مراسم عزاداری فاطمیه با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین پناهیان در دیوان عدالت اداری برگزار شد

به گزارش گروه حقوقی و قضایی ، به نقل از روابط عمومی دیوان عدالت اداری، به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت بانوی دو عالم، حضرت زهرا (س)، مراسمی عزاداری با حضور رئیس دیوان، معاونین و کارکنان قضایی و اداری و با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در دیوان عدالت اداری برگزار شد.

حجت الاسلام والمسلیمن پناهیان ضمن تسلیت به مناسبت شهادت حضرت زهرا (س)، به مقوله زمان و آینده نگری اشاره کرد و گفت: یکی از مقوله‌های مهم در حیات بشر، مقوله زمان است، زمانی که در آن زندگی می‌کنیم از هویت خاص و با ارزشی برخوردار است که برای لحظه لحظه آن باید برنامه‌ریزی کرد. زمان دارای حرمت ویژه‌ای است که از بسیاری مقولات دیگر با ارزش‌تر است.

حجت الاسلام پناهیان در ادامه گفت: زمان، مدت محدود، ولی نامعلومی است که برای زندگی کردن در اختیار داریم، زمان دارای سرعت و نظم ویژه‌ای است که تغییری در آن ایجاد نمی‌شود. ولی علی‌رغم ویژگی‌های منحصر به فرد زمان، ما ارزش نعمت زمان را به درستی درک نمی‌کنیم، ما نباید در مورد زمان سخاوت داشته باشیم و آن را در هر جایی بذل و بخشش کنیم. در مورد مدیریت زمان و نحوه استفاده از آن باید دقت ویژه داشت.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان به دور اندیشی و آینده نگری حضرت فاطمه (س) اشاره کرد و گفت: فجایع بزرگی، چون حادثه جانسوز کربلا، ماجرای حَره و قتل عام مدینه، کشتار «مالک بن نویره» و یارانش بدست کودتاگران، قتل عام‌ها و شکنجه‌های امویان به نام دین، پستی‌ها و رذالت‌ها و دین فروشی‌های عباسیان به نام خدا ومذهب، و در نتیجه انحطاط و عقب ماندگی امت رسول خدا را در روند تاریخ، همه را می‌دید و از سر خیرخواهی هشدار می‌داد و فرمودند: من از سر خیرخواهی حقایق را گفتم، دوراندیشی و آینده نگری‌ها کردم، از خطر‌ها و آفت‌ها شما را هشدار دادم، اما دریغ و درد که گوش شنوا نیست. آیا من می‌توانم شما را در حالی که نمی‌خواهید به کاری مجبور سازم؟بدین سان حضرت فاطمه (س) حقایق را گفت و تارخ و گذشت زمان و رخداد‌های غمبار آن، درستی آینده نگری او را به اثبات رساند.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در پایان به یکی از روش‌هایی که می‌تواند انسان را دور اندیش و آینده نگر کند اشاره کرد و گفت: یاد مرگ می‌تواند انسان را آینده نگر و اگر نمی‌توان به مرگ فکر کرد باید به پیری فکرد که غفلت انسان از این مقوله موجب عدم دوراندیشی است.