اگر این نشانه ها را دارید انسان موفقی هستید

خودمان بهتر می‌دانیم که چقدر باید خجالت بکشیم چون تا خرخره در مادی‌گرایی فرو رفته‌ایم! مطالعه‌ای که در دانشگاه استرایر انجام شد، نشان می‌دهد که ۹۰ درصد آمریکایی‌ها معتقدند که شاد بودن نسبت به قدرت، مالکیت یا اعتبار، شاخص بهتری برای سنجش موفقیت است. اگر بخواهیم دقیق‌تر مخ آمریکایی‌ها را زیرورو کنیم، ۶۷ درصد آنها معتقد بودند که موفقیت یعنی داشتن رابطه‌ی خوب با اعضای خانواده و دوستان. ۶۰ درصد هم گفتند موفقیت یعنی عاشق شغلت باشی. فقط ۲۰ درصد موفقیت را در رفاه مالی ‌می‌دانستند!

اما بین گفتن و عمل کردن کیلومترها فاصله است.

وقتی پای موفقیت درمیان باشد، چشم‌هایمان ما را گمراه می‌کنند. به سختی می‌توانیم جلوی خودمان را بگیریم که آدم‌های پولدار، کله گنده و گردن کلفت را موفق‌ترین آدم‌ها به حساب نیاوریم! صرف نظر از آنچه به دست می‌آورید، همیشه دست بالای دست شما وجود دارد و همین مسئله باعث می‌شود حس کنید که اصلا موفق نیستید. مسئله این نیست که شما زر و زیور دنیوی ندارید، مسئله این است که تعریف شما از موفقیت در همین زر و زیور دنیوی خلاصه می‌شود.

موفقیت واقعی یعنی شما دقیقا کی هستید و تا به حال در رسیدن به این خود واقعی چقدر موفق عمل کرده‌اید. اگر خودتان را به در و دیوار می‌کوبید که «من به اندازه‌ی کافی موفق نیستم» در واقع معیار سنجش شما برای موفقیت از بیخ غلط است. بعضی وقت‌ها آدم فقط به یکی احتیاج دارد که یادآوری کند تا حالا در زندگی به چه چیزهایی رسیده است. در ادامه به چند شاخص درست و حسابی برای سنجش موفقیت اشاره می‌کنیم که به شما کمک می‌کنند به خودتان یادآوری کنید چه آدم موفقی هستید!

همه‌ی ما آدم‌های موفقی را می‌شناسیم که طوری رفتار می‌کنند انگار آسمان تپیده و آنها روی زمین پا گذاشته‌اند. فکر می‌کنند دنیا مال آنهاست و باقی آدم‌ها صرفا در آن زندگی می‌کنند… اینطور نیست؟ این اصلا موفقیت نیست. موفقیت واقعی یعنی داشتن حس همدردی و درک اینکه احساسات و رویاهای بقیه‌ی آدم‌ها هم به اندازه‌ی احساسات و رویاهای خودمان اهمیت دارد و ما بدون دیگران نمی‌توانیم موفق باشیم.

امید و مثبت‌اندیشی دو عنصر اساسی برای تشکیل یک زندگی شاد هستند. اگر روی مشکلات متمرکز شوید، بی‌انگیزه و منفی‌نگر خواهید شد. وقتی در مسیر منفی‌نگری گام بردارید حتی اگر در راه خود به چیزی دست پیدا کنید، اصلا به چشمتان نمی‌آید. موفقیت واقعی یعنی همیشه نیمه پر لیوان را ببینید و اعتقاد داشته باشید که قدرت دارید از دل موقعیت‌های بد، موقعیت‌های خوب خلق کنید.

 

حتما شما هم یاد گرفته‌اید که فقط آدم‌هایی که هرگز تلاشی نمی‌کنند، هرگز شکست نمی‌خورند. وقتی شکست می‌خورید، به صورت خودکار خودتان را بازنده تلقی نمی‌کنید. بلکه پوزه‌ی آن شکست را به خاک می‌مالید و به صورت فرصتی برای یاد گرفتن به آن نگاه می‌کنید. اگر هنوز هم گهگاهی با شکست خوردن ناامید می‌شوید، پس بدانید و آگاه باشید که مزه‌ی موفقیت واقعی را نخواهید چشید تا زمانی که یاد بگیرید چطور پوزه‌ی این شکست‌ها را به خاک بمالید. اشتباهات به شما نشان می‌دهند که دارید در مسیر غلط حرکت می‌کنید، پس راه را برای موفقیت هموار می‌کنند. وقتی که بیشتر از همیشه احساس درماندگی و بیچارگی می‌کنید، بزرگ‌ترین پیشرفت‌ها شکل‌ می‌گیرند. چون این درماندگی و بیچارگی باعث می‌شوند متفاوت فکر کنید، چشم‌انداز وسیع‌تری از مشکلات را ببینید و در نهایت آن راه حل طلایی را که از نظرها پنهان مانده بود، پیدا کنید.

اتفاقات بد به هر حال رخ می‌دهند و این بخشی از زندگی است. تعریف اکثر ما از یک روز بد، برای کسی که با مشکلات واقعی دست به گریبان بوده – مثلا غذای کافی نداشته یا تلاش کرده طی جنگ جهانی زنده بماند- مثل تعطیلات به نظر می‌رسد. جا گذاشتن سویچ داخل ماشین یا حتی رد شدن در گرفتن ترفیع برای شمایی که یاد گرفته‌اید تا منطقی بیندیشید و اوضاع را تحت کنترل بگیرید، آنقدرها هم بد نیستند. این ویژگی مهمِ خود را به عنوان یک برگ برنده در نظر بگیرید.

 

یکی از نشانه‌های آدم‌هایی که هنوز به بلوغ احساسی نرسیده‌اند این است که هر قدر هم که به کمک نیاز داشته باشند، از کسی درخواست کمک نمی‌کنند. درخواست کمک به این معنا است که شما قصد ندارید تا با بی‌نقص نشان دادن خود به دیگران چیزی را ثابت کنید. نمی‌ترسید که مردم ضعف‌های شما را ببینند و به این سطح از درک و فهم رسیده‌اید که هیچ کس به تنهایی موفق نمی‌شود.

 

زندگی در چشم شما مثل یک الاکلنگ نیست که اگر یک طرف ببرد، طرف مقابل حتما باید ببازد. فقط به خاطر اینکه کس دیگری به موفقیتی دست پیدا می‌کند شما خودتان را بازنده و بدبخت نمی‌دانید. فقط همین دفعه است که شما برنده نشده‌اید و در این شرایط آسمان به زمین نمی‌آید. یکی از نشانه‌های قطعی موفقیت توانایی پایکوبی بی غل و غش برای موفقیت‌های دیگران است.

 

آیا روزهایی را به خاطر می‌آورید که روابط طولانی‌مدت شما بعد از مدتی به یک مرثیه‌ی کسالت‌بار تبدیل می‌شدند و شما هم خیلی زود دل‌زده می‌شدید؟ اگر دوره‌ی چنین هیجانات زودگذری را سپری کرده‌اید، به شما تبریک می‌گویم. حالا که پایداری و جذبه‌ی عمیق را در کارها و روابط سرلوحه قرار داده‌اید، یعنی در راه موفقیت گام بر‌می‌دارید.

وقتی نگران این هستید که دیگران در مورد شما چه فکر می‌کنند، یعنی احساس می‌کنید که باید به دیگران چیزی را ثابت کنید. برعکس، زمانی که اهمیت نمی‌دهید دیگران چه فکری درباره‌ی شما می‌کنند، با خودتان و اصول و خواسته‌هایتان صادق هستید و از زندگی راضی هستید، یعنی موفقیت در مشت شما است. وقتی که بدانید نظرات بقیه‌ی آدم‌ها فقط و فقط نظر هستند نه چیزی بیشتر، معنای واقعی موفقیت را درک خواهید کرد. این نظرات هیچ تاثیری روی زندگی شما ندارند و نمی‌توانند خود واقعی شما را تغییر بدهند.

 

بین بدبینی و واقع‌بینی تفاوت وجود دارد. وقتی طوفان در راه است، برای توقف طوفان کاری از دست شما بر‌نمی‌آید. اما اگر بپذیرید که طوفان در راه است، می‌توانید جلوی عواقب منفی‌اش را بگیرید. اگر شرکتی که در آن کار می‌کنید در حال کوچک شدن است و شما در پی تعدیل نیرو اخراج شده‌اید، هر ثانیه‌ای که صرف انکار کردن این اتفاق می‌کنید، آنچه را در آینده قرار است برایتان اتفاق بیفتد، به تعویق می‌اندازید. اگر انسان واقع‌بینی هستید پس در این شرایط می‌توانید به راه خود ادامه دهید و گزینه‌هایی را که پیش رو دارید بررسی کنید و برای چیزهایی که می‌توانید تغییر دهید برنامه‌ریزی کنید. مسئولیت‌پذیری در قبال تغییر چیزهایی که دوست دارید در زندگی خود تغییر دهید، یکی از شاخص‌های بزرگ موفقیت است.

 

در آخر

اینکه حس می‌کنید شکست خورده‌اید فقط چون باید شغل بهتری داشته باشید، خانه‌ی بزرگ‌تری بخرید یا ماشین گران‌تری سوار شوید اصلا منطقی نیست. موفقیت واقعی از درون می‌جوشد و کاملا مستقل از شرایط پیرامون شما است.

 

منبع: جام