همه وعده‌های نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری کره‌جنوبی؛ از برخورد با کره‌شمالی تا مبارزه با فساد شرکت‎های خانوادگی

به گزارش گروه بین‌الملل ، مردم کره‌جنوبی امروز سه‌شنبه پای صندوق‎های رأی رفتند تا پس از ماه‌ها بلاتکلیفی رئیس‌جمهور این کشور را انتخاب کنند.

چگونگی رابطه با کره‌شمالی و آمریکا، نابرابری اقتصادی، سیطره غول‎های اقتصادی موسوم به «چائبول» بر اقتصاد این کشور از مهمترین موضوعات اصلی در این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری کره‌جنوبی هستند که موضع‌گیری هرکدام از نامزدهای انتخاباتی نسبت به این مسائل شانس او را برای پیروزی کم یا زیاد می‌کند.

چائبول‌ها شرکت‌های بزرگ و چندرشته‌ای هستند که مجموعه‌ای از بانک ها، شرکت‌های تولیدی و خدماتی را اداره می‌کنند و کنترل همه آن‌ها در دست خانواده‌های پرنفوذ است.

دولت محافظه‌کار کنونی کره‌جنوبی رویکردی تهاجمی نسبت به کره‌شمالی دارد؛ در شبه‌جزیره کره با آمریکا رزمایش مشترک برگزار می‌کند و همراه با آمریکا و دیگر کشورهای غربی در اعمال تحریمهای شدید علیه پیونگ‌یانگ به خاطر توسعه برنامه موشکی و هسته‌ای‌اش مشارکت دارد.

«مون جائه این» نامزد «حزب دموکراتیک کره» که در تمام نظرسنجی‌ها پیش از انتخابات مقام اول را داشته اعلام کرده در خصوص برنامه موشکی و هسته‌ای کره شمالی آماده گفتگو با «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی است؛ وی اعتقاد دارد که برای ترغیب کره‌شمالی به نابودی برنامه هسته‎ای‌اش صرف اعمال تحریم‎های کُشنده کافی نیست.

«هنگ جون پیو» نامزد «حزب آزادی کره» رقیب اصلی «مون ژان اون»، اما اعتقاد دارد که دولت «مون جائه  این» در برابر کره‌شمالی ضعیف خواهد بود؛ وی خود را نماینده راستین محافظه‌کاران در این دوره از انتخابات می‌داند که خواستار روابط نزدیک با آمریکا و در خصوص نحوه برخورد با کره‌شمالی هوادار راهبرد تهاجمی «صلح مسلحانه» هستند.

مسئله مهم و تعیین‌کننده کنونی در نوع رابطه کره‌جنوبی و آمریکا، استقرار سامانه موشکی دفاعی آمریکا موسوم به «تاد» در خاک کره‌جنوبی است که نامزدهای ریاست‌جمهوری مواضع متفاوتی نسبت به آن دارند.

«مون جائه این» از استقرار سامانه موشکی «تاد» در خاک کره‌جنوبی ابراز تأسف کرده و در کتابش که به تازگی منتشر شده استدلال کرده که کره‌جنوبی باید یاد بگیرد که از این پس به آمریکایی‌ها «نه» بگویید.

 «هنگ جون پیو» و «آهن چئول-سئو» مرکزگرا نامزد «حزب خلق» از هواداران اصلی استقرار سامانه موشکی «تاد» و به تبع افزایش رابطه با آمریکا هستند.

استیضاح و برکناری «پارک گئون های» رئیس‌جمهور پیشین کره‌جنوبی به خوبی نفوذ قدرتمند شرکت‎های «چائوبل» در سطوح بالای مدیریت دولتی را نشان داد؛ چنین رسوایی‌های اقصادی و مالی تاکنون نتوانسته است که قدرت این شرکت‎های قدرتمند تحت کنترل خانواده‌های خاص را تحت تأثیر قرار دهد.

در گذشته یکی از اصلی‌ترین وعده نامزدهای انتخاباتی ریاست‌جمهوری در کره‌جنوبی شفاف‌سازی عملکرد اقتصادی این غول‎های اقتصادی بوده است، قوانینی را تصویب کنند که مدیران دولتی به راحتی نتوانند از نفوذ خود به نفع فرزندان و بستگان خود استفاده کنند، اما تاکنون کسی نتوانسته چنین هدفی را عملی کند.

همه نامزد ها‌ی انتخاتی این دوره نیز وعده داده‌اند که با فساد اقتصادی موجود در این شرکت‎های اقتصادی به طور ویژه و اقتصاد کره‌جنوبی به صورت عام مقابله خواهند کرد.

«مون جائه این» وعده داده که قدرت اقلیت‌ها را با افزایش سهام آن‌ها در مدیریت این شرکتهای اقتصادی را افزایش دهد و از این طریق قدرت بیش از حد برخی از خانواده‌ها بر این شرکت‎های اقتصادی را کاهش دهد.

میزان بیکاری جوانان بین سنین ۲۵ تا ۲۹ سال هم‌اکنون 8.2 درصد گزارش شده که بیشترین میزان بیکاری از سال ۱۹۹۹ تاکنون بوده‌ است؛ هم‌اکنون این سوال جدی وجود دارد که آیا دولت آتی کره‌جنوبی این توانایی را دارد که برای شمار زیادی تحصیل‌کرده بیکار شغل ایجاد کند.

«مون جائه این» وعده داده در صورت پیروزی ۸۱۰ هزار شغل در بخش عمومی ایجاد خواهد کرد و مالیات‎های ثروتمندان را نیز افزایش خواهد داد؛ اما «آهن چئول-سئو» که خود کارآفرین است این طرح «مون» را بسیار هزینه‌بر می‌داند.

وی در عوض تمرکز خود را بر بخش خصوصی قرار داده و می‌گوید شرکت‎هایی که در رشد اقتصادی کشور مشارکت دارند می‌توانند شغل ایجاد کنند، او وعده داده که ظرف پنج سال بیکاری جوانان را حل خواهد کرد.

بنا بر بسیاری از نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌شود که رقابت اصلی میان دو نامزد لیبرال یعنی «مون جائه این» و «آهن چئول-سئو» باشد.

براساس قانون اساسی کنونی کره جنوبی برنده نهایی انتخابات ریاست جمهوری، نامزدی است که رای بیشتری را کسب می‌کند و حد آستانه‌ای هم برای این تعداد رای وجود ندارد، به همین دلیل، رقابت هرگز به دور دوم کشیده نمی‌شود.