عینک مخصوص رایانه/استرلیزه کننده دستگیره پله برقی/دریافت نوبل ریاضی توسط دختر ایرانی/۲۰ سال نقش بازی کردن به خاطر مادر

به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، رسانه‌ها در فضای خبری روزانه خود اخبار اختصاصی و عمومی مختلفی را منتشر می‌کنند که این اخبار بعضا فقط در یک رسانه منتشر شده است. گروه فضای مجازی در نظر دارد هر روز اخبار منتخب فضای مجازی را از سایت‌ها و خبرگزاری‌ها و حتی کانال‌های تلگرامی مختلف جمع‌آوری کرده و در قالب یک بسته خبری منتشر کند. در این بسته همه خبر‌ها و آیتم‌ها با ذکر منبع منتشر می‌شوند و انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست.

عینک ویژه برای استفاده طولانی از رایانه

مهر:  تحقیقات نشان می دهد که نمایشگرهای ال سی دی نور آبی رنگ تندی از خود ساطع می کنند که با گذشت زمان برای چشم های افراد مشکل ایجاد می کند. اما عینک مخصوص مطالعه با رایانه TruVision می تواند به کاهش مشکلات ناشی از این امر کمک کند.

این عینک با کاستن از شدت این نور آبی و تضعیف تابش خیره کننده نمایشگرهای ال سی دی باعث می شود سردرد ناشی از استفاده مداوم از نمایشگرهای مذکور برطرف شود.

بر طبق پژوهش های علمی دوسوم مردم آمریکا از خستگی مداوم چشم که ناشی از استفاده روزانه از نمایشگرهای ال سی دی رایانه ها، گوشی های هوشمند و تبلت هاست رنج می برند و این یکی از اثرات جانبی دردناک زندگی در عصر تسلط فناوری بر انسان است.

سردرد، خشکی و خستگی چشم به علت زل زدن طولانی به نمایشگر می تواند به یک گرفتاری مداوم مبدل شود. نور آبی رنگ ساطع شده از نمایشگرهای ال سی دی حتی می تواند خسارات جبران ناپذیری برای چشم به وجود آورد و عینک TruVision با لنز رنگی خاص خود قادر به فیلترکردن نورهای روشن مزاحم و اشعه ماورا بنفش است. این عینک به قیمت ۳۰ دلار از سایت آمازون قابل خریداری است.

این دستگاه باکتری های دستگیره پله برقی را از بین می برد

هندریل های پله برقی به افراد کمک می کنند هنگام بالا و پایین رفتن از پله برقی توازن خود را حفظ کنند. اما آنها اصولا باکتری و جرم زیادی را به خود جلب می کنند. در همین راستا شرکت ال جی یک محصول استرلیزه کننده مخصوص هندریل ساخته که با استفاده از نور مافوق بنفش باکتری ها را از بین می برد.

دستگاه استرلیزه کننده دارای یک چراغ ال ای دی مافوق بنفش است که در ابتدای هند ریل نصب می شود. این چراغ اشعه ای از نور مافوق بنفش با طور موج ۲۷۸ نانومتر از خود ساطع می کند. به گفته شرکت سازنده نوری با این قدرت، علاوه بر استرلیزه کردن هندریل، دی ان ای ۹۹.۹۹ درصد جرم های موجود روی آن را از بین می برد. این دستگاه بی سیم حتی نیازی به برق ندارد زیرا انرژی مورد نیاز خود را حرکت کردن هندریل تامین می کند.

همچنین از آنجا که دستگاه هیچ گونه ماده شیمیایی یا فلزات سنگین در بر ندارد، برای انسان بی خطر است.

هنوز هزینه این دستگاه مشخص نیست اما شرکت سازنده اعلام کرده گواهیننامه CE از اتحادیه اروپا و KC از کره جنوبی را دریافت کرده است.

مدالی که ریاضیدانان تراز اول جهان را با آن می‌شناسند

ایسنا: مدال فیلدز هر چهار سال یک بار در "کنگره بین‌المللی ریاضی" به ریاضیدان‌های برجسته زیر 40 سالی اعطا می‌شود که دستاورد قابل‌توجهی در علم ریاضیات داشته‌اند.

در سال 1924 "کنگره بین‌المللی ریاضیات" در تورنتو تصویب کرد که در هر بار برگزاری این کنگره، دو مدال طلا به ریاضیدانان جوان دارای کشف مهمی در ریاضی اعطا شود. پروفسور جی سی فیلدز، ریاضیدان کانادایی که در این سال دبیر کنگره بود، پیشنهاد پایه‌گذاری این جایزه را داد و سرمایه لازم برای تثبیت کردن مدال فیلدز را تامین کرد و این مدال هم به افتخار خود وی نامگذاری شد.

