لیزینگ چیست؟

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، لیزینگ نوع خاصی از عملیات مالی است که در فارسی بهترین معنی برای آن، اجاره اعتباری مطرح شده است.

در ایران لیزینگ در چارچوب قرارداد اجاره به شرط تملیک منعقد و به موقع اجرا گذاشته می‌شود و طی آن حق استفاده از دارایی برای مدت معینی به اجاره گیرنده (مستاجر) واگذار و در پایان مدت قرارداد نیز مالکیت و دارایی به اجاره گیرنده منتقل می‌شود.

در واقع، لیزینگ یک رشته فعالیت اعتباری کاملاً تخصصی مبتنی بر روش اجاره است که در آن نوعی قرارداد با توافق میان دو نفر یا بیشتر اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی به‌منظور بهره‌برداری از عین یا منفعت کالای سرمایه‌ای یا مصرفی با دوام که از قابلیت اجاره برخوردار باشد، منعقد می‌گردد؛ لذا روش لیزینگ، مجموعه‌ای از مبادلات اقتصادی مشتمل بر خرید، اجاره و در نهایت، فروش (تملیک) را در بر می‌گیرد.

در هنگام عقد قرارداد باید دوره (مدت) قرارداد، مبلغ دقیق، تعداد اقساط اجاره و نحوه تعیین و محاسبه اصل و فرع قیمت باقی مانده مشخص شود.

نقطه مشترک انواع معاملات لیزینگ، موضوع بازپرداخت اقساط آن است که باید در فواصل زمانی معین و منظم به صورت ماهانه، سه ماهه، شش ماهه و یا سالانه پرداخت شود.

از جمله مزایای استفاده از معاملات لیزینگ می‌توان به صرفه جویی در بکارگیری منابع مالی مستاجر، رفاه و آینده، همچنین انعطاف پذیری مطابق شرایط و انتظار مستاجر، سهولت نسبی در مقایسه با سایر روش‌های استقراض و امکان جایگزینی دارایی‌های جدید را نام برد.

لیزینگ به عنوان الگویی جدید در تجارت از یکسو تامین کننده نیاز‌های مالی و پولی متقاضیان کالا و از سوی دیگر، فراهم کننده ابزار تولید انبوه در اقتصاد خرد و کلان خواهد بود.

 تحولات وسیعی که در عرصه تولید، عرضه و تقاضا رخ داده موجب شده است تا دست اندرکاران سیاست‌های اقتصادی در کشور‌ها، برنامه‌های لازم را برای تاسیس شرکت‌های جدید که می‌توانند ابزار‌های اعتباری در جهت رشد صنایع و اقتصاد آن‌ها محسوب شوند را در دستور کار خود قراردهند.