چند روزی است که عصا را کنار گذاشته‌ام / تیم ملی ارث پدرم نیست!

به گزارش خبرنگار ورزشی ، حسن رحیمی دارنده مدال برنز المپیک ۲۰۱۶ ریو در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی ، درباره وضعیت درمان خود اظهار داشت: خدا را شکر پایم خیلی بهتر شده و چند روزی است که عصا را کنار گذاشته‌ام اما به خاطر ترسی که در زمان راه رفتن دارم، کمی لنگ می‌زنم. البته آب درمانی و فیزیوتراپی می‌کنم و تمرینات سبکی را هم انجام می‌دهم. از دو سه ماه دیگر تمرینات سنگین‌ام را شروع می‌کنم و دو سه ماه بعد هم روی تشک می‌روم.

 

وی درباره ناکامی تیم ملی در مسابقات جهانی افزود: مطمئنا هیچ کسی از این موضوع راضی نیست. بچه‌ها آن طور که باید کشتی نگرفتند و من از مردم عذرخواهی می‌کنم. بالاخره کشتی ورزشی است که مردم از آن توقع مدال دارند و آبروی ورزش ایران است، اما این بی انصافی است که بخواهیم این رشته را زیر سوال ببریم. ما پنج سال در خاک آمریکا و در مسابقات جام جهانی قهرمان شدیم و در مسابقات جهانی بوداپست هم بعد از ۴۰ سال در خارج از کشور قهرمان شدیم. چطور اینها را کسی نمی‌بیند؟ این تیم پوست اندازی کرده و جوان بوده و ما باید به جای این حرف ها، باید رفع اشکال کنیم.

 

وی درباره این که قرار است گویا به حسن یزدانی ۳۰ سکه بدهند اظهار داشت: وقتی در المپیک مدال گرفتم، هفت ماه بعد ۱۲۰ سکه به من دادند که با سکه‌های دیگر حدود ۱۵۰ تا شد، اما خدا را شاهد می‌گیرم وقتی حساب کردم خرج خودم در سال المپیک از سکه‌ها بیشتر شده بود. هم پروتئین و مواد غذایی و هم دارو‌هایی که استفاده می‌کردیم و چکاپ‌هایی که انجام می‌دادیم و یا لوازم ورزشی که نیاز داشته‌ایم و خریده‌ایم. فاکتور همه آنها را دارم. حالا هم حسن یزدانی مدال گرفته و دل مردم را شاد کرده. خب به این بچه برسید. او نهایتا چند سال دیگر می‌تواتند کشتی بگیرد و بعد هم خداحافظی می‌کند. چون مثل همه بدنش دیگر جواب نمی‌دهد.

 

رحیمی درباره صحبت طلایی که گفته نفراتی مثل او و کمیل قاسمی به تیم ملی برمی گردند، خاطرنشان کرد: من قبلا هم گفته‌ام تا وقتی که جان داشته باشم، در خدمت تیم ملی هستم. انتخابی برایم بگذارند می‌گیرم و اگر کنارم هم بگذارند، حرفی نمی‌زنم. تیم ملی که ارث پدرم نیست. ما فقط دوست داریم که لبخند را به مردم هدیه بدهیم. من تابع کادرفنی هستم. افراد زیادی برایم زحمت کشیده اند. از طلایی و دودانگه که مربی شخصی‌ام است گرفته تا مربیان قبلی مثل غلامرضا محمدی و محسن کاوه که از آنها تشکر می‌کنم.