عدالت طلبی شاعرانه مجیدی در آن سوی ابرها/بازگشت به نوستالژی بچه های آسمان+عکس

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، فیلم سینمایی "آن سوی ابرها" ساخته "مجید مجیدی" کارگردان صاحب سبک و رکورددار سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر این روزها اکران خود در سینماهای ایران را پشت سر می گذارد.

این فیلم نخستین بار در سی ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر تهران اکران افتتاحیه داشت و توانست نظرات مثبت را از سوی منتقدین و خبرنگاران از آن خود کند.

آن سوی ابرها ملودارمی از مجیدی کارگردان با سابقه سینمای ایران بار دیگر به عمق جامعه رفته است. این بار مجیدی به سراغ هندوستان رفته و تصویری واضح از زاغه نشینی و مصائب آن را به نمایش می گذارد اما بر خلاف اکثریت فیلم ها مجیدی اصراری بر سیاه نمایی در مورد آن قشر از مردم هندوستان ندارد. 

وی با بهره گیری و آگاهی کامل از بدنه سینمای بالیوود علاوه بر حفظ ساختار ملودرامیک اثر به وجه های بالیوودی فیلم توجه ویژه ای داشته است. نگاه درست مجیدی به ابعاد بالیوودی فیلم باعث شده تا مخاطب علاوه بر لمس سختی های متحمل شده توسط این خواهر و برادر لذت فیلمی بالیوودی را نیز احساس کند.

"آن سوی ابرها" داستان برادر  با بازی ایشان خاطر و خواهری با نقش آفرینی مالاویکا موهانان را روایت می‌کند که در منطقه زاغه‌نشین هند بزرگ شده‌اند. زمانی که تارا به اتهام قتل دستگیر می‌شود، رابطه‌ او با برادرش امیر به بوته آزمایش گذاشته می‌شود. ای.آر.رحمان آهنگساز و آنیل مهتا مدیر فیلمبرداری فیلم هر دو جزو چهره‌های مطرح سینمای هند هستند که در فیلم جدید مجیدی با او همکاری کرده‌اند.

عدالت طلبی دو شخصیت اصلی فیلم توسط بازیگران به خوبی درک و بازی شده و همین ملموس بودن بازیها همذات پنداری را در مخاطب ایجاد کرده و تا پایان فیلم وی را برای فهمیدن نتیجه همراه می کند. همراهی سخت و نگران کننده ای که با الهام از فیلم نشات گرفته و موفقیت مجیدی در کارگردانی را نشان می دهد.

مجیدی در فیلم آن سوی ابرها به دنبال شلوغ بازی و به رخ کشیدن تکنیک های فیلمبرداری و کارگردانی نیست. وی ژانر خود را شناخته و می خواهد بیش از آنکه تماشاگر مرعوب تکنیک سینما شود، با شخصیت ها و مشکلاتشان همراه شود. برای مجیدی در این فیلم همدردی مخاطب بسیار مهم است.

"آن سوی ابرها" نمونه ای به روز شده و مدرن از "بچه های آسمان" است. این فیلم هم مثل بچه های آسمان به دنبال حقی هستند که از آنها گرفته شده است اما این شخصیت ها ساده و بی پیرایه در جستجوی حقیقت هستند و همین عاملی می شود تا تماشاگر این خواهر و برادر را باور کند.

این فیلم تلاشی شاعرانه از کارگردان موفق ایرانی است. تلاشی شاعرانه که با موسیقی بی نظیر "آی آر رحمان" کامل می شود. موسیقی همراه با عرفان و رمزآلود بودن موسیقی شرقی در خود نگاره های تفکر ایرانی را نیز به همراه می آورد. فیلم مجید مجیدی هیجان انگیز نیست و نمی خواهد هیجان انگیز باشد. این فیلم حس عدالت طلبی انسان معاصر را در روایتی احساسی دنبال می کند.