعا تنها خواهد ماند. این زبان تهدید و این اظهارنظر‌های هذیان‌گونه، نه‌تن‌ها عامل ایجاد ائتلاف جهانی علیه ایران نخواهد شد، بلکه همین ته‌مانده همکاری‌های بین‌المللی با واشنگتن علیه تهران را هم از میان می‌برد. به گمان من بزرگ‌ترین اشتباه محاسباتی واشنگتن این است که با چنین ادبیاتی یا جمهوری اسلامی ایران آنقدر مضطرب می‌شود که شروط آنها را می‌پذیرد یا اینکه نهایتا تحریم‌ها باعث فشار بر مردم و فروپاشی از درون می‌شود. چنین محاسبه‌ای ناشی از فقدان شناخت، ناآگاهی و بی‌تجربگی سیاستگذاران امریکایی است. نهایتا مردم ایران هستند که پاسخ این فشار‌ها و تهدید‌ها را بسیار قاطع به آقای ترامپ و دولتش خواهند داد. البته نباید فراموش کنیم که ناآگاهی و خامی حریف، نباید باعث خوش‌خیالی یا بی‌خیالی ما شود. حفظ وحدت در درون کشور، لازمه پاسخگویی و ایستادگی در برابر هذیان و توهم افرادی مانند دونالد ترامپ، جان بولتون و مایک پومیئو است. در چنین شرایطی ما باید تلاش کنیم که وحدت ملی و اتحادمان را حفظ و تقویت کنیم. فراموش نکنیم که ما نیاز داریم کشور را در برابر تهدید تحریمهای اقتصادی واکسینه کنیم، تا این ابزار تهدید به طور کل از دست دشمنان مردم ایران خارج شود، برای رسیدن به این هدف لازم است که به فکر اصلاحات جدی روش‌ها در درون کشور باشیم و در کنار وحدت، عزم و اراده کافی برای اصلاحات، مبارزه واقعی با فساد، رشوه‌خواری، اصلاح نظام بانکی، اصلاح نظام مالیاتی اصلاح نظام گمرکی، اصلاح رابطه دولت-ملت و خیلی چیز‌های دیگر باید در کشور بهبود پیدا کند تا نهایتا تبلور عینی اراده جمعی ایران در برابر این تهدید‌ها نمود پیدا کند.