مجازات روزه خواری در ملاءعام چیست؟

بر اساس موازین دین مبین اسلام روزه گرفتن یکی از امور واجب در دین است که همه مسلمانان موظف هستند در ماه مبارک رمضان این واجب الهی را رعایت کنند.

اما با این حال دین اسلام شرایط بیماران و مسافران را مورد توجه قرار داده و برای این قبیل افراد شرایطی را درنظر گرفته است که بتوانند بدون مشقت و سختی این ماه مبارک را بگذرانند.

هرچند که روزه گرفتن در اسلام عملی واجب و روزه خواری بدون دلیل و عذر شرعی عملی حرام است اما قانونگذار جمهوری اسلامی ایران روزه خواری را صراحتا جرم انگاری نکرده است و برای آن شرایطی در نظر گرفته است.

چون کشور و جامعه ما براساس مبانی دین اسلام پایه گذاری شده است لذا رعایت این چارچوب‌ها برای همه افراد لازم است. وقتی که روزه گرفتن برای همه واجب است پس برای کسانی که شرایط روزه گرفتن ندارند نیز حفظ حرمت و احترام به این واجب لازم است و نباید حقوق دیگران را نایده بگیرند.

چیزی که در قانون به آن تاکید شده است عدم روزه خواری در ملاء عام و تظاهر به آن است، کما اینکه اگر فردی در منزل خود و یا مکان خلوتی که ترددی وجود ندارد اقدام به خوردن روزه کند این کار او  مجازاتی را در پی نخواهد داشت.

قانون مجازات اسلامی در ماده 638 به این موضوع پرداخته است و گفته است که هرکس علنا در انظار عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل داری کیفر نمی باشد ولی عفت عمومی را جریحه دار نماید فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.