روايتی از تضييع حقوق شهروندی در بيمارستان تخصصی پايتخت

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی ، در حالی  روی رعایت حقوق شهرندی از سوی دستگاه‎‏ها و سازمان‎‌‏هایی که به نوعی با مردم سرکار دارند تاکید می‎شود که متاسفانه این مهم به کررات از سوی برخی کارمندان ادارت و یا مراکز بهداشتی نادیده گرفته می‎‏شود.

به طور قطع این روش مطلوب نیست که بخواهیم پس از هر تضییع حقی از سیستم قهری و خشونت استفاده کنیم و در بسیاری اوقات مذاکره و گفت‌و‌گو جواب می‌دهد، اما سوال اینجاست که اگر طرف مقابل حاضر به گفت‎وگو و توضیح چرایی ماجرا نشد تکلیف چیست.

از آنجایی که سکوت در برابر تضییع حقوق به گسترش این فرآیند دامن می‌زند این گزارش  روایتی از تضییع حقوقی که در  یکی از بیمارستان‏‎های فوق تخصصی پوست و مو مشاهده شد.

براساس منشور حقوق بیمار، این حق بیمار است که با تکریم با او برخورد شود؛ اصلی که این روزها بسادگی نقض می‌شود و حداقل نقض آن، معطلی‌ طولانی در صف‌های انتظار برای ویزیت و یا پیگیری درمان است.

پس از 2 ساعت و نیم انتظار موفق به گرفتن وقت ویزیت در یکی از بیمارستان‏های فوق تخصصی پوست و مو در جنوب تهران می‏‌شوم به افرادی که پس از ساعت 7 و 8 صبح مراجعه می‏‎کنند؛ لبخند فاتحانه‎ای میزنم؛ چرا که از قدیم گفته‎اند سحرخیز باش تا کامروا باشی و من کاربرد عملی این ضرب‎المثل را در این صف‎های طولانی به خوبی فرا گرفته‎ام.

به ساعت که نگاه می‌کنم تقریبا برای یک ویزیت سرپایی بیش از 6 ساعت زمان از دست داده‏‎ام؛ اما تمام دلخوشی‎ام این است که روند درمانم  با صرف هزینه کم توسط پزشکان متخصص پیگیری می‎شود.

در اولین تشخیص پزشک نسخه‎ای می‎نویسد که باید آزمایشاتی را برای تشخیص درست انجام دهم؛ از آنجایی که پیش از این آزمایش مربوطه را در بیمارستان دیگری انجام داده بودم نیازی به نمونه‎برداری دوباره نبود پس بخت یارم شد و کارم به سرعت انجام شد، قرار شد پس از 10 روز کاری برای گرفتن نتیجه مراجعه کنم، روز قبل از مراجعه چندیدن بار تماس گرفتم اما کسی پاسخگو نبود.

برنامه کاری‎ام را تنظیم کردم و به زحمت برای پیگیری روند درمانم یک روز مرخصی گرفتم، روی برگه نوشته شده بود *(قابل توجه بیماران محترم: بعد از 10 روز کاری جهت آماده بودن جواب تماس گرفته شود)* ساعت جوابدهی به تلفن نیز 7:30 صبح تا 11:30 صبح  تعیین شده بود.

پیش از مراجعه تماس گرفتم و با پاسخ غیرمنتظره‎ای روبه رو شدم. از مسئول پاسخگویی در آزمایشگاه پرسیدم برای گرفتن جواب آزمایشم گفته شده که پیش از مراجعه تماس بگیرم. 

مسئول مربوطه گفت بعدالظهر تماس بگیرید. گفتم آخر روی برگه نوشته شده صبح تماس گرفته شود. مسئول مربوطه بدون هیچ‎گونه توضیح اضافی گفت اشتباه نوشته شده است. من چه کار کنم؟ باید برای همه شما توضیح دهم که اشتباه شده است. با ناراحتی گفتم بله باید توضیح دهید من به این دلیل مرخصی گرفته‎ام که پیگیر کارم باشم و تنها پاسخی که شنیدم صدای بوق ممتد تلفن بود.

مسئول آزمایشگاه یا هر کسی که مسئول پاسخگویی به تلفن بود نه تنها از اشتباه پیش آمده که منجر به تضییع وقت افراد زیادی همچون من شده بود عذرخواهی نکرد بلکه حالت طلبکارانه نیز داشت؛ کوتاه نیامدم و دوباره شماره را گرفتم اما یا مشفول بود و یا هیچکس پاسخ تلفن را نمی‎‏داد.

به راستی چه کسی باید پاسخگو می‎بود؟ پاسداشت حقوق شهروندان در سیستم درمانی کنونی چه جایگاهی دارد؟ با توجه به خدمات این مرکز درمانی به کررات دیده‎ام که بیماران حتی از شهرستان‏های دور به آنجا مراجعه می‎‏کنند پس نمی‏توان به راحتی گفت اشتباه شده بعدازظهر تماس بگیرید!!!

طبق ماده  21 منشور حقوق شهروندی حق شهروندان است که چنانچه تصمیمات نهادهای اداری و یا کارکنان را خلاف قوانین و مقررات بدانند، از طریق مراجعه به مراجع اداری و قضائی صالح، تقاضای احقاق حق کنند.

در ماده 22 این منشور آمده حق شهروندان است که از تصمیمات و اقدامات اداری که به‌نوعی حقوق و منافع مشروع آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، آگاه شوند.

طبق ماده 23- مقامات و مأموران اداری باید در روابط خود با شهروندان پاسخگو و قابل‌دسترس باشند و چنانچه درخواستی را رد کنند باید حسب تقاضا، به‌صورت مکتوب پاسخ داده و حداکثر راهنمایی را در چارچوب صلاحیت‌های خود ارائه نمایند.

اما حق تضییع شده من و سایر شهروندانی که در اثر یک اشتباه حقوقشان تضییع می‎شود طبق این مواد در منشور حقوق شهروندی در چه جایگاهی است؟

طبق ماده 22 منشور حقوق شهروندی، این حق شهروندان است که از تصمیمات و اقدامات اداری مطلع شوند؛ این مراکز اغلب شماره تماس مراجعه کننده را دریافت می کنند پس چرا با تغییر هر گونه تصمیمی که به حقوق بیماران مربوط است در این زمینه اطلاع رسانی نمی‎کنند؛ در اینجا باید گفت اطلاع‎‏رسانی پیشکشتان، حداقل اگر عذرخواهی نمی‏‎کنید حالت طلبکارانه به خود نگیرید.

متاسفانه به نظر می‎‏رسد شهروندان در چرخه‎ای گرفتار شده‌اند که چاره‌ای جز مدارا ندارند، ولی به راستی این حقوق شهروندی چه زمانی احیا خواهد شد؟