سقای دشت کربلا که بود/ راه شناخت حضرت ابوالفضل(ع) سیدالشهداست

حجت الاسلام والمسلمین عطاءالله میرزاده کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی گفت:  حضرت عباس(ع) شاگرد امیرالمومنین(ع) هستند؛ یعنی همراه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بسیاری از معارف، عقاید، احکام و اخلاق را در محضر حضرت علی(ع) کسب فیض کرده اند، در پای درس ایشان شاگردی کرده اند و از دریای بیکران ایشان بهره مند شده اند.

این کارشناس علوم قرآنی اظهار کرد: گاهی ممکن است سوال شود اگر حضرت ابوالفضل (ع) جایگاه علمی بسیار بالایی دارند و امام زاده هستند چرا بسیاری از مسائل را از ایشان نشنیده ایم و روایت های زیادی از ایشان نقل نشده است؟ باید گفت ادب، تواضع، امام شناسی و تعبدی که ایشان نسبت به امام معصوم(ع) دارند، علت آن است.

حجت الاسلام والمسلمین میرزاده ادامه داد: تا وقتی امام مجتبی(ع) به عنوان امام معصوم و حجت خدا حضور دارند این مرد بزرگ لب به سخن باز نمی کنند؛ چون می خواهند به مردم نشان دهند اگر سوالی می خواهید بکنید برادرم امام حسن(ع) حجت خدا هستند و علوم نزد ایشان است.

وی به تواضعش در برابر امام حسین(ع) نیز پرداخت و توضیح داد: پس از امام حسن(ع) اگر ایشان نه منبر می روند نه سخنرانی می کنند برای این است که به دیگران نشان دهند من که پسر علی ابی طالب(ع) هستم و از منبع علوم فیض بردم، با وجود حضرت حسین بن علی(ع) ساکت هستم و در مقابل این امام که دریای معارف و علوم هستند هیچ صحبتی نمی کنم. گویا حضرت عباس(ع) با زبان بی زبانی قصد دارد به دیگران بگوید شما چیزی برای گفتن ندارید درحالی که من به مراتب بیش از شما علم دارم و تا امام معصوم(ع) و حجت خداوند حضور دارد و منشاء علوم و معارف است سکوت می کنم.

این کارشناس علوم قرآنی درباره شخصیت حضرت عباس(ع) در صحرای کربلا که بیشتر نزد مردم شناخته شده است، بیان کرد: ایشان را در واقعه کربلا  نماد انسانیت و از خودگذشتگی دارند؛ از جمله اینکه ایشان پاسبان خیمه ها و نگهبان حرم آل الله بوده اند. حضرت عباس(ع) تشنگی را به جان خریدند، اما قصد داشتند آب را به کودکان در خیمه ها برسانند این نماد فضیلت و گذشت و ایثار است.

وی درباره شناخت حضرت ابوالفضل از طریق سخنان اباعبدالله(ع) اظهار کرد: کسی که می خواهد ایشان را بشناسد باید از این جمله امام حسین(ع) در کربلا بشناسد؛ معروف است وقتی از طرف لشکر عمربن سعد به پشت خیمه امام حسین(ع) آمدند و قصد مذاکره داشتند طبق نقل تاریخی که معروف و مشهور است امام به حضرت عباس (ع) فرمودند: "ارکب بنفسی انت". "عباس جان من به قربانت سوار اسب ات شو و با اینها صحبت کن و ببین چه می گویند". یعنی هر قدر خطابه ها و کنگره ها و سخنرانان درباره حضرت عباس(ع) سخنرانی کنند هیچ کدام به گویایی این یک جمله امام حسین(ع) نیست.وقتی امام معصوم می فرماید جان من به قربانت، در واقع بزرگی و عظمت حضرت عباس(ع) مشخص می شود.

حجت الاسلام والمسلمین میرزاده خاطر نشان کرد: باید به این نکته اذعان داشت که حضرت عباس(ع) پیش مرگ امام معصوم شدند و هیچوقت اجازه نمی دادند کسی به امام نزدیک شوند؛ چون پاسبان حرم بودند و با وجود ایشان دل بچه ها و زنان و اهل حرم قرص و محکم بود. علمدار سپاه امام حسین(ع) و پشتوانه ای به نام برادر رزمنده، دلیر و فداکار برای امام، عموی خوب برای کودکان، برادر خوب برای حضرت زینب(ع) و دوست خوبی برای یاران امام حسین(ع) بودند. هر چه بگوییم همه شامل حال حضرت عباس(ع) می شود اما این ویژگی ها با آن جمله که امام حسین(ع) خطاب به حضرت عباس(ع) فرمودند بسیار فاصله دارد.