نیویورک تایمز: ترس و ترک وطن؛ ارمغان آمریکا برای "زنان افغانستانی"

به گزارش سرویس بین الملل ، نیویورک تایمز با بیان این مطلب نوشت: زنانی که پیش از این با تشویق ها و حمایت های ایالات متحده وارد ارتش و نیروهای نظامی می شدند حالا از ترس تهدیدهای خویشاوندان بدگمان و نیروهای افراطی ناچار به پنهان کاری یا جلای وطن شده اند.

این روزنامه به تازگی در گزارشی به تحلیل دستاوردهای شوم آمریکا برای زنان افغان پرداخته و از دولت ایالات متحده برای صرف میلیون ها دلار در کشورهای در حال توسعه بدون توجه به زمینه های فرهنگی و اجتماعی آن کشورها انتقاد کرده است.

داستان ترس و ناامنی زنان نظامی افغانستان نشان می دهد که مداخله آمریکا در کشورهای دیگر در بسیاری موارد به ضرر گروه های هدف تمام شده و نتیجه ای جز رشد ناهمگون و مشکلات پیچیده در کشورها به دنبال نداشته است.
سال گذشته نازنین رحمانی، نخستین زن خلبان افغان که در چند سال گذشته به شدت مورد توجه رسانه ها قرار گرفته بود؛ پس از شرکت در یک دوره آموزشی در آمریکا از این کشور درخواست پناهندگی و اعلام کرد که در افغانستان از سوی خویشاوندان و طالبان به قتل تهدید شده است.

نازنین تنها زن افغان نیست که در عین قدرتمندی در مقابل انواع تهدیدها احساس ضعف مضاعف می کند. گزارش ها نشان می دهد زنان افغان که به نیروهای نظامی و امنیتی پیوسته اند از یک سو در جامعه امنیت جانی ندارند و از سوی دیگر در میان مردان نظامی نیز مورد آزار و اذیت و سوءاستفاده قرار می گیرند.

یکی از این خلبان های جوان که نخواست نامش فاش شود به نیویورک تایمز گفته است :«همسایه ها فکر می کنند من پرستارم و اگر بو ببرند که لباس نظامی بر تن می کنم و هواپیما می رانم مرا خواهند کشت». دختر 20 ساله افغان یکی از زنان شجاعی است که در نیروهای نظامی افغانستان خدمت می کند اما او در خانه اش در مرکز کابل احساس امنیت جانی ندارد.

ایالات متحده امریکا در 16 سال گذشته که مداخلات خود را در افغانستان آغاز کرده، توانمندسازی زنان و برابری جنسیتی را یکی از اهداف اصلی خود قرار داده و در این مدت میلیون ها دلار برای اعزام زنان به نیروهای پلیس، ارتش و دیگر بخش های امنیتی کشور صرف کرده است. حتی در سال مالی گذشته، آمریکا بودجه استخدام، آموزش و تجهیز زنان در این بخش ها را 93.5 میلیون دلار افزایش داد.

اگرچه تحقیقات نشان می دهد با افزایش مشارکت زنان در جامعه پایداری توسعه نیز در آن جامعه بیشتر می شود اما این همیشه صادق نیست. در جامعه ای که زنان مورد انواع خشورنت ها واقع می شوند و جان خود را در خشونت های خانگی یا اجتماعی از دست می دهند، اینگونه طرح ها باید با دقت بیشتری انجام شود.

آمریکا در حالی بر مهندسی برابری جنسیتی در افغانستان پافشاری می کند که هیچ حاشیه امنی برای زنانی که به ارتش و نیروهای نظامی می فرستد در نظر گرفته نشده است. با این اوصاف به نظر می رسد هدف گذاری آمریکا برای بکارگیری زنان در ارتش افغانستان به میزان ده درصد تا سال 2020 هیچ گاه محقق نشود چرا که در حال حاضر نیز با وجود صرف هزینه کلان و تشویق های بین المللی؛ تنها 2 درصد نیروهای امنیتی و نظامی این کشور را زنان تشکیل می دهند.