حرف‌های امثال علی کریمی استخوان در گلو است/ آقایان با کدام متر و معیار غیر از لابی کردن پست گرفته‌اند/ با کی‌روش قهر نیستم اما او ضد ایرانی است/ وقتی سرمربی تیم ملی به وزیر بی‌احترامی می‌کند، بازیکنش هم این کار را انجام می‌دهد

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی چند شب پیش و در مراسمی که باشگاه سایپا ترتیب داده بود علی دایی و محمد مایلی‌کهن باهم برخورد خوبی داشتند و دیده‌بوسی کردند.

دایی در گفت‌وگوی تفصیلی که با داشت اعلام کرد که مشکلی با مایلی‌کهن و شخص دیگری ندارد و احترام مایلی‌کهن به‌عنوان بزرگترش واجب است.

محمد مایلی‌کهن در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی ، در مورد این مسئله، حضورش در تمرین استقلال، انتقاد ستاره‌های فوتبال ایران از فدراسیون فوتبال، برگزاری مراسم برتری‌ها و ... صحبت‌هایی را مطرح کرد که در زیر می‌خوانید:

بار اول نبود که با دایی دیده‌بوسی می‌کردم بعد از آن مسائلی که به‌وجود آمد یک بار دیگر با هم روبوسی کرده‌بودیم. البته در کل من آدمی نیستم که با کسی آشتی نکنم؛ و مطمئناً کینه‌ها را کنار می‌گذارم. من آدم کینه‌ای نیستم.

من این موفقیت بزرگ را به دایی تبریک می‌گویم. ما کلاً در سطح فوتبال دنیا فوتبالیست تحصیل‌کرده کمتر داریم. اتفاقاً خود من با دایی در کلاس‌های فوق‌لیسانس در دهه هشتاد در یک کلاس بودم. در مجموع این یک آپشن و موفقیت بزرگی است که کمتر کسی در دنیا به آن می‌رسد، البته این را باید بگویم که در فوتبال حرفه‌ای خیلی از فوتبالیست‌ها در حرفه‌ای‌گری دکترا دارند مثلاً امثال رونالدو و مسی در مورد هر چیزی حرف نمی‌زنند، چون آدم‌هایی که به‌عنوان مدیر با آن‌ها کار می‌کنند از رونالدو و مسی بزرگتر هستند. همین پرز از نظر جایگاه آنقدر از یکی مثل رونالدو بزرگتر است که رونالدو حتی جرأت نمی‌کند مقابل او حرکت زشتی انجام دهد.

نصرالله عبداللهی و بهتاش فریبا عزیزانی هستند که من با آن‌ها ارتباط خوبی دارم ضمن اینکه استنباطم این بود که در این چند وقت منصوریان مظلوم واقع شده در همه دنیا مشخص است که رابطه باشگاه‌ها و تیم‌های ملی چطور است. اما فقط در فوتبال ما سلیقه‌ای عمل می‌شود.

در همه دنیا طبق قانون فیفا سه روز پیش از برگزاری هر دیدار ملی بازیکنان را در اختیار تیم ملی قرار می‌دهند، اما اینجا این‌طور نیست. خود آقایان زمانی‌که من سرمربی تیم امید بودم اجازه ندادند عزیززاده از ذوب آهن به تیم امید بیاید. ولی حالا به‌خاطر همین مسئله یک باشگاه را محروم می‌کنند فوتبال ما آن‌قدر سروصدا و حاشیه دارد که نخواهیم دیگر برای آن حاشیه بسازیم. همه می‌دانند تیم‌های بزرگی مثل پرسپولیس و استقلال شرایط خاص خودشان را دارند اگر این تیم‌ها نتیجه نگیرند سرمربیان آنها تحت فشار قرار می‌گیرند من احساس کردم این بچه (منصوریان) فشار زیادی را در این چند وقت تحمل کرده است به‌خاطر همین به تمرین استقلال رفتم.

من دنبال عذرخواهی نیستم، اتفاقاً بهاروند با این کارش بزرگی خودش را نشان داده است او انسان بسیار نجیبی است، اما قبول کنیم که برگزاری مراسم برترین‌ها اشکالات زیادی داشت. شما ببینید مراسمی مانند قرعه‌کشی جام‌جهانی نهایتاً نیم ساعت طول می‌کشد، اما آقایان ۴ ساعت مراسم برگزار کردند که خودشان را نشان بدهند. اصلاً‌چه دلیلی دارد در چنین مراسمی همه بخواهند سخنرانی کنند؟ شما ببینید در مراسمی مثل اهدای جام فینال جام جهانی نهایتاً یک نفر مراسم را برگزار می‌کند نه اینکه هرکسی بخواهد جایزه بدهد و بعد به‌خاطر خودنمایی حرف هم بزند.

اینها استخوان‌های در گلو است. شما ببینید هزار بار هم چرخ گردون که بچرخد آیا باز تاج رئیس فدراسیون می‌شود؟ یا ساکت دبیرکل می‌شود؟ اصلاً‌با کدام متر و معیار غیر از لابی کردن اینها پست می‌گیرند؟ می‌خواهم موضوعی را مطرح کنم. آقایان یکی مثل حمید جاسمیان که از بزرگان تاریخ فوتبال ما است را از کمیته پیشکسوتان بیرون کردند به بهانه اینکه جاسمیان چندشغله است بعد یکی به من بگوید کفاشیان چند شغله است یا برادر همسرش چندشغل دارد؟ خیلی جالب است که آقایان می‌گویند مثلاً‌برادر همسر کفاشیان نقشی در فدراسیون نداشته یا حقوق نمی‌گیرد مگر می‌شود یک نفر صبح تا شب در فدراسیون باشد و حقوق نگیرد؟

چرا من مایلی‌کهن بعد از ۳۴ سال کار در سازمان تربیت بدنی به وزارت صنایع یا مثلاً‌وزارت بازرگانی نمی‌روم بالاخره هرکسی باید جای خودش باشد.

درد مملکت ما این است که همه در آن دکتر و مهندس هستند و دیگر کارگری وجود ندارد. با هرکسی که صحبت می‌کنیم یا دکتر است یا مهندس یا فوق‌لیسانس!

من با کی‌روش قهر نیستم! بعد هم مسئله کیروش با دایی فرق دارد. دایی هم‌وطن من است ما سال‌های زیادی را با هم گذرانیدم قطعاً اگر گوشت هم را بخوریم استخوان هم را نمی‌توانیم دور بیاندازیم، اما کی‌روش اینطور نیست. او به همه ایرانی‌ها اهانت می‌کند و اصلاً ضدایرانی است. می‌خواهم بدانم آقای کی‌روشی‌پور چرا هیچوقت از اصالت ایرانی‌ها مقابل کی‌روش دفاع نمی‌کند؟ چرا باید همیشه توسط او تحقیر شویم؟

ببینید چطور یک مربی کاربلد و نجیب مثل پیروانی را سیبل کرده‌اند در حالی‌که خود آقایان گفتند که کی‌روش همه‌کاره تیم امید است، اما حالا چرا کسی از کی‌روش انتقاد نمی‌کند؟ البته معتقدم که خیلی از جا‌ها کی‌روش مقصر نیست آن‌هایی مقصرند که بالاسر کی‌روش هستند و خود را از او کوچکتر می‌دانند. درست است که پست آقایان از کی‌روش بالاتر است، اما شخصیتشان پایین‌تر. چرا وقتی فلان شخص در فوتبال ایران به‌خاطر گرفتن فلان عکس مورد سؤال قرار می‌گیرد، اما کی‌روش با آن همه توهین‌هایی که به ما کرده هیچوقت توبیخ نمی‌شود؟ چرا وقتی کی‌روش آنطور دکتر اسدی را تمسخر می‌کند یک نفر وجود نداشت یقه او را بگیرد؟ مگر کی‌روش برای فوتبال ما چه کرده؟ مگر ما تاحالا به جام‌جهانی نرفتیم؟

می‌خواستم موضوعی را بگویم. وقتی در مراسم برترین‌ها فلانی بهترین بازیکن می‌شود و وزیر وزرش هم می‌خواهد جایزه‌اش را بدهد چرا آن شخص فکر می‌کند از آسمان افتاده و تعیین تکلیف می‌کند که چه کسی جایزه او را بدهد؟ البته چیز عجیبی نیست وقتی سرمربی همان بازیکن در تیم ملی به وزیر وزرش وقت بی‌احترامی می‌کند و کسی هم یقه او را نمی‌گیرد شاگردش هم هرکاری دلش می‌خواهد می‌کند، چون فکر می‌کند فوتبالیست است و باید هرکاری که دلش می‌خواهد انجام بدهد.