کوب‌بافی زیر سایه فراموشی+عکس
به گزارش گروه فضای مجازی ، ناصر براری از هنرمندان قدیمی و آخرین نسل از کوب‌بافان اصیل مازندارن است. براساس شناسنامه، او متولد سال ۱۳۰۹ در روستای ریکنده قایمشهر است. او ۳۵ سال قبل در زادگاه خود با فاطمه پاکاری ازدواج کرد، آن‌ها دو دختر و پنج پسر دارند، همت یکی از فرزندان آن‌ها در سن جوانی فوت شد تا مادر اندکی از حواس و خاطرات خود را فراموش کند. فاطمه در تمام سال‌ها با وجود اندوه فرزند، در کنار ناصر و همراه او بوده است. او صبح را نماز و صبحانه در کنار همسرش آغاز می‌کند، بخشی از روز را در باغ کوچک حیاط خانه، به کشاورزی و کشت سبزی و رسیدگی به درختان سپری می‌کند و افزون بر این در تمام روز، به کار خانه از آشپزی و شست‌وشوی لباس تا رسیدگی به امور مرغ و خروس‌ها نیز مشغول است.
ناصر براری از کودکی تا دوران کهولت خود را در ریکنده سپری کرده است، با وجود کهولت سن، او همچنان به کار و فعالیت در خانه، باغ و زمین می‌پردازد. او صبح را با خواندن نماز آغاز می‌کند، صبحانه می‌خورد، گاهی راهی زمین کشاورزی می‌شود و گاهی راهی ایوان بلند خانه تا به هنری اصیل و بومی بپردازد. به دلیل ناتوانی جسمی برای کشاورزی درازمدت، مهم‌ترین فعالیت این روز‌های ناصر براری در خانه و بافتن کوب است. کوب از صنایع‌دستی بومی و اصیل مازندران است که در گذشته‌های نه چندان دور به عنوان زیرانداز از آن استفاده می‌شد. این زیرانداز، عایق سرما و گرما است و از فرش در برابر نفوذ رطوبت محافظت می‌کند، گیاه خودرو واش ماده‌ی اصلی بافت کوب است که با دست یا به شکل بافته‌ی داری افقی بافته می‌شود. ناصر بیش از پنجاه سال پیش بافت کوب را از پدر و همسر فراگرفت، او از واش‌های چهل ساله‌ای که در سرمای زیرزمین خانه سالم مانده‌اند، سبد حصیری و زیرانداز می‌بافد. به دلیل نبود حمایت دولتی و رونق استفاده از موکت و فرش، کوب‌های او تنها برای استفاده‌ی شخصی و زنده نگه‌داشتن هنر اصیل بومی بافته می‌شوند. او در گذشته کوب‌ها را با قیمت پنج تا پانزده قران می‌فروخت، امروز به دلیل نبود واش و دشواری برداشت آن، تنها سفارش بافت کوب را می‌پذیرد.
منبع: مهر
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.