صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

ارزش یک درخت پنجاه ساله چقدر است؟

۱۶ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۲:۳۶:۲۸
کد خبر: ۴۰۳۴۰۴
سالهاست که شهرداری‌ها در آستانه ۱۵ اسفند به عنوان روز درختکاری، شهروندان را برای دریافت و کاشت درخت ترغیب می‌کنند و هر سال با عناوین جدید ازجمله «پویش یک عالمه درخت» و «نهضت درختکاری» و ... سعی می‌کنند اشتیاق درختکاری را در بین مردم حفظ کنند.
به گزارش گروه فضای مجازی ، آنچنان که امسال قرار است فقط در شهر تهران ۲ میلیون نهال توسط کارگران شهرداری برای متقاضیان در مکان‌های مورد تقاضای آن‌ها کاشته شود. اگر این همه درخت می‌کاریم، چرا همچنان با کمبود اکسیژن و فضای سبز و آلودگی هوا مواجه هستیم. درختان بی بهره شدند یا مسئولان و سیاستگذاران باید بهترین اقدام را برای افزایش بهره وری روز درختکاری انتخاب کنند؟

محمد درویش، عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور، دبیرسیاست محیط زیست در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری و مدیرعامل تشکل مردم نهاد حامیان جامعه مدنی است که سالهاست برای مراقبت از محیط زیست و افزایش آگاهی مسئولان و مردم تلاش می‌کند. از این فعال محیط زیست خواستیم تا در گفتگویی تلفنی به پرسش‌های جام جم دیدگاه‌های کارشناسی خود را در این زمینه مطرح کند.

توقف کاشت درختان مهاجم اولین گام محافظت از محیط زیست ایران

درویش معتقد است کاشت گیاهان و درختانی که برای زنده ماندن نیازمند آبیاری هستند در مناطق خشک و نیمه خشک کشور نه تنها باعث بهبود محیط زیست ایران نمی‌شود بلکه آثار مخربی همچون هدررفت آب‌های زیرزمینی، نابودی پوشش‌های علفزار‌ها ومراتع و شکاف زمین می‌شود. آسیبی که متاسفانه در حال حاضر در استان‌های اصفهان، یزد، فارس و خراسان جنوبی به دلیل کاشت درختان نامناسب با آن‌ها مواجه هستیم.

وی در ادامه می‌گوید: کاشت گونه‌های مهاجم مانند سمر (کهور پاکستانی یا آمریکایی)، کنوکارپوس و برخی از اقلام اکالیپتوس و درختان میوه نامناسب با خلاف شرایط اقلیمی کشور موجب ازبین رفتن و خسارت‌های سنگین به گونه‌های بومی و بانک ژن پوشش گیاهی ایران وارد شود.

دبیرسیاست محیط زیست مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری تأکید دارد که مسئولان به هشدار‌های کارشناسان محیط زیست توجه کنند و با امتناع از طمع دستیابی به موفقیت‌های کوتاه مدت، مانع از تکرار اشتباه‌های سال‌های گذشته شوند.

وی علت حضور چندین ساله سفید بالک‌ها در تهران را کاشت یک گونه گیاهی غیربومی نامناسب با شرایط آب و هوایی تهران عنوان می‌کند و تأکید می‌کند: لازم است مسئولان هفته منابع طبیعی را از بحث شعار خارج کنند.

سرانجام ۲۰ سال درختکاری

پرسش بسیار مهمی که فعالان محیط زیست و حتی شهروندان از مسئولان دارند، سرنوشت و تاثیر نهال‌های کاشته شده در مناطق مختلف طی ۲۰ سال گذشته است.

اطلاعات واظهارات درویش به عنوان فردی که سال‌ها در سازمان محیط زیست فعالیت داشته است و در حال حاضر در نهاد ریاست جمهوری فعالیت می‌کند، گویای آن است که اغلب این نهال‌ها خشک می‌شوند. چون اغلب گونه‌های کاشته شده دچار بی آبی و در نتیجه نابود شده اند و عکس یادگاری با یکی از مسئولان تنها اثر باقی مانده از آن نهال است.

جنگل‌های ایران نیازمند گوش شنوا

یک درخت پنجاه ساله، ۲۰۰ هزاردلار ارزش دارد و توانایی ارایه ۳۳ خدمت به جامعه انسانی است. با توجه به چنین تاثیری، درویش معتقد است متولیان امر به جای تمرکز بر کاشت نهال‌های جدید، ترمیم جنگل‌های تخریب شده زاگرس با گونه هایی، چون بلوط، ارژن و بنه، مرمت ۸۰۰ هزار از جنگل‌های مخروبه در هیرکانی را در دستور کار خود قرار دهند.

وظایف شهروندان در روز درختکاری

کاشت درخت وحتی مراقبت از آن یک کار تخصصی است، اما اغلب دچاراین گمان اشتباه هستیم که هر شهروندی توان کاشت نهال دارد. در صورتی که درویش معتقد است اگر نیت ما از کاشت نهال کمک به شهر و محیط زیست کشور است، باید قبل از هرگونه اقدامی در این زمینه تعمق کنیم که آیا صرفا با کاشت یک درخت مسئولیت‌ها و تعهدات ما در قبال محیط زیست به پایان می‌رسد؟ آیا اصلا ما صلاحیت کاشت درخت را داریم؟ اگر قصد کاشت داریم اصلا باید چه نوع درختی، کجا و چگونه این کار را انجام دهیم؟

به نظر عضو هیات علمی موسسه تحقیقات سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور، کاشت درخت همیشه ارزشمند نیست. اخیرا برخی به گمان حمایت از محیط زیست اقدام به راه اندای پویش‌های مجازی می‌کنند و در آن مردم را به کاشت نهال در گلدان به جای سبزه تشویق کنند تا این نهال‌ها در روز طبیعت یعنی ۱۳ فروردین در دل خاک جای گیرند.

وی تأکید می‌کند: این قبیل اقدامات به شدت اشتباه و خطرناک است وباعث تداوم و تکرار اشتباهات مربوط به کاشت گونه‌های نامناسب با شرایط اقلیمی کشور می‌شود.

براساس اظهارات کارشناسی درویش، بهترین زمان کاشت نهال در نیمه جنوبی ایران تا آذرماه و در دیگر مناطق کشور تا اواسط اسفندماه است که این اقدام حتما باید با هماهنگی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور و صرفاً در محل رویشگاه‌های تخریب شده جنگلی صورت گیرد تا این نهال‌ها بتوانند بدون آبیاری دستی و تنها با کمک باران به حیات خود ادامه دهند.

این عضو هیات علمی موسسه تحقیقات سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور به تمام ایرانی‌ها توصیه می‌کند اگر قصد عمل به وظایف خود در قبال محیط زیست و درختان دارند، به جای تمرکز بر کاشت درخت، رفتار‌های زیست محیطی مناسب همچون کاهش مصرف پلاستیک، تردد بدون خودرو حداقل یک روز در هفته و تلاش برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی را در پیش بگیرند و به هنگام حضور در طبیعت نیز به سلامت و پاکیزگی آن احترام بگذارند.
 
منبع:جام جم
 
 
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *