درباره نطق‌های پسر بامزه انتخابات ایران / وقتی تاج زاده و آراء باطله رقابت سختی داشتند!

به گزارش گروه فضای مجازی میزان به نقل از اتاق خبر 24، یکی از مباحثی که برخی افراطیون اصلاح‌طلب‌ بعضا سعی در القاء آن به افکار عمومی دارند، این است که «اگر انتخابات آزاد باشد، ما حتما پیروزیم.»

این افراد با برجسته‌سازی مبحث فوق‌الذکر در واقع می‌خواهند به این نکته بپردازند که انتخاباتی که هم‌طیفان و همقطاران ما در آن شکست می‌خورند، عاری از آزادی است! و تنها انتخاباتی حائز ویژگی آزادی است که حتما نام ما و هم‌طیفان‌مان از صندوق‌های اخذ رای بیرون بیاید!

این قبیل اظهارات و سخنان مشابه آن، این روزها بکرّات در محافلی که اصلاح‌طلب‌های افراطی در آن حضور دارند، مطرح می‌شود. یکی از این افراد که در زمره محکومان امنیتی نیز محسوب می‌شود و از قضا خودش در ایام اصلاحات متولی انتخابات در وزارت کشور بوده، مصطفی تاجزاده است؛ فردی که کارنامه‌اش مملو از اقدامات و اظهاراتی مغایر با منافع ملی است و از بازیگران و نقش‌آفرینان اصلی فتنه 88 نیز محسوب می‌شود.

 

 

 

 

این فرد این روزها در مصاحبه‌های مختلف و با بهره‌گیری از راه‌های ارتباطی و مجازی متنوع از جمله قابلیت پخش زنده اینستاگرام، ادعاهایی را مطرح می‌کند که تجدیدکننده رویاها و خیالپردازی‌هایش در ایام فتنه 88 است؛ اظهاراتی ساختارشکنانه که گوینده‌اش هدفی جز ایجاد التهاب و تشنج در فضای عمومی جامعه در بزنگاه انتخابات دنبال نمی‌کند.

شکست مفتضحانه تاجزاده و همقطارانش در به ادعای خودشان آزادترین انتخابات!

افراطیون اصلاح‌طلبی که مدعی انتخابات آزاد هستند و در سخنرانی‌ها و نطق‌هایشان، بعضا نهادها و دستگاه‌های متولی امر انتخابات را مورد هجمه قرار می‌دهند، برای یادآوری خود و مخاطبانشان بهتر است خاطرات انتخابات شوراهای دوم را مرور کنند؛ انتخاباتی که در اسفند 1381 برگزار شد و هیئت‌های نظارت آن همگی از اصلاح طلبان و مشارکتی‌های رادیکال مجلس ششم بودند و بقدری در تایید صلاحیت‌ها گشاده دستی کرده بودند که حتی اعضای گروهک‌هایی که حضرت امام(ره) آنها را مرتد اعلام کرده بود نیز تایید صلاحیت شدند. افراطیون اصلاح‌طلبی نظیر تاجزاده آن انتخابات را آزادترین انتخابات ایران دانستند و منتظر یک پیروزی چشمگیر بودند؛ اما کوه رویاهای انتخاباتی تاجزاده و همقطارانش در آن انتخابات موش زائید و مفتضحانه‌ترین شکست دربه اصطلاح آزادترین انتخابات! نصیب اصلاح‌طلب‌های رادیکال شد.

 

انتخابات شورای شهر دوم که بدون نظارت استصوابی و بهتر است بگوییم بدون نظارت و تائید صلاحیت توسط مجلس ششم برگزار شد، سند رسوایی افراطیونِ متوهّمِ اصلاح طلب در طول تاریخ است که البته همیشه از یاداوری خاطرات ان فراری هستند.

