هاراگیری در فدراسیون کاراته/ پاداش نتیجه‌گیری در تیم‌های کاراته بانوان؛ تبعید به رده‌های پایین‌تر!
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، در چند روزه گذشته خبرهایی در خصوص تغییرات در کادر فنی تیم‌های کاراته بانوان به گوش رسید که جای بحث و بررسی دارد. شنیده‌ها حاکی از این است که تا اطلاع ثانوی هدایت تیم‌های امید و بزرگسالان به طور همزمان به عهده لیلا بهرامی بوده و سرمربیگری نوجوانان و جوانان هم به سمانه خوشقدم سپرده شده است.
البته بنا بر ادعای نایب رئیس کاراته بانوان احتمال دارد کادر فنی تیم‌های امید و بزرگسالان از هم تفکیک شود و احتمال حضور مربی خارجی هم وجود دارد.
برای بررسی این تصمیم فلش بکی به گذشته می‌زنیم. تیم کاراته بانوان ایران در بخش کومیته تیمی مسابقات قهرمانی آسیا قزاقستان با مربیگری سمانه خوشقدم، لیلا بهرامی و پگاه زنگنه به مقام قهرمانی دست یافت. تیمی با ترکیبی از سه کارته کای باتجربه (حمیده عباسعلی، رزیتا علی پور و فاطمه چالاکی) و کادر فنی جوان که توانستند غیر ممکن را به ممکن تبدیل کرده و بر بلندای قهرمانی قاره کهن تکیه بزند.
چندی پس از کسب این افتخار بزرگ، رقابت‌های جهانی اسپانیا برگزار شد که شاگردان خوش قدم در رده سنی امیدها موفق به کسب یک مدال طلا و یک نقره شدند.
اما پس از گذشته چند ماه از این رقابت‌ها و در حالی که انتظار می‌رفت شرایط برای همکاری خوشقدم با تیم بزرگسالان هم فراهم شود، هدایت تیم امید هم از این مربی موفق گرفته شد و از این پس خوشقدم باید هدایت نوجوانان و جوانان را بر عهده داشته باشد.
البته شکی نیست که لیلا بهرامی سرمربی کنونی تیم‌های امید و بزرگسالان کشورمان یکی از بهترین مربیان بانوی ایران است و کمتر کسی می‌تواند منکر توانایی‌های فنی وی شود اما سوال اینجاست که چرا باید پاداش نتایج خوب خوشقدم در رده امید ، تبعید او به رده‌های پایین‌تر باشد؟!
شاید اگر خوش قدم در سمت جدید خود هم موفق عمل کند پس از گذشت چند ماه تیم‌های نوجوانان و جوانان هم از وی گرفته و او سرمربی تیم نونهالان شود!
خوش قدم که در سال‌های گذشته یکی از مربیان بی حاشیه بوده در گفت‌وگوی خود با رسانه‌ها به طور غیر مستقیم ناراحتی خود از این تصمیم را اعلام کرده و حالا این هنر مسئولان فدراسیون است که جلوی حواشی احتمالی را با سیاست خود بگیرند.
با این اوصاف بهتر است کمیته فنی فدراسیون کاراته و مدیر تیم‌های ملی بانوان معیار خود برای انتخاب کادر فنی تیم‌های بانوان را مشخص کنند تا دیگر جایی برای انتقاد باقی نماند.
با توجه به اینکه بازی‌های آسیایی جاکارتا را در سال جاری پیش رو داریم و بانوان ما پتانسیل و توانمندی لازم را برای کسب مدال دارند، لذا فدراسیون کاراته باید طوری مهندسی کند که بجای منازعه و اصطکاک، بذر همدلی در کاراته بانوان پاشیده شود. در این صورت می‌توان به فردایی امید آفرین دلخوش بود وگرنه تشدید کشمکش و اختلاف موجب می‌شود تا قطار کاراته این قشر مستعد کشورمان از ریل خارج شود.