پشه ها تا چه اندازه میتوانند بیماری را منتقل کنند؟

به گزارش گروه فضای مجازی :بر اساس تخمین‌های منتشرشده در ژورنال پزشکی گرمسیری و بهداشت آمریکا بیش از ۲۲۰۰ نفر در آمریکا در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ به علت مالاریا بستری شدند و ۱۸۲ نفرشان به علت این بیماری درگذشتند.

پژوهشگران با استفاده از داده‌های مربوط به بستری ‌شدن افراد دریافتند که به‌طور میانگین بیش از ۲۱۰۰ مورد مالاریا در سال رخ می‌دهد که تقریبا دو برابر تعدادی است که قبلا گزارش شده بود.
اغلب این افراد بستری‌شده به علت مالاریا در آمریکا مرد هستند. اکثریتشان سیاه‌پوست و با بیشترین احتمال افراد متولد خارجی هستند که به خارج معمولا کشورهای زادگاهش سفر کرده بودند و اغلب نمی‌دانستند که دیگر به این بیماری انگلی مرگبار ایمن نیستند.
دکتر دیانا کو، اپیدمیولوژیست در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه یوسی‌ال‌ای دراین‌باره گفت: «لازم است مسافران را ترغیب کنیم که پیش از مسافرت به کشورهای مالاریاخیز با مراجعه به مراکز بهداشتی توصیه‌های پیش از مسافرت بگیرند و وسایل شخصی محافظت در برابر پشه‌ها و داروهای ضد مالاریا دریافت کنند.»
فقط پشه‌بندهای آغشته به مواد حشره‌کش توانسته‌اند در طول ۱۵ سال گذشته در سطح جهانی میزان بروز مالاریا را ۴۱ درصد و میزان مرگ‌های ناشی از آن را ۶۲ درصد کاهش دهند.
بااین‌وجود این پیشرفت،، مالاریا در سال ۲۰۱۵ در جهان حدود ۲۱۲ میلیون نفر را مبتلا کرد و ۴۲۹ هزار نفر را کشت. بر اساس اعلام موسسه‌های ملی بهداشت آمریکا در روز جهانی مالاریا در سال ۲۰۱۵ حدود ۹۰ درصد موارد مالاریا در کودکان زیر پنج سال در آفریقا رخ می‌دهد که مالاریا هر دو دقیقه جان یک کودک را می‌گیرد.
در همین حال شمار موارد وارداتی مالاریا در آمریکا به‌طور مداوم در حال افزایش بوده است.
دکتر استفن گلوکمن از دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا هر هفته ۱۰ بیمار را که به مناطق مالاریاخیز در آفریقا، آسیای جنوب شرقی و بخش‌هایی از آفریقای جنوبی سفر می‌کنند، می‌بیند.
او افزایش موارد مالاریا در آمریکا را به افزایش مسافرت آمریکاییان به کشورهای درحال‌توسعه در جهان مربوط می‌داند که بیماری هنوز در آن‌ها جان افراد را می‌گیرد. او هشدار داد که افراد مبتلا به مالاریا ممکن است برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها حامل بیماری باشند، پیش از آنکه علائم بیماری در آنان ظهور کند. از طرف دیگر، زنان باردار آلوده می‌توانند مالاریا را به کودک متولد نشده‌شان منتقل کنند و پشه ممکن فرد آلوده بی علامت را نیش بزند و با نیش زدن افراد دیگر بیماری را به آنان منتقل کند.
به‌علاوه گلوکمن هشدار داد که «گروه بسیار بزرگی از افراد در معرض خطر وجود دارند که ندرتا مورد آزمایش برای غربالگری قرار می‌گیرند.»
او گفت: «این افراد در کشورهای درحال‌توسعه بزرگ شده‌اند، اما اکنون در آمریکا زندگی می‌کنند. هنگامی که این افراد به برای ملاقات بستگانش به کشورهای زادگاهشان باز می‌گردند، ندرتا به دنبال گرفتن توصیه‌های پیشگیری می‌روند، زیرا آنان در جوامعی بزرگ شده‌اند که به اقدامات پیشگیری دسترسی نداشته‌اند.»
او گفت: «دسترسی به این افراد مشکل است، اما برنامه‌های بهداشت عمومی مناسب در گروه‌هایی که در آمریکا زندگی می‌کنند، می‌توانند به آنان دست یابند.»
افرادی که در مناطق آندمیک مالاریا زندگی می‌کنند، به خصوص آن‌هایی که در دوران کودکی به در معرض این بیماری قرار گرفته‌اند، تا حدودی محافظت طبیعی به دست می‌آورند، اما هنوز ممکن است دچار مالاریا شوند و بنابراین نیاز به اقدامات پیشگیری دارند. به‌علاوه، زندگی کردن برای مدت‌های طولانی در مناطق عاری از مالاریا مانند آمریکا می‌تواند ایمنی افراد به مالاریا را کاهش دهد و آنان را نسبت به این عفونت آسیب‌پذیرتر کند.
دکتر کو می‌گوید: «ممکن است شما به مالاریا ایمنی پیدا کرده باشید. اما پس‌ازاین که از منطقه مالاریاخیز خارج می‌شود، این ایمنی به‌تدریج از بین می‌رود. اگر بعدها دوباره به آن منطقه بازگردید و ممکن است با این تصور که هنوز به بیماری ایمن هستید، از اقدامات پیشگیری‌کننده استفاده نکنید.»‍