اثر نگارگری با موضوع شهدای غواص به اتمام رسید

به گزارش گروه فرهنگی به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، حسین عصمتی، از هنرمندان نگارگر حوزه هنری در توضیح جزییات اثرش گفت: شهدای غواص که با دستان بسته به درجه شهادت رسیدند را موضوع یکی از آثار خود قرار دادم، چنانکه در این اثر، غواصان با لباس و دستان بسته به نمایش درآمده‌اند، در بخشی از تصویر شهدا را به نوعی نقاشی کردم که گویی به صورت نمادین دستان آنها باز شده و پرواز کرده‌اند.

به گفته عصمتی، یکی از ویژگی‌های هنری اسلامی، ذکر است، گذشتگان معتقد بودند، باید ذکر در آثار هنری باشد؛ چراکه انسان باید به هرچه نگاه می‌کند، یادی از خدا در آن باشد تا او را به تکامل نزدیکتر کند.

وی همچنین اعلام کرد: این اثر که قرار است به زودی توسط مرکز تجسمی حوزه هنری رونمایی شود، در ابعاد 100 در 70 سانتی متر است و با تکنیک اکریلیک کار شده‌است. با توجه به آنکه شهدای غواص در آب بودند، غلبه رنگ این اثر با رنگ آبی و لاجوردی است که ضمن ارجاع مخاطب به مفهوم آب، رنگ سنتی و اصیل ایرانی است که در دوره‌های مختلفنقاشان ایرانی و نگارگران از آن استفاده کرده‌اند.

عصمتی در پاسخ به این سوال که انتخاب موضوع شهدای غواص و همسو شدن هنر با موضوعاتی که در جامعه جریان دارد، تا چه اندازه اهمیت دارد گفت:هنر مراتب مختلفی دارد. برخی معتقداند نیاز نیست تا هنر به موضوعات و مسائل روز بپردازد و معتقد هستند هنر باید از سیاست و مسائل روز دور باشد و بیشتر به مفاهیم انتزاعی و تجریدی بپردازد. آنها معتقدند هنر برای هنر است نه آنکه پیامی را به مخاطب منتقل کند، اما به اعتقاد من، یکی از کارکردهای هنر، پیام رسانی است.

به گفته این هنرمند نگارگر، یکی از ویژگی‌‌هایی که هنر اسلامی مد نظر قرار می‌دهد، آموزش به جامعه است. در گذشته، این آموزش از طریق آثار هنری که خلق می‌شد، تحقق پیدا می‌کرد. به این معنا که در ظروفی که آب در آن می‌‌خوردند، آیه و ذکر نوشته شده بود. یا بر سردر خانه‌ها و در کوچه و برزن آیات و نشانه‌هایی از ذکر حک شده‌بود. هنرمندان آن دوران، از این طریق، نوعی آموزش غیر مستقیم را در نظر داشتند و عموم جامعه این مهم را در اطراف خود می‌دیدند که موجب تعادل روحی آنها می‌شد.

وی اظهار کرد: هنرهای تجسمی همواره در اطراف ما دیده می‌شود، از تابلوی خوشنویسی گرفته تا پوستر و یک تابلوی نقاشی اما نتوانسته با زندگی مردم عجین شود و این امر را می‌توان به مبحث اقتصاد و معیشت ربط داد. چراکه عموم جامعه، درحال حاضر نمی‌توانند نیازهای روزمره خود را رفع کنند بنابراین از اقلامی که برایشان ضروری نیست فاصله می‌گیرند. اینگونه است که شاهد گسترش هنر در جامعه نیستیم و آثار هنری به خانه مردم نمی‌رود.