در سال 1966 توافق شد که با هدف بسط دادن تحقیقات در زمینه ریاضی، در هر بار برگزاری کنگره بین‌المللی ریاضیات، چهار مدال به چهار نامزد برتر اعطا شود.

مدال فیلدز معمولا نزدیک‌ترین جایزه به جایزه نوبل به شمار می‌آید و همراه با یک جایزه 15 هزار دلار کانادا به برندگان اعطا می‌شود. این جایزه اولین بار در سال 1936 به دو ریاضیدان به نامهای لارس آلفورس و جسی داگلاس اهدا شد و از سال 1950 تاکنون به طور منظم اهدا شده است.

جایزه نوبل توسط شیمیدان سوئیسی و مخترع دینامیت به نام آلفرد نوبل پایه‌گذاری شد اما نوبل چون مخترع و صنعت‌گر بود، جایزه‌ای برای ریاضیات در نظر نگرفت و به ریاضی یا علوم نظری علاقه‌ای نداشت. در واقع، جوایز نوبل برای دانشمندانی در نظر گرفته شده که اختراعات و کشفیات‌شان بالاترین فایده عملی را برای بشریت داشته باشند.

فیلدز، شاخص مهمی در حوزه تحقیقات علم ریاضیات به شمار می‌آید و تعداد قابل توجهی از برندگان آن اغلب در حوزه‌های بسیار انتزاعی مانند هندسه جبری و توپولوژی جبری فعالیت داشته‌اند. تقریبا نیمی از این افراد در "موسسه مطالعات پیشرفته" (Institute for Advanced Study) در پرینستون مشغول به تحقیق بوده‌اند.

"کمیته مدال فیلدز" توسط" کمیته اجرایی اتحادیه بین‌المللی ریاضیات" (IMU) انتخاب می‌شود و رئیس آن معمولا رئیس اتحادیه بین‌المللی ریاضی است. نام رئیس کمیته رسانه‌ای می‌شود اما اسامی اعضای دیگر آن تا قبل از اعطای مدال در کنگره ریاضی افشا نمی‌شود.

این مدال از طلا ساخته شده و روی آن تصویری از نیمرخ ارشمیدس به همراه نامش و جمله‌ لاتین"TRANSIRE SUUM PECTUS MUNDOQUE POTIRI" با مضمون "خود را بشناس تا جهان را دریابی" حک شده است.

در پشت مدال هم یک جمله لاتین با معنی "ریاضی‌دانان سراسر جهان به اتفاق، این جایزه را به دلیل آثار برجسته تقدیم می‌دارند" درج شده است.

همچنین در پشت مدال تصویری از یک شاخه‌ زیتون به چشم می خورد و در پشت شاخه‌ زیتون هم تصویری از یک کره است که در یک استوانه با ارتفاع و قطر قاعده‌ای برابر قطر کره محاط گشته است. ارشمیدس ثابت کرد این کره حجمش دقیقا برابر دوسوم حجم استوانه است و مساحتی برابر دوسوم مساحت استوانه دارد.

جایزه‌ فیلدز به نسبت سایر جوایز علمی ازجمله آبل و نوبل دارای ارزش مادی بالایی نیست با این‌ حال ارزش معنوی این جایزه به قدری بالاست که از سال 1936 ریاضی‌دانان تراز اول جهان را با کسب این جایزه می‌شناسند.

مریم میرزاخانی، اولین زن در دنیاست که موفق شد این جایزه را از آن خود کند. آرتور آویلا (Artur Avila) نیز اولین دانشمندی است که از آمریکای لاتین برنده این جایزه شده است.

میرزاخانی در سال 2014 به دلیل انجام تحقیقات در زمینه «دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه‌ای آنها» برنده مدال فیلدز شد. زمینه تحقیقاتی وی مشتمل بر نظریه "تایشمولر"، هندسه "هذلولوی"، نظریه "ارگودیک" و هندسه "هم‌تافته" بود.

برندگان جایزه فیلدز از سال 1936 تا 2014 عبارت اند از:

سال 1936: لارس والریان آلفورس (Lars Valerian Ahlfors) از دانشگاه هاروارد و جسی داگلاس (Jesse Douglas) از موسسه فناوری ماساچوست.

سال 1950: لران شوارتس (Laurent Schwartz) از دانشگاه نانسی. آتله سلبرگ (Atle Selberg) از موسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون.

