شانس آوردیم آوار پلاسکو روی مردم تماشاچی نریخت/ حسرت زنده یافتن یک نفر بردلمان ماند
وی ادامه داد: ساعت 9:30 درحالی که فکر می شد حریق مهار شده است،آتش پنهان از زیر سقف کاذب طبقات گسترش یافت و غیر قابل مهار شد.آن موقع شرایط حادثه از عادی به اضطرار رسید.
معاون سابق امدادو نجات هلال احمر استان تهران، تاکید کرد: به همراه مدیرعامل در شهرری مشغول بازدید از تمیرین نیروها بودیم که با توجه به شدت حادثه به سمت پلاسیکو رفتیم. با توجه به اینکه ترافیک روز پنج شنبه زیاد بود، وقتی به محل حادثه رسیدیم ساختمان به صورت کامل فرو ریخته بود.
مرادی پور افزود: در دقایقی اولیه به کمک اورژانس رفته و مجروحان و افرادی که دودزده شده بودند را سرپایی درمان و تعدادی را به بیمارستان منتقل کردیم.
وی با بیان اینکه اولین صحنه ای که دیدم غم اتش نشانانی بود که نتوانسته بودند همکاران خود را از ساختمان خارج کنند، تاکید کرد: آوار 15 طبقه پلاسکو به یکباره ریز کرده و به دکل جرثقیل خودرو آتش نشانی تکیه داده شده بود. تمام نگرانی من مردمی بودند که زیر این حجم اوار تجمع کرده بودند. هر لحظه به یاد حادثه قطار نیشابور می افتادم و می ترسیدم با وقوع یک حادثه کوچک و ریزش اوار پلاسکو تعداد زیادی اتش نشان و مردمی که برای تماشا آمده بودند زیر آوار بمانند.
به گفته مرادی پور خداوند بسیار رحم کرد که در همان ساعت اولیه اوار 15 طبقه به مست خیابان ریزش نکرد در غیر اینصورت مردم زیادی کشته می شدند.
معاون سابق امداد و نجات هلال احمر افزود: هر شغلی یک منفعتی دارد و در نیروهای امدادرسان بزرگترین منفعت تعداد افرادی هستند که در هر عملیات از مرگ نجات می یابند. متاسفانه ما در حادثه پلاسکو نتوانستیم کسی را نجات دهیم. هنوز هم بعد از یک سال به این موضوع فکر می کنم و ناراحت هستم که چرا نتوانستیم یک نفر را هم نجات دهیم. تا روز نهم همه منتظر معجزه بودیم تا کسی زنده از زیر آوار خارج شود.
وی افزود: دو آتش نشان عضو داوطلب هلال احمر بودند که در حال حاضر فریدون علی تبار را به یاد می اورم. او امدادگر داوطلب بود و با رفتنش به همراه 15 ققنوس دیگر هلال احمر را در ماتم فرو برد.
انتهای پیام/