ماجرای «سی‌تی‌بی‌تی»/ آیا آمریکا برنامه جدیدی برای جاسوسی در ایران دارد؟
آنطور که المانیتور گزارش داده، «جان سالیوان» معاون وزیر خارجه آمریکا دستوری را امضا کرده که یک شرکت فناوری آمریکایی مستقر در ایالت مریلند به نام «هیوز نتوورک سیستمز» را درمورد صادرات تجهیزات شبکه‌ای، ماهواره‌ای و بی‌سیم به ایران برای ایستگاه‌هایی که انفجار‌های هسته‌ای را رصد می‌کنند، از تحریم مستثنا می‌کند.
براساس این گزارش، سازمان «سی‌تی‌بی‌تی» یک سایت در تهران و دو سایت درکرمان و شوشتر دارد و در حال راه‌اندازی سه سایت دیگر در ایران است.
واکنش وزارت امور خارجه
بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه در واکنش به ادعای سایت المانیتور مبنی بر صدور مجوز صادرات تجهیزات نظارتی از سوی دولت آمریکا با هدف تشدید نظارت بر اجرای برجام و برنامه هسته‌ای کشورمان، گفت: محتوای خبر منتشر شده از سوی این سایت مخدوش و اطلاعات ارائه شده در آن در مورد ایران نادرست و غیر واقعی است.
قاسمی افزود: جمهوری اسلامی ایران معاهده منع جامع آزمایش هسته‌ای (CTBT) را امضاء کرده، ولی آن را تصویب نکرده است. از اینرو این معاهده هیچ سایت یا تجهیزات نظارتی فعال در ایران ندارد و هیچ اطلاعاتی نیز از ایران به دبیرخانه این معاهده ارسال نمی‌شود و دبیرخانه معاهده نیز هیچ گونه نظارتی در ایران ندارد.
گفته می‌شود تجهیزات مربوط به «سی‌تی‌بی‌تی» می‌تواند کاربرد‌های چندگانه جاسوسی داشته باشد.
در همین رابطه «مهدی محمدی» تحلیلگر حوزه امنیت ملی در کانال تلگرامی‌اش نوشت که «ظاهرا دولت موافقت کرده تجهیزات بسیار پیشرفته آمریکایی که مخصوص انتقال اطلاعات دیجیتال به مسافت‌های دوردست است، در ایران نصب شود! ماجرا مربوط می‌شود به ایستگاه‌های اندازه گیری و لرزه نگاری CTBT که در تهران، کرمان و شوشتر تعبیه شده و حالا بناست به تجهیزات فوق مدرن آمریکایی مجهز شود. در حالی که آمریکا عملیات خرابکارانه در ایران را در راس دستورکار‌های خود قرار داده و همین دو هفته قبل یک شبکه بزرگ جاسوسی آن - که در پوشش محیط زیست عمل می‌کرد- دستگیر شده، بسیار عجیب و غیر قابل باور است که دولت اجازه داده باشد آمریکا چنین به سادگی ابزار‌های جمع آوری اطلاعات لرزه نگاری خود را در ایران نصب کند. این ابزار‌ها ظاهرا با هدف نظارت بر لرزه‌های ناشی از یک آزمایش احتمالی هسته‌ای نصب می‌شود، ولی هیچ کس دقیقا نمی‌داند تجهیزات جدید آمریکایی چه اطلاعاتی را جمع‌آوری کرده و به کجا ارسال خواهد کرد».
«سی‌تی‌بی‌تی» چیست؟
کنوانسیون منع جامع آزمایش‌های اتمی موسوم به «سی تی بی تی» در ۲۰ شهریور ۱۳۷۵ مصادف با ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۹۶ به عنوان یک معاهده چندجانبه به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و از اواخر سپتامبر همان سال برای امضا در دسترس اعضاء قرار گرفت.
این پیمان، کشور‌های عضو را از هرگونه انفجار هسته‌ای در هر مکانی تحت قلمرو یا کنترل دولت عضو منع می‌کند. یکی از مهمترین ملزومات اجرای این پیمان استقرار سامانه‌های نظارت بین‌المللی از جمله ایستگاه‌های لرزه‌نگاری مادون صوت است.
در حال حاضر ٣٣٧ ایستگاه و مرکز جمع‌آوری داده‌های اطلاعاتی در ٨٩ کشور جهان مستقر هستند که به صورت دقیق معیار‌های مدنظر کنوانسیون منع جامع آزمایش‌های اتمی در مناطق مختلف جهان را جمع‌آوری و به وین (مقر سی تی بی تی) ارسال می‌کنند تا به صورت دقیق مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.
تاکنون ١٨٣ کشور کنوانسیون «سی تی بی تی» را به امضا رسانده‌اند و ١٦٤ کشور نیز آن را از تصویب مجالس قانونگذاری خود گذرانده‌اند تا وارد فرآیند اجرایی شود.
چرا آمریکا با وجود دارا بودن زرادخانه‌های اتمی از اجرای «معاهده منع جامع آزمایش هسته‌ای» خودداری می‌کند؟
یکی از کشور‌هایی که با وجود برخورداری از زرادخانه‌های هسته‌ای، هنوز پیمان «سی تی بی تی» را برای عملیاتی شدن از تصویب نهاد‌های قانونگذار خود نگذرانده است، آمریکاست. در سال ۲۰۰۸ که باراک اوباما کرسی ریاست کاخ سفید را تصاحب کرد، متعهد شد که با اجرای کنوانسیون منع آزمایش‌های اتمی، صلح بیشتری برای جهان به ارمغان بیاورد.
دوران ۸ ساله ریاست جمهور اوباما در آمریکا هم تمام شد، اما خبری از تصویب و اجرای کنوانسیون منع آزمایش‌های اتمی در این کشور نشد. «بن رودز» معاون مشاور امنیت ملی اوباما در اواخر دوران تصدی وی برکاخ سفید گفت که «با توجه به كنترل جمهوریخواهان بر سنا و مجلس نمایندگان، مسیر تصویب این معاهده هیچ پیشرفتی نداشته است».