 

اصلاح‌طلبان که در انتخابات شوراهای اول هر 15 کرسی را در پایتخت از آن خود کرده بودند، بقدری در وادی تندروی و سیاسی بازی افتادند که نتوانستند شورای اول را به پایان ببرند و وزیر کشور دولت اصلاحات، دستور انحلال این شورا را به سبب مجادلات کارگزارانی‌ها با مشارکتی‌ها در آن صادر کرد. اصلاح طلبان رادیکال با این پیشینه مخدوش برای انتخابات شورای دوم نیز آماده شدند و تبلیغات وسیعی در این رابطه به راه انداختند.  آنها ابتدا به هم قطارانشان در مجلس ششم دستور دادند که در احراز صلاحیت کاندیداها، اصول اولیه از جمله التزام‌های قید شده در قانون را نادیده بگیرند. این امر سبب ثبت‌نام فله‌ای اعضای طیف‌های مختلف اصلاح‌طلب بویژه رادیکال‌های این جریان در انتخابات شوراهای دوم شد و به تبع آن تایید صلاحیت‌ها هم فله‌ای انجام شد؛ بگونه‌ای که بسیاری از افراد و اعضای طیف‌ها و جریان‌هایی که عناد آنها با اصول مترقی نظام مقدس جمهوری اسلامی آشکار شده بود نیز از فیلتر هیئت‌های نظارتی گذر کردند.

 

در این دوره از انتخابات، جبهه مشارکت، میدان‌دار اردوگاه دوم خرداد شده بود و مجموعه‌ معروف به حزب فولکسی مجاهدین انقلاب ترجیح می‌داد که تا بیشتر در سایه، به نقش آفرینی مشغول باشد. حادثه مهم و بحث برانگیز این انتخابات، تائید صلاحیت چهره هایی بود که سالها به عنوان اپوزیسیون نظام نقش بازی کرده و پرونده سیاه خیانت به ملت آنها مملو از موارد متعدد اقدامات علیه امنیت ملی و فساد های مختلف بود. عناصر ملی - مذهبی و نهضت آزادی که به فرموده حضرت امام(ره) از هرگونه انتصاب به مسئولیتی منع شده بودند، خود را آماده می‌کردند تا در فضای نابسامان سیاسی که جریان دوم خرداد با عناوینی پرطمطراق چون توسعه سیاسی و آزادی بیان ایجاد کرده بود، وارد معرکه انتخابات شوند. این مساله که با مخالفت جدی امت حزب الله مواجه بود، توسط اعضای افراطی جبهه مشارکت که بر کرسی نمایندگی مجلس ششم نیز تکیه زده بودند - از جمله علی تاجرنیا رئیس هیات نظارت - چنین پاسخ داده شد: «ما تنها وابستگان به كومله، دمكرات و منافقین آنهم در صورت ارائه اسناد جدید از سوی وزارت اطلاعات را رد صلاحیت کردیم»

این در حالی بود که بعد از برگزاری انتخابات وزیر اطلاعات وقت در مورد تأیید صلاحیت نیروهای ملی - مذهبی گفت: «ما مرجع تعیین صلاحیت داوطلبان نیستیم و كسانی كه در این زمینه، افرادی را تأیید یا رد صلاحیت كرده اند، طبق قانون باید پاسخگوی اقدامات خود باشند... از آنجا كه دادگاه، نهضت آزادی را غیرقانونی اعلام كرده است، ما آن را در سوابق و استعلام از افراد عضو آن، اعلام كردیم؛ زیرا حكم دادگاه، برای ما سند است.»

انتخابات دومین دوره شوراهای شهر و روستا در سراسر کشور روزدر جمعه 9 اسفند 1381 در 25 هزار و 127 حوزه انتخاباتي شامل 905 شهر، 17 شهرك و 34 هزار و 205 روستا برگزار شد تا از ميان 206 هزار و 467 نامزد، 112 هزار و 375 نفر به عضويت شوراها درآيند.

 منتخبان دومین دوره شورای شهر تهران

1- مهدی چمران 2 - عباس شیبانی 3 - نادر شریعتمداری 4 - حسن بیادی  5- حسن زیاری  6 - حبیب کاشانی 7 - محمود خسروی‌وفا 8 - حمزه شکیب  9- خسرو دانشجو 10 - مسعود زری‌بافان 11 - رسول خادم ازغدی 12 - امیررضا واعظی آشتیانی 13 - نسرین سلطان‌خواه حقیقی روشاوند 14 - منظر خیر حبیب‌اللهی  15  - مهنوش معتمدی‌آذر

در آن انتخابات علی‌رغم اینکه اصلاح‌طلبان افراطی در مجلس ششم و دولت هشتم تبلیغات وسیعی به راه انداخته بودند و حتی با اعمال فشار زمان انتخابات را نیز تغییر دادند، اما مردم تهران یک «نه» بزرگ به آنها گفتند و به لیست و طیفی رای دادند که تجدید آرمان‌های انقلاب در حوزه خدمت‌رسانی را در صدر برنامه‌های خود قرار داده بود و از سیاسی‌کاری و انحصارطلبی و قدرت‌محوری طیف‌های پرزرق و برق اصلاح‌طلبان که درمیان آنها طیف‌های مطرود انقلاب، نظیر نهضت آزادی و ملی مذهبی‌ها هم نفوذ کرده بودند، روی برگرداندند.  

در جریان انتخابات شورای شهر دوم، تهرانی ها به لیستی رای دادند که مبتنی بر خدمت رسانیِ به دور از سیاسی کاری برای مردم بود و بر این اساس هر 15 نفر منتخب شورای شهر دوم از لیست جریان اصولگرا بودند و اصلاح طلبان و دوم‌خرداد‌هایی نظیر تاجزاده که این روزها بر انتخابات آزاد پای می‌فشارند، در آن انتخابات که آن را آزادترین و رقابتی ترین انتخابات تاریخ ایران می‌دانستند، شکستی سنگین متحمل شدند؛ گفتنی است تاجزاده در آن انتخابات به عنوان شاخص ترین چهره دولتی و اصلاح طلب، حدود 66 هزار رای اخذ کرد. بله این تاج زاده ای که ادعاهایش سر به فلک می کشد، وقتی در معرض رای مردم قرار گرفت، تنها 66 هزار رای اورد و البته این لکه ننگی برای او شد تا همیشه سعی  کند از بازخوانی ان روزها جلوگیری کند.

 

نتایج انتخابات شوراها، واکنشهای مختلفی را به همراه داشت و اظهار نظرات متنوعی را در این زمینه شاهد بودیم. مرحوم هاشمی رفسنجانی در جایگاه خطیب جمعه تهران در باب این انتخابات گفت:«یكی از نتایج مهم انتخابات شوراها این بود كه رسانه های استكباری انگلیس، آمریكا و ضد انقلاب فهمیدند كه بیخود در حال تلاش هستند و جریانی را كه به دنبالش افتاده بودند و فكر می‌كردند میلیونها رای می‌آورد، آرای آنها را فقط باید با انگشت‌ها شمرد... پس از انتخابات دیدیم كه بعضی از اینها كه حتی اسمشان در تهران بسیار مطرح بود و مردم نیز عقاید آنها را می‌دانستند، چه تعداد رای آوردند و حتی اسم بعضی از آنها بیرون هم نیامد.»

حالا تاجزاده(همان شخصی که در آخرین آزمایش به رای گذاشتن خود در برابر مردم ایران از صحنه سیاسی کشور حذف شده است) این روزها دوباره به حرف امده و حرف از رای مردم می زند و البته ادعاهای افراطی و ساختارشکنانه‌ای که در ان سال‌ها تولید شده بود را سعی دارد دوباره با کلمات جدید بازتولید کند و به عنوان جنس بنجل جدید به افکار عمومی قالب نماید.

ذکر این نکته خالی از لطف نیست که اظهارات امثال تاجزاده که کارنامه‌ای مملو از اقدامات خلاف منافع ملی دارد، در افکار عمومی اثرات معکوس برجای خواهد گذاشت. بی تردید مردم و فعالان رسانه‌ای و سیاسی برای سخنان فردی که سابقه تخلف انتخاباتی دارد و ردپایش در دو فتنه 78 و 88 مشهود و ملموس است، تره هم خُرد نمی‌کنند واین نوشتار فقط یاداور خاطره‌ای شیرین از مرد بامزه این روزهای فضای مجازی است که در (به ادعای خودش) آزادترین انتخابات، رایش از آراء باطله کمتر شد!