انگشت "گالیله" در فلورانس ایتالیا
در شهر دیدنی فلورانس کلیسایی ملقب به di Santa Croce وجود دارد که اجزای باقی مانده از بدن گالیله در آن نگهداری می شود. زمانی که گالیله در سال ۱۶۴۲ درگذشت «دوک بزرگ شهر توسکانی» تصمیم گرفت تا جسد او را در کنار مقبره ی پدر و نیاکانش دفن کند اما چون گالیله به عنوان یک ملحد اعلام و معرفی شده بود و مانند دشمن کلیسا محسوب می شد، برنامه کاملا عوض شد و در یک اتاق کوچک نزدیک کلیسای «جدید الایمان ها» دفن شد!
بعد از مرگ گالیله، کارهایش هم به دست فراموشی سپرده شد تا اینکه ۴۵ سال بعد، نابغه ای اهل انگلستان به نام آیزاک نیوتن کتابی منتشر کرد که دنیا را تکان داد، کتابی به نام «اصول ریاضی فلسفه طبیعی». او در این کتاب، پایه و اساس علم مکانیک را توضیح داد و بعد از اینکه نظریه های جهانی و بی نظیری مثل قانون جاذبه را معرفی کرد، اثبات کرد که زمین به دور خورشید می گردد و برعکس آن صادق نیست و این به این معنا بود که نظریه ی گالیله درست بوده است.
این موضوع باعث شد تا در سال ۱۷۱۸، کلیسا، اشتباهی که در مورد گالیله کرده بود را اعلام کند و در سال ۱۷۳۷، مقبره او نبش قبر شود و بقایای بدنش با احترام کامل در بخش اصلی کلیسا دفن شود. اگر چه قبل از اینکه دوباره دفن شود، بعضی از طرفداران افراطی او چند سوغاتی از گالیله را نگه داشتند! و سه انگشت از انگشتان، دندان و ستون فقرات او را از بقیه ی بدنش جدا کردند. ستون فقرات او در دانشگاه Padua جایی که گالیله سال ها در آن تدریس می کرده نگهداری می شود و انگشتان گالیله نسل به نسل از یک کلکسیونر به کلکسیونر دیگر رسید تا اینکه در سال ۱۹۰۵ کاملا گم شد.
یک قرن بعد، دندان و انگشت گالیله در یک حراجی که در سال ۲۰۰۹ انجام شد، در یک قفسه ی چوبی پیدا شد. اشیا به عنوان صنایع هنری غیر قابل تشخیص فروخته شدند و فردی به نام آلبرتو بروسچی که کلکسیونری اهل فلورانس بود، این مجموعه را خریداری کرد بدون اینکه دقیقا بداند چه چیز گرانبهایی را خریداری کرده است.
بعد از مدتی آلبرتو و دخترش متوجه شدند که قفس چوبی ای که آنها خریدار کرده اند، از متعلقات بدن گالیله بوده است. آنها فورا با موزه تماس گرفتند و انگشت گالیله را به موزه اهدا کردند.
امروزه بازدید کنندگان این کلیسا می توانند انگشت گالیله را در جامی شیشه ای و تخم مرغی شکل که در این کلیسا نگهداری می شود، ببینند.
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.