سال 1954: کونیهیکو کودایرا (Kunihiko Kodaira) از دانشگاه پرینستون. ژان-پیر سر (Jean-Pierre Serre) از دانشگاه پاریس.

سال 1958: کلاوس فریدریش راس (Klaus Friedrich Roth) از دانشگاه لندن. رنه تام (René Thom) از دانشگاه استراسبورگ.

سال 1962: لارش وی هرماندر(Lars V. Hörmander) از دانشگاه استکهلم. جان ویلارد میلنور (John Willard Milnor) از دانشگاه پرینستون.

سال 1966: مایکل فرانسیس آتیا (Michael Francis Atiyah) از دانشگاه آکسفورد. پل جوزف کوهن (Paul Joseph Cohen) از دانشگاه استنفورد. الکساندر گروتندیک (Alexander Grothendieck ) از دانشگاه پاریس. استیو اسمیل (Stephen Smale) از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی.

سال 1970: آلن بیکر (Alan Baker) از دانشگاه کمبریج. هیسوکه هیروناکا (Heisuke Hironaka) از دانشگاه هاروارد. سرگئی پی. نووینکوف (Serge P. Novikov) از دانشگاه مسکو. جان گریگز تامپسون (John Griggs Thompson) از دانشگاه کمبریج.

سال 1974: انریکو بومیه‌ری (Enrico Bombieri) از دانشگاه پیزا. دیوید برایانت ممفورد (David Bryant Mumford) از دانشگاه هاروارد.

سال 1978: پیر رنه دلین (Pierre René Deligne ) از پژوهشگاه علوم پیشرفته در فرانسه. چارلز لوئیز ففرمان (Charles Louis Fefferman ) از دانشگاه پرینستون. گریگوری الکساندرویچ مرگلیس (Gregori Alexandrovitch Margulis) از دانشگاه مسکو. دانیل جی. کوئیلن (Daniel G. Quillen ) از موسسه فناوری ماساچوست.

سال 1982: آلن کن (Alain Connes) از پژوهشگاه علوم پیشرفته فرانسه. ویلیام پی ثرستن (William P. Thurston) از دانشگاه پرینستون. شینگ-تونگ یائو (Shing-Tung Yau) از موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون.

سال 1986: سایمون دونالدسون (Simon Donaldson) از دانشگاه آکسفورد. گرد فالتینگس (Gerd Faltings) از دانشگاه پرینستون. مایکل فریدمن (Michael Freedman) از دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیه‌گو.

سال 1990: ولادیمیر درینفلد (Vladimir Drinfeld) از موسسه فیزیک خارکف. وان آر جونز (Vaughan Jones) از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی. شیگه‌فومی موری (Shigefumi Mori ) از دانشگاه کیوتو. ادوارد ویتن (Edward Witten) از موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون.

سال 1994: پیر-لوئی لیون (Pierre-Louis Lions ) از دانشگاه پاریس-دوفن. ژان-کریستف یوکوز (Jean-Christophe Yoccoz) از دانشگاه پاریس-جنوب در فرانسه. ژان بورگن (Jean Bourgain) از موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون. افیم زلمانوف (Efim Zelmanov) از دانشگاه ویسکانسین.

سال 1998: ریچارد ایی. بورچردز (Richard E. Borcherds) از دانشگاه کمبریج. دبلیو. تیموتی گاورز (‌ W. Timothy Gowers) از دانشگاه کمبریج. ماکسیم کنتسویچ از پژوهشگاه علوم پیشرفته در فرانسه. کورتیس تی مک مولن (Curtis T. McMullen) از دانشگاه هاروارد.

سال 2002: لوران لافورگ (Laurent Lafforgue) از پژوهشگاه علوم پیشرفته در فرانسه. ولادیمیر وایودسکی (Vladimir Voevodsky) از موسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون.

سال 2006: آندری اکونکوف (Andrei Okounkov) از دانشگاه پرینستون. گریگوری پرلمان (Grigori Perelman) از روسیه که جایزه را تحویل نگرفت. ترنس تائو (Terence Tao) از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس. وندلن ورنر (Wendelin Werner) از دانشگاه جنوب-پاریس در فرانسه. ایلان لیندن اشتراوس.

سال 2010: نگو باو چائو (Elon Lindenstrauss) از موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون. استانیسلاو سمیرینف (Stanislav Smirnov) از دانشگاه ژنو سوئیس. سدریک ویلانی (Cédric Villani) از اکول نرمال دو سوپریور در لیون و موسسه انه آنری یوانکاره.

