بچه‌های ترابری سپاه در ۳۳ روز کارهای اساسی ساخت حرم امام خمینی (ره) را انجام دادند
فرمانده سابق لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) گفت: عملیات ساخت حرم بعد از مراسم هفتمین روز درگذشت امام خمینی (ره) آغاز شد، چون تا آن روز همه درگیر آماده کردن محل برای برگزاری مراسم هفتم بودند یعنی بچه‌های ترابری سپاه در ۳۳ روز کارهای اساسی ساخت حرم امام خمینی (ره) را انجام دادند.
سردار اسماعیل کوثری فرمانده سابق لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) در گفت‌وگو با خبرنگار گروه سیاسی ، با اشاره به سالروز ارتحال امام خمینی (ره) به بیان مطالبی پیرامون شهید صنیع خانی، مسئول تیم سازنده حرم مطهر بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در سال 1368 پرداخت.
وی سردار شهید سید محمد صنیع خانی به عنوان بنیانگذار و فرمانده ترابری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، عاشق واقعی امام خمینی (ره) بود، اظهار کرد: شهید صنیع خانی به محض شنیدن خبر درگذشت امام راحل، علی رغم همه ناراحتی ها و غصه هایی که داشت، کار را برای ساخت حرم ایشان در جوار بهشت زهرا (س) آغاز کرد و کارهای اساسی آن را تا روز چهلم به پایان رساند و سپس در اولین سالگرد ارتحال امام (ره) کار را به نتیجه نهایی رساند.
رئیس اسبق اداره امنیت ستاد کل نیروهای مسلح ادامه داد: عملیات ساخت حرم بعد از مراسم هفتمین روز درگذشت امام خمینی (ره) آغاز شد، چون تا آن روز همه درگیر آماده کردن محل برای برگزاری مراسم هفتم بودند یعنی بچه‌های ترابری سپاه در ۳۳ روز کارهای اساسی ساخت حرم امام خمینی (ره) را انجام دادند.
سردار کوثری با بیان اینکه سید محمد از شب و روز خود می‌زد تا حرم مطهر امام خمینی (ره) زودتر به بهره برداری برسد، تاکید کرد: هدف او از تسریع فعالیت‌ها در این ماموریتی که به او سپرده شده بود، فراهم کردن سهولت زیارت و آسایش برای زوار امام خمینی (ره) بود.
فرمانده سابق لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) با بیان اینکه شهید صنیع خانی تا چهلمین روز درگذشت امام خمینی (ره) که کارهای اساسی ساخت حرم را انجام داد، حتی به خانه اش هم نرفته بود، عنوان کرد: نیروهای ترابری سپاه هم به خاطر عشق به امام (ره) و به تاسی از فرمانده‌شان، با تمام وجود ساخت حرم مطهر امام خمینی (ره) را در سال 68 به پیش می‌بردند.
سردار کوثری تصریح کرد: شهید صنیع خانی مانند بعضی‌ها نبود که از قبل امام (ره) سوءاستفاده کنند و صرفا منافع شخصی‌شان را در نظر بگیرند.
سید محمد صنیع خانی که در عملیات والفجر ۱۰ در حلبچه در معرض گازهای شیمیایی قرار گرفه بود، پس از پایان جنگ علی رغم درد و رنج مجروحیتش، به کشور و مردم محروم خدمت کرد و آرام آرام همانند شمعی سوخت و در نهایت در شهریور سال ۱۳۷۴ به آرزوی دیرینه اش یعنی شهادت دست یافت.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *