موذنهایی که ماندگار شدند
ماه رمضان و گوش سپردن بیشازپیش به اذانهای افطار و سحر بهانه خوبی بود که نگاهی به اذانهای ماندگار و خاطرهانگیز چند دهه اخیر بیندازیم.
حسین صبحدل
در دوره پهلوی به خاطر پخش نشدن اذان از رادیو و تلویزیون این کار در محافل انقلابی پخش میشد تا جایی که بعدها از اذان مرحوم صبحدل بانام اذان انقلاب یاد میکنند. جالب است بدانید که شهید مطهری در وصیتهای خودش گفته بود: «هر وقت جنازه من را از زمین برمیدارید، اذان صبحدل را پخشکنید.»
مؤذنزاده اردبیلی
اذانی که تولد آن برمیگردد بهروزی از روزهای سال ۱۳۳۴ که مرحوم مؤذن زاد تصمیم میگیرد یک اذان یادگاری بگوید به همین خاطر به استودیوی ۶ رادیو در میدان ارگ میرود و تمام گوشهها را امتحان میکند تا اینکه سرانجام گوشه «روح الارواح» که گوشهای از آواز بیات ترک است به دلش مینشیند و آن را در قالب ۶ دقیقه میخواند اذانی که خود مؤذنزاده درباره راز ماندگاری آن میگوید:
«میگویند که این اذان خیلی زیبا گفتهشده است، میدانید چرا؟ من جوابتان را میدهم برای اینکه باطن خوشگل است، برای اینکه این اذان را با دهان روزه پر کردم تا قربه الیالله باشد. اینیک کار مادی نبود، بلکه معنوی بود.»
حسن رضاییان
شیخ محمد آقاتی
در یکی از شبهای سال ۱۳۲۰ که محمد آقاتی بالای پشتبام حسینیه بود، تولیت آن زمان مسجد گوهرشاد نیز در این روستا حضور داشت، با شنیدن لحن زیبای اذان و مناجات محمدآقاتی، به او میگوید که به شیخ بگویید فردا به مسجد گوهرشاد بیاید.
جالب است بدانید که در آنوقت مسجد گوهرشاد بلندگو نداشت و این تنها صدای شیخ آقاتی بود که از گلدستههای مسجد گوهرشاد به گوش مردم میرسید؛ اما ماجرای اذانی که ما بعدها آن را از رادیوتلویزیون شنیدیم به هفت سال بعد در سال ۱۳۲۷ شمسی برمیگردد؛ او در همان سال اولین اذان معروف خود را در سه نوبت در رادیو تهران ضبط کرد تا صدایش برای همیشه در گوش و خاطره همه ایرانیان ثبت شود.
انتهای پیام/
:
انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به
معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای
منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *