آیا «قطعنامه ۲۲۳۱» ایران را از فعالیت‌های موشکی منع کرده است؟
با تصویب برجام در شورای امنیت، قطعنامه ۲۲۳۱ توسط این شورا صادر شد که به موجب آن، هر شش قطعنامه قبلی که علیه ایران پیرامون موضوع هسته‌ای در شورای امنیت صادر شده بود، ملغی شد.
نمایندگان آمریکا و بعضا فرانسه در سال ۹۶ طی چند جلسه در شورای امنیت، تلاش داشتند تا بواسطه قطعنامه ۲۲۳۱، ایران را به سبب اقتدار دفاع و موشکی خود محکوم کنند که هر بار به در بسته خوردند.
قطعنامه ۲۲۳۱ چه می‌گوید؟
اما واقعیت پیرامون قطعنامه ۲۲۳۱ چیست؟ آیا مطابق با این قطعنامه ایران از انجام فعالیت‌های موشکی که به تصریح دوست و دشمن صرفا جنبه بازدارنده و دفاعی دارد، منع شده است؟
در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، در دو سطح به بحث موشکی پرداخته شده است؛ اول آنکه محدودیت‌ها علیه نقل و انتقال تجهیزات موشکی به ایران تا پایان یک دوره هشت ساله ادامه یابد و دوم آنکه شورای امنیت به ایران توصیه نموده است که از توسعه موشک‌های بالستیکی که توانایی حمل سلاح‌های هسته‌ای را دارند خودداری نماید؛ بنابراین در قطعنامه ۲۲۳۱ صرفا در قالب توصیه‌ای به بحث توان موشکی ایران اشاره شده و هیچگونه الزام و اجباری در آن قید نشده است؛ در این قطعنامه ضمن اعمال محدودیت ۸ ساله برای ورود و خروج مواد و ابزار مرتبط با ساخت موشک به ایران، به مسئولان کشورمان توصیه شده که از توسعه برنامه موشکی بالستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای، اجتناب کنند؛ به عبارت دیگر، لحن قطعنامه ۲۲۳۱ در رابطه با برنامه موشکی ایران غیرالزام آور است و ضمانت اجرایی درباره آن وجود ندارد.
شاید به همین سبب، «نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل در تاریخ ۶ تیر ۹۶ در جلسه استماع کمیته تخصیص بودجه کنگره آمریکا، اذعان کرد که «خیلی دلمان می‌خواست شورای امنیت، ایران را بخاطر فعالیت‌های موشکی تحریم کند، اما نمی‌توانیم».