نابازیگرانی که در درجه صفر تبدیل به ستاره می‌شوند /تا زمانی که بازیگران سواد کافی نداشته باشند وضعیت همین است

امیرمحمد زند بازیگر تلویزیون، تئاتر و سینما در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی درباره فعالیت های کاری خود در عرصه هنر گفت: در حال حاضر در سریال "گناهکاران" به تهیه کنندگی بهروز مفید بازی می کنم که تا دو روز آینده فیلمبرداری آن تمام می شود.  در این سریال همچنین سیاوش طهمورث، شهین تسلیمی و حسین توشه بازی می کنند.

وی درباره وضعیت بازیگری در حال حاضر اظهار کرد: متاسفانه تا زمانی که هنرمندان ما سواد کافی نداشته باشند وضعیت تغییری نمی کند، بازیگران در همه جای  جهان به مطالعه و تحقیق مشغول هستند اما بازیگران ما وقتی جلوی دوربین حاضر می شوند تازه درباره نقش و دیالوگ هایی که دارند می پرسند و صرفا تبدیل به دستگاه دیالوگ گو در بازی شده اند. کسی که دیالوگ می گوید با کسی که بازیگری می کند فرق دارد، وقتی یک شخص در نقطه صفر بازیگری قرار دارد و می درخشد  می گویند چقدر بازیگر خوبی است در حالی که کار خاصی نکرده است.


بازیگر "اتوبوس شب" درباره میزان تصرف بازیگر در نقش و در زمان تولید بیان کرد: این مسئله بستگی به پروژه، نقش و کارگردان اثر دارد اما بازیگر می تواند مولف باشد و علاوه بر فیلمنامه نویس و کارگردان در زنده شدن یک نقش کمک کند. برای تحقق این موضوع فیلمنامه مناسب، کارگردان فهیم و متخصص بر اصول بازیگری نیاز است. مسئله ای که این روزها دیده نمی شود، یعنی ما کارگردانان و تهیه کنندگانی داریم که بازی نمی شناسند و از بازیگری سر رشته ندارند.

وی در خصوص نیاز امروز سینمای ایران ادامه داد: در سینمای امروز ما نیاز به بازیگری داریم که معلومات و تحلیل درست داشته باشد، بازیگرانی که نقش خود را تحلیل کنند و در مرحله بعد بخواهند در دیالوگ ها دخل و تصرف داشته باشند بسیار کم هستند.

زند به ورود بازیگران سینما و سوپراستار به تئاتر اشاره کرد و توضیح داد: از وقتی بیکاری ها شروع شد بازیگران چهره به سمت تئاتر کشیده شدند. و علاوه بر این بازی در عرصه تئاتر هم یک اعتبار فرهنگی به آن ها می دهد و هم وارد این عرصه می شوند که از بیکاری نجات پیدا کنند.

این بازیگر سینما در خصوص بازیگران چهره و غیره چهره تصریح کرد: من بازیگری را به چهره و غیر چهره تقسیم نمی کنم. آل پاچینو هم می تواند سینما، تلویزیون و تئاتر کار کند و همین طور همه بازیگران می توانند در عرصه های مختلف کار کنند. این که مخاطب برای دیدن بازیگر چهره به تئاتر کشیده و باعث چرخش اقتصادی تئاتر شود خوب است اما به شرط این که دچار شعارزدگی و شو آف نشویم و به خاطر خود هنر کار کنیم، اما متاسفانه ما راه غلط را پیش گرفته ایم یعنی اول خود را پیش از بازی کردن و دیده شدن اثر مطرح می کنیم بعد به اصل ماجرا می پردازیم و این صحیح نیست.


وی به وضعیت بد پیسکسوتان با اشاره به نمونه هایی از این هنرمندان پرداخت و افزود: باید پرسید که چرا محمد علی کشاورز در آثار حضور ندارد یا جمشید مشایخی به خاطر ضعف جسمانی فقط 4 سکانس بازی می کند. وضعیت بدی برای پیشکسوتان حاکم شده است. به عنوان نمونه در دو کاری که اخیرا بازی کرده بودم یکی از پیشکسوتان که کنار من به بازی مشغول بود به زمین افتاد و دست و پای او زخمی شد. برای این که کسی نفهمد و بیکار نشود می گفت مشکلی نیست و کار را ادامه دهیم. وضعیت پیشکسوتان به جایی رسیده است که بازیگر پیشکسوت به خاطر این که بیکار نشود با دست و پای زخمی شده بازی می کند و به روی خود نمی آورد.

این بازیگر درباره تاثیر گریم در یک نقش و تعهد بازیگر به آن خاطر نشان کرد: هر بازیگری شگرد و طرز فکر خود را دارد و ممکن است متعهد به گریم برای نقش باشد یا نباشد ولی گریم زمانی معنا پیدا می کند که بازیگر از آن چیزی که هست خارج شود و نقشی را بازی کند که آن کاراکتر نیاز به گریم داشته باشد. اگر بخواهد با چهره خود جلوی دوربین رود و صرفا دو سایه ساده بر چهره او به عنوان گریم کار شود بی فایده است. گریم زمانی معنا پیدا می کند که برای نقش موثر باشد و به نقش و شخصیت بازیگر کمک کند.