اصرار کانادا بر ادامه روش منسوخ تقابل به جای همکاری تاسف انگیز است / این سطح از نفاق و استاندارد دوگانه حیرت انگیز است

به گزارش گروه سیاسی ؛ دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل از رویکرد گزینشی کانادا در قبال موضوع حقوق بشر انتقاد کرد.

دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل در بیانیه‌ای با اشاره به ادعا‌های واهی حقوق بشری کانادا، خطاب به دبیر کل سازمان ملل نوشت که متن آن به شرح زیر است:

هرسال وقت و منابع کمیته حقوق بشر بر سر قطعنامه‌ای که صرفا منعکس کننده رویکرد گزینشی و بی هدف بانیان آن است هرز می‌رود.

کانادا باید تاکنون دریافته باشد که این اقدام بی معنا و بی ثمر دهن کجی به حقوق بشر، اقدامی مضر برای مکانیسم‌های حقوق بشری سازمان ملل و بی احترامی به شعور مردمی است که از نزدیک رویکرد گزینشی کانادا را در قبال وضعیت‌های حقوق بشری مشاهده می‌کنند.

به واقع نگاهی به سابقه آرای حقوق بشری کانادا در سازمان ملل بسیار روشنگر خواهد بود. اتاوا همراه معدودی از کشور‌ها در سطح جهان به طور مستمر و به طور غیرمشروط حامی اسراییل با وجود همه جنایات وخیم حقوق بشری آن رژیم بوده است. این سطح از نفاق و استاندارد دوگانه حیرت انگیز است.

در عین حال منابع موثق بین المللی موارد متعدد نقض تعهدات حقوق بشری کانادا را گزارش کرده‌اند. سیاست‌ها و برخورد‌های تبعیض آمیز علیه بومیان، مهاجرین و اقلیت‌ها سیستماتیک بوده است. خشونت پلیس، ناپدیدشدگی اجباری و قتل بومیان به خوبی مستند شده‌اند در حالیکه زنان و دختران بومی همچنان از خشونت و تبعیض نهادینه شده آسیب می‌بینند.

پیوستگی، استاندارد دوگانه و رویکرد‌های تبعیض آمیز جزء لاینفک سیاست خارجی کشور‌هایی مانند کاناداست. برای این مدعیان خودخوانده حقوق بشر دو مسیر برای مواجهه با موضوعات حقوق بشری وجود دارد. نحوه برخورد آن‌ها کاملا بستگی به این دارد که چه کسی در معرض اتهام است. همین شیوه منافقانه با عواقب بسیار خطرناک در سطح جهان را می‌توان در مقابله آن‌ها با تروریسم هم ملاحظه کرد. آن‌ها به راحتی تروریست‌های خوب را که به طور فاحش مرتکب نقض حقوق بشر می‌شوند استخدام کرده‌اند و مورد حمایت قرار می‌دهند تا دولت‌های نامطلوب ایشان را که با وقاحت "دولت‌های سرکش" می‌نامند بی ثبات سازند. در عین حال بدون هرگونه ملاحظه، نبرد با اشغال و حمله خارجی را تروریسم می‌نامند. برای کشور‌هایی مانند کانادا و آمریکا احترام به حقوق بشر، ارتقای دموکراسی و مبارزه علیه تروریسم همگی اجزایی از سیستم ایدئولوژیک سلطه جویی هستند. به هرحال این توهین آمیز است که این کشور‌ها انتظار داشته باشند بقیه، این نفاق ریشه دار را به عنوان اقداماتی از سر صدق و نوعدوستانه بپذیرند.

برخی از کشور‌هایی که بر این قطعنامه اصرار دارند حتی آنقدر جسارت دارند که ادعا کنند سیاست خارجی آن‌ها مبتنی بر آزادی‌های اساسی است. این ادعای مسخره می‌تواند صحیح باشد. آن‌ها برای خودشان آزادی در استعمار بقیه را قائل هستند. این ادعا صحیح است که آن‌ها که از آزادی خود برای سرقت منابع ملی دیگر کشور‌ها استفاده می‌کنند، از آزادی انتصاب دیکتاتور‌ها در کشور‌ها و نابود کردن رویا‌های آزادیخواهانه ملی، آزادی نهادینه کردن شکنجه، تشویق نفرت افکنی و نژادپرستی، مشروعیت بخشیدن به اشغال خارجی، اقدام به حملات پیش دستانه، اعمال سیاست‌های تغییر رژیم، تحمیل اقدامات زورمدارانه یکجانبه و ریشه کنی مردمان بومی سخن می‌گویند. شاید قبل از سخنوری برای بقیه در باب حقوق بشر آن‌ها باید به این سئوال پاسخ دهند که میلیون‌ها قربانی سیاست‌های ایشان درباره حقوق بشر چه فکر می‌کنند.

ایران در تاریخ بسیار طولانی خود هرگز برده داری نکرده، ایران هرگز کشور‌های دیگر را استعمار نکرده، ایران هرگز جوامع بومی را از میان نبرده و هرگز به دنبال برتری جویی نژادی نبوده است. از این رو مسخره است که معدودی کشور‌های شناخته شده که همه این سوابق و بدتر از آن‌ها را در تاریخ کوتاه خود دارند جرات می‌کنند مفهوم ارزشمند حقوق بشر را برای اهداف کوته نگرانه سیاسی خود مورد سوء استفاده قرار دهند.

اصرار کانادا بر ادامه روش منسوخ تقابل به جای همکاری تاسف انگیز است. کانادا درحالی اصرار بر این قطعنامه دارد که اسراییل آخرین رژیم آپارتاید جهان همواره یکی از بانیان آن بوده است. کانادا آنچنان علاقه‌ای به قطعنامه دارد که حتی منتظر نماند تا گزارش ذیربط دبیرکل توزیع شود. کانادا بدون توجه به درخواست‌های مکرر ایران برای گفتگوی‌های محترمانه مشتاق این قطعنامه جهت دار است. فهم چنین اصراری بر سیاسی کردن و دوقطبی ساختن حقوق بشر دشوار است.