بررسی طرح حذف آب‌بها از محصولات استراتژیک/ خودکفایی با بهره گیری از آبیاری نوین
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، سالانه ارز قابل توجهی برای واردات محصولات کشاورزی صرف می‌شود که با وجود محیا بودن شرایط کشت، هزینه تمام شده تولید محصول نسبت به واردات آن، تولید را با مشکلاتی مواجه کرده است.
زمانی که هزینه‌های تولیدکننده کاهش پیدا کند امید به تولید نیز به طبع آن بیشتر می‌شود و با استفاده از راهکار‌های مناسب و بهره‌گیری از تجربیات موفق و تکنولوژی برتر به کاهش هزینه‌ها کمک کرد.
در این میان افزایش تولید در کنار خود اقدامات خاصی را می‌طلبد که صرفه‌جویی در هزینه‌های تولیدمی‌تواند یکی از این اقدامات برای رشد تولید در کنار افزایش بهره‌وری محسوب شود.
لازم به ذکر است که کالا‌های استراتژیکی مانند گندم، جو، برنج، ذرت و .. در حال حاضر مورد نیاز اغلب مردم است که در این بین دولت برای تشویق تولیدکننده خرید تضمینی را برای وی در نظر گرفته است و در برخی موارد با افزایش قیمت تضمینی امید به تولید را برای کشاورز بیشتر می‌کند.
در این میان برنج یکی از پرمصرف‌ترین اقلام مصرفی محسوب می‌شود که در ۷ ماهه نخست سال بیش از یک میلیون تن از این محصول به ارزش بیش از یک میلیارد دلار وارد کشور شده است و در صدر اقلام وارداتی به شمار می‌رود.
در بحث خودکفایی برنج یک راه وجود دارد و آن هم اصلاح ساختار در زمین‌های برنج‌کاری در سه استان شمالی کشور است که باید آن را در راس کار قرار داد، اما هنوز تکنولوژی برنج‌کاری در کشور با تکنولوژی تولید این محصول به‌عنوان یک محصول استراتژیک فاصله بسیار زیادی دارد.
لازم به ذکر است که اگر تولیدات کشاورزی را اقتصادی نکنیم، کشاورزانی که در روستاها زندگی می‌کنند درگیر فقر خواهند شد و با سیاست‌های تشویقی در برخی کالا‌ها و حذف برخی هزینه‌هایی که قیمت سرباری را برای تولیدکننده دارد، می‌توان ابزار اقتصادی‌کردن بخش تولید را فراهم کرد؛ بنابراین بهترین راهکار برای دستیابی به تولید پایدار و همچنین ماندگاری کشاورزان در روستاها، اقتصادی‌کردن بخش کشاورزی در روستا و تضمین خرید محصولات آنهاست؛ بنابراین باید سیاست کلی حمایت از بخش‌های کم‌درآمد را در بخش تولید، بازنگری و فرهنگ تولید را ایجاد کرد و این درحالی است که امروزه در برخی از روستا‌های کشور برای زنان و مردان کارآفرینی‌های فراوانی شده که بسیار مطلوب بوده است.
مصرف آب در حوزه کشاورزی چقدر است؟
آمار‌های مختلفی در این زمینه وجود دارد، اما بیشتر آمار‌ها نشان می‌دهد که حدود ۹۰ درصد آب در حوزه کشاورزی مصرف می‌شود، اما به گفته معاون آب و خاک وزیر جهاد کشاورزی مصرف آب در حوزه کشاورزی حدود ۶۵ درصد عنوان شده است.
با این حال اگر مراحل مختلف تولید را در نظر بگیریم، عمده‌ترین مصرف آب در بخش کشاورزی بوده و اگر فرهنگ مصرف آب را با ایجاد زمین‌های مناسب آبیاری فراهم کنیم، می‌توانیم با مصرف کمتر آب، هم تولید را افزایش دهیم و هم از غرقابی‌کردن زمین که انواع آفت‌ها را نیز با خود به همراه می‌آورد، جلوگیری کرد.
در این میان باید دید دریافت آب بهای بیشتر که چندی پیش از سوی وزارت نیرو مطرح شد چه عواقبی را در حوزه کشاورزی و تولید محصولات استراتژیک به همراه دارد و اینکه منجر به ترک فعالیت کشاورزی از سوی کشاورزان می‌شود یا خیر؟
سالهاست که کشاورزان از هزینه‌های تمام شده محصولات تولیدی خود و قیمت پایین آن‌ها گله دارند و افزایش قیمت آب بها با هدف صرفه جویی در مصرف آب کشاورزی قبل از ایجاد زیرساخت‌های مناسب در راستای بالابردن بهره وری از آب با آبیاری نوین کار چندان مفیدی در حوزه کشاورزی محسوب نمی‌شود.
برخی از کارشناسان بر این عقیده اند که حذف آب بها برای تولید محصولات استراتژیک راهی برای خودکفایی در تولید این محصولات به شمار می‌روند و مسلم است که افزایش آب بها در حوزه کشاورزی و بالا رفتن قیمت تولید محصولات نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.
از طرفی با کاهش تولید در صورت افزایش هزینه‌های تمام شده کشاورز راهی جز مهاجرت به شهر‌ها و تغییر شغل خود برای تامین هزینه‌های تمام شده نخواهد داشت.