فاجعه در پاریس/ کشتی ایران آب رفت
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، کشتی‌گیران کشورمان با کسب یک مدال طلا و ۳ مدال برنز به کار خود در مسابقات جهانی پاریس پایان دادند که از این تعداد، ۱ طلا سهم آزادکاران و ۳ برنز هم سهم فرنگی‌کاران بود.
اتفاق قابل پیش‌بینی که برای تیم ملی کشتی فرنگی رخ داد این بود که هیچ کدام از فرنگی‌کاران ایران به فینال مسابقات راه پیدا نکردند.
اما در کشتی آزاد که شب گذشته به پایان رسید فاجعه‌ای رخ داد که در پشت بهانه‌ای به نام جوانگرایی پنهان ماند. در این مسابقات تیم ایران تنها ۱۶ امتیاز کسب کرد که این مسئله یک شکست سنگین برای کشتی آزاد ایران بود.
در بین آزادکاران کشورمان تنها حسن یزدانی توانست انتظارات را برآورده کند. این کشتی‌گیر با نبوغ خاصش به راحتی حریفانش را از پیش رو برداشت و طلای وزن ۸۶ کیلوگرم را از آن خود کرد. اگر بخواهیم مسئول ناکامی تیم ملی کشتی آزاد را محمد طلایی بدانیم باید طلای یزدانی را هم در کارنامه این مربی ثبت کنیم، اما شاید هر کس دیگری هم سرمربیگری تیم ملی را بر عهده داشت یزدانی به مدال طلا دست پیدا می‌کرد.
زمانی که اطری توانست صاحب دوبنده تیم ملی شود حتی کادر فنی تیم ملی کمترین اعتقاد را به او داشت. طلایی بار‌ها از مصدومیت رحیمی ابراز تاسف کرد و گفت که اگر رحیمی مصدوم نبود او را به اطری ترجیح می‌داد. حسن رحیمی هم عنوان کرده بود که فاصله او با اطری ۱۰ امتیاز است و حق اوست که در مسابقات جهانی حاضر شود. در این که فاصله فنی بین اطری و رحیمی زیاد است شکی وجود ندارد، اماوقتی کادر فنی به کشتی‌گیری که توانسته صاحب دوبنده تیم ملی شود اعتقادی نداشته باشد مشخص است که این کشتی‌گیر هم نمی تواند اعتماد نفس کافی را برای مسابقات جهانی داشته باشد.
مهمترین مشکل اطری در مسابقات جهانی، عدم خودباوری و نبود اعتماد به نفس بود. شاید اگر این کشتی‌گیر از تمام پتانسیل خود استفاده می‌کرد می‌توانست نتیجه بهتری را کسب کند.
احسان‌پور، یکی دیگر از آزادکارانی بود که در مسابقات جهانی دور از انتظار ظاهر شد و این مسئله را هم نمی‌توان به بی‌تجربگی او ربط داد. احسان‌پور سومین دوره‌ای بود که در مسابقات جهانی حاضر می‌شد و در هر ۳ دوره هم نتایج ضعیفی کسب کرد. این کشتی‌گیر در پایان مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان در وزن ۶۱ کیلوگرم، جایگاهی بهتر از چهاردهمی را کسب نکرد.
در وزن ۶۵ کیلوگرم میثم نصیری پس از نمایش پرانتقاد در المپیک ۲۰۱۶، در مسابقات جهانی هم خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد حذف شد. مهمترین مشکلی که در این وزن وجود دارد نبود کشتی‌گیران سطح اول است و شاید اگر نصیری رقبای جدی‌تری در مسابقات انتخابی داشت هیچ گاه نمی‌توانست صاحب دوبنده تیم ملی شود.
زمانی که حسین‌خانی به عنوان ملی‌پوش وزن ۷۰ کیلوگرم تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی انتخاب شد این سوال مطرح شد که چرا داداش‌پور که این کشتی‌گیر را در مسابقات انتخابی شکست داده بود، نباید به پاریس اعزام شود. هر چند حسین‌خانی نسبت به نصیری و احسان‌پور و یاراحمدی عملکرد بهتری داشت، اما ای کاش شورای فنی تصمیم معقولانه‌تری می‌گرفت و داداش‌پور را راهی مسابقات جهانی می‌کرد.
پس از این که حسن یزدانی از ۷۴ به ۸۶ کیلوگرم تغییر وزن داد؛ انتظار می‌رفت کشتی‌گیری در این وزن به تیم ملی راه پیدا کند که بتواند حداقل در حد و اندازه‌های حسن یزدانی باشد. پیمان یاراحمدی که در وزن ۷۴ کیلوگرم به مسابقات جهانی اعزام شد به قدری ناامیدکننده بود که بسیاری از کارشناسان این کشتی‌گیر را ضعیف‌ترین عضو تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی قلمداد کردند. یاراحمدی در همان مسابقه اول خود مقابل کشتی‌گیر فرانسوی شکست خورد و تنها با یک مبارزه از دور مسابقات کنار رفت.
یزدانی اگر بتواند همچنان دور از حاشیه بماند سال‌ها برای ورزش ایران افتخارآفرین خواهد بود. این اتفاق رخ نخواهد داد مگر این که این کشتی‌گیر قدر خود را بداند و تلاش کند در مسیری گام برندارد که دوران قهرمانی او کوتاه شود. در گذشته کشتی‌گیرانی بودند که خیلی زود محو شدند و به آنچه استحقاق آن را داشتند نرسیدند، آن هم تنها به این خاطر که زندگی حرفه‌ای نداشتند.
امیر محمدی هم که در مسابقه اول خود در وزن ۹۷ کیلوگرم با اختلاف ناچیزی برنده شده بود در مسابقه دوم مقابل کشتی‌گیر ازبکستانی نتیجه را واگذار و از ادامه رقابت‌ها کنار رفت. ای کاش شورای فنی اجازه می‌داد گلیج به جای محمدی راهی مسابقات جهانی شود، آن هم در حالی که طلایی اعتقاد بیشتری به گلیج داشت و شاید اگر این کشتی‌گیر به پاریس می‌رفت می‌توانست عملکرد بهتری نسبت به محمدی داشته باشد.
یدالله محبی نسبت به سایر حذف‌های تیم ملی کشتی آزاد امیدوارکننده‌تر ظاهر شد، هر چند او حذف شد، اما می‌توان امیدوار بود به این که در آینده بتواند یک حریف جدی برای کمیل قاسمی در این وزن باشد.
عملکرد ضعیف تیم ملی کشتی آزاد ایران در مسابقات جهانی را می‌توان در عوامل مختلفی جستجو کرد. در وهله اول این مسابقات نشان داد که اردو‌های بلندمدت هیچ تاثیر مثبتی در پیشرفت کشتی‌گیران ندارد. ضمن این که ضعف در کوچینگ در مسابقات جهانی به قدری مشهود بود که چندین بار کشتی‌گیران کشورمان در حالی که از حریف پیش بودند در ثانیه‌های پایانی شکست خوردند.
نقش شورای فنی هم در این ناکامی نمی‌توان نادیده گرفت. شورایی که قرار بود کمک حال کادر فنی تیم ملی باشد. آنچه مسلم است در مسابقات جهانی یکی از ضعیف‌ترین نتایج تاریخ کشتی کشورمان رقم خورد. کشتی که در حال آب رفتن است و اشتباهات کادر فنی و شورای فنی باعث شد چنین فاجعه‌ای در پاریس رخ دهد.