سال 2014: مریم میرزاخانی از دانشگاه استنفورد. آرتور آویلا (Artur Avila) از دانشگاه پاریس دیدرو. مانجول بارگاوا (Manjul Bhargava) از دانشگاه پرینستون. مارتین هایرر (Martin Hairer) از دانشگاه وارویک.

احیا مغز یک کودک 2ساله با اکسیژن درمانی

 اتاقک اکسیژن، محفظه اکسیژن درمانی پرفشار یا HBOT برای درمان بیمار از طریق اعمال فشار محیطی بزرگتر از یک اتمسفر(در حالیکه وی اکسیژن خالص استنشاق می‌کند) به کار می‌رود.

چهار ترکیب مشخص از این دستگاه وجود دارد، تکنفره، تکنفره با دسترسی پرسنل، دونفره (دونفره با دسترسی پرسنل) و چند نفره که در تمامی این دستگاه‌ها، بیمار به راحتی داخل محفظه شده و بصورت نشسته یا خوابیده قرار می‌گیرد.

سرعت عمل در بازگردانی بیماری که دچار ایست قلبی شده از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و اگر متخصصان پزشکی بتوانند به سرعت مداخله کنند، می‌توان قلب را احیا کرد اما آسیب مغزی ناشی از این اتفاق سبب بروز اختلال در عملکردهای قبلی عصبی می‌شود.

در حال حاضر، پزشکان و محققان دانشگاه داکوتای شمالی با استفاده از تکنیک‌های اکسیژن درمانی موفق شده اند تا آسیب‌های مغزی وارد شده به یک دختر بچه 2 ساله بر اثر غرق شدن در استخر را مداوا کنند.

به گفته پزشکان معالج، این کودک پس از غرق شدن در استخر دچار ایست قلبی شده بود که با مداخله پزشکان به سرعت احیا شده بود.

اما پس از گرفتن اسکن ام‌آرآی از مغز این کودک، پزشکان دریافتند که ماده خاکستری او دچار آسیب‌های جدی شده و ماده خاکستری و سفید مغز وی از بین رفته است.

این امر سبب می‌شود تا این کودک دچار اختلال در صحبت کردن، راه رفتن و واکنش به صداها شده و سر خود را به طور مداوم تکان دهد.

از آنجایی که تجهیزات HBOT در نزدیکی محل سکونت این کودک وجود نداشت، پزشکان برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر به بافت مغز، به صورت موقت درمان معمولی با اکسیژن را آغاز کردند.

آنها 55 روز پس از حادثه‌ای که برای این کودک رخ داده بود، او را تحت درمان با اکسیژن قرار دادند. او در روز دو بار و هر بار به مدت 45 دقیقه تحت درمان می‌گرفت و این روند درمانی تا 3 هفته ادامه داشت.

پزشکان در طول این سه هفته بهبودی چشمگیری را در این دختربچه مشاهده کردند به طوریکه این کودک در طول این زمان هوشیارتر شده، حرکت سر او کمتر شده و توانایی حرکت دست و بازوی خود را مجددا به دست آورد.

او مجددا می‌توانست صحبت کند، بخندد، غذا بخورد و حرکات را با چشمهایش دنبال کند.

پس از آن این کودک به همراه خانواده راهی مرکز اکسیژن درمانی در نیواورلئان شد و درمان خود را به مدت 8 هفته در آن مرکز ادامه داد.

79 روز پس از جراحت، این دختر در یک محفظه فشار با 1.3 جرم فشار قرار داده شد و به مدت 45 دقیقه در روز و پنج روز در هفته، در معرض اکسیژن خالص قرار گرفت.

پس از گذشت 40 جلسه و انجام تمرینات فیزیکی، شرایط کودک رو به بهبودی رفته و توانایی شناختی مغز وی بازگردانی شد. او توانست بسیار بهتر از قبل صحبت کند و بدون نیاز به کمک دیگران راه برود.

ضمن اینکه با انجام ام‌.آر.آی مجدد مشخص شد که تمام نواحی آسیب دیده تقریبا به حالت اولیه خود بازگشته‌اند و تنها میزان کم و خفیفی از آنها باقی مانده است.

با وجود مشاهده اثربخشی این روش در احیا آسیب‌های مغزی این کودک، محققان برای اثبات آن نیازمند موارد بیشتری بوده و به گفته آنها نمی‌شود تنها به یک مورد اکتفا کرد.

عجیب‌ترین هواپیمای جنگی تاریخ

العالم:جنگ افزار یکی از حوزه های بسیار جذاب در بین کاربران اینترنتی است، در این مقاله یکی از عجیب ترین هواپیماهای جنگی تاریخ مورد بررسی قرار گرفته است ، امید است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

در جنگ جهانی دوم نیروی هوایی نازی‌ها یکی از نیروهای جنگی و مهندسی دنیا بود که با نوآوری های خود دنیای جنگ را متحول کرد. راکت ها، موتورهای جت و حتی موشک های کروز از تولیدات آنها بود.

در بین تولیدات این نیروی جنگی طرحی از یک هواپیمای غیر متعارف وجود داشت که ظاهر نامتقارن آن با تمامی هواپیماهایی که تا آن روز تولید شده بود فرق می کرد. این هواپیمای عجیب که "بی وی ۱۴۱” نام داشت بر خلاف سایر هواپیماها از یک تکه بدنه میانی تشکیل نشده بود و کابین خلبان آن از کابین خدمه هواپیما جدا بود.

 ایده تفکیک این دو بخش از آنجا آمد که محل قرارگیری موتور بزرگ هواپیما و بالها یکی از موانع اصلی هواپیما در عملیات های نظامی بود و دید کمی که به واسطه آنها ایجاد می شد قدرت آتشباری هواپیما را پایین می آورد.

 با این که از این هواپیما بیش از ۳۰ نمونه آزمایش ساخته شد اما هیچ گاه به علت در دسترس نبودن موتور مناسب برای آن به تولید انبوه نرسید و در آسمانهای جنگ ظاهر نشد، البته برخی علت ناکامی این هواپیما را ژنرالهای مغرور ارتش آلمان می دانند که ظاهر نامتعارف این هوا پیما را نمی پسندیدند.

موبایل‌های آینده با چشمک زدن کنترل می‌شوند

آنا: دانشمندان آلمانی مشغول بررسی راه‌های جدید کنترل موبایل با استفاده از حالات سر و صورت هستند. به عبارت دیگر به زودی کاربران موبایل می‌توانند با حالاتی مانند تکان دادن سر، لبخند زدن و چشمک زدن با تلفن همراه خود کار کنند. محققان در موسسه فرانهوفر آلمان دستگاهی به نام EarFS ساخته‌اند که امواج ماهیچه‌ها و هرگونه تغییری در کانال گوش را (که در نتیجه حرکات صورت ایجاد می‌شود) اندازه گیری می‌کند.

به گفته محققان یک هدفون کوچک مخصوص حتی کوچک‌ترین حرکات صورت را ردیابی می‌کند. برای آنکه هدفون مخصوص نسبت به حرکات بخش‌های دیگر بدن (مانند راه رفتن) واکنش نشان ندهد، یک حسگر به دستگاه اضافه شده که سیگنال‌های فضای خارجی را ثبت می‌کند.

کاربر با کمک این دستگاه می‌تواند تماس‌های خود را پاسخ دهد یا آنها را رد کند. همچنین به موسیقی گوش کند. علاوه بر آن تلفن‌های هوشمند با کمک این نوآوری متوجه می‌شوند چه زمان کاربر خسته یا مشغول رانندگی است. حتی اگر کاربر در وضعیت تمرکز باشد، می‌توانند صدای زنگ موبایل را قطع کنند.

مرد چینی ۲۰ سال لباس خواهر خود را می‌پوشید

تسنیم: این مرد چینی برای کمک به مادر مبتلا به بیماری روانی‌اش به مدت 20 سال با پوشیدن لباس‌های خواهرش نقش او را برای مادرش بازی می‌کرد.

بر اساس گزارش تلگراف، نام این مرد چینی که به خواسته خودش فاش نشده در «گویلین»(Guilin) در منطقه «گوانگژی»(Guangxi) زندگی می‌کند.

وی از زمانی که مادرش به دلیل مرگ دخترش دچار بیماری روان شد نقش خواهر از دست رفته‌اش را برای مادر بازی می‌کند.

وی گفته است که "بار اولی که لباس خواهرم را پوشیدم مادرم خیلی خوشحال شد و از آن به بعد بود که تصمیم گرفتم این کار را ادامه دهد."

وی که هنوز ازدواج نکرده است، گفت: "اینکه مردم درباره من چه فکری می‌کنند مهم نیست و اصلا نگران این مسئله نیستم. من به خاطر مادرم این کار را می‌کنم و به نظر شما باید از خنده و تمسخر مردم ناراحت شوم؟"