آخرین باز مانده‌ها
بیش از ۶ دهه این دستان می‌تراشند و می‌بافند؛ از گهواره و قاشق و لیوان چوبی گرفته تا جوراب و ساق بند و چادرشب و لباس چوپانی؛ اما چراغ این هنرهای سنتی رو به خاموشی است و هیچ کس حتی فرزندان این اساتید و صاحبان فن رغبتی به آموختن ندارند چرا که زحمت آن بسیار است و درآمد آن اندک؛ اینگونه است که هنرهای بومی سنتی بدون بازار فروش و عدم حمایت نهادهای مسئول روبه فراموشی و انقراض است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *