کلیپ های طنز نوعی از سرگرمی است
ماهیت شبکه های جتماعی در کشور ما بیش از هر چیزی یک سرگرمی است.
کلیپهایی از خود منتشر میکنند تا باعث جلب توجه دیگران شوند.شاید حتی در ابتدا به فکر هزاران یا میلیونها مخاطب نباشند و فقط گمانهزنی کنند که ممکن است اطرافیانشان این کلیپ را ببینند، اما بعد از مدتی با دیدن سیل عظیمی از طرفداران که به طرفشان میآیند مغرور میشوند و سعی میکنند روزبهروز خود را بیشتر از قبل معروف کنند.
ماهیت تلگرام، اینستاگرام یا اینگونه شبکههای اجتماعی و فضاهای مجازی در جامعه ما یک سرگرمی است.اکثر افراد در این فضا نیستند تا بدانند چه اتفاق علمی افتاده و دستاوردهای بشر را دنبال کنند. ما نباید توقع داشته باشیم که مردم در جایی مثل اینستاگرام و تلگرام دنبال فعالیتهای علمی باشند و به جای دنبال کردن افرادی مثل پسر تلگرامی یا نادرلی، کشفیات علمی را دنبال کنند. بهتر است اول سطح علمی جامعه را بسنجیم و به فراخور آن توقع حرکتهای علمی و اجتماعی داشته باشیم.
اینکه مردم طرفدار افراد بدون تخصص میشوند یک سرگرمی است نه بیش از آن. افراد جامعه پسری را دنبال میکنند که عکسهای خود را با دختران و زنان مختلف منتشر کرد یا آنها دختری را دنبال میکنند که فیلمی از خودکشی خود منتشر کرد. مردم این افراد را تائید یا رد نمیکنند، آنها را فقط بهخاطر اینکه نامی از خود بر جا گذاشتند دنبال میکنند. نه اینکه بخواهند از آنها تقلید کنند، فقط برایشان جالب است که بدانند آخر ماجرا چه میشود و به عنوان یک داستان آنها را پیگیری میکنند.
در قسمت دیگر افرادی وجود دارند که با کلیپهای خود مردم را میخندانند و باعث سرگرمی میشوند. به عنوان مثال شخصی مثل نادرلی بیشتر از آنکه بخواهد اندیشه خاصی را رواج دهد، فقط مردم را سرگرم میکند. این موضوع هیچ آسیب خاصی به جامعه ما وارد نمیکند بلکه مانند یک برنامه تلویزیونی سرگرمکننده است که باعث شادی افراد میشود.
همانطور که نمیتوانیم بگوییم چرا مردم برنامههایی مثل خندوانه و دورهمی را نگاه میکنند، نمیتوانیم بپرسیم که چرا این افراد طرفدار پیدا کردند؟
این تفریحات مخصوص جامعهای است که تفریحات سالم و خاصی ندارد. مردم سعی میکنند از کوچکترین چیز برای خود یک سرگرمی بسازند. میخواهند به هر ترتیبی شاد باشند و غم را فراموش کنند. این کلیپهایی که به دستشان میرسد هم از قاعده سرگرمکننده بودن جدا نیست.
نکته دیگر آن که بیشتر افراد استفادهکننده از اینستاگرام، سنین کمی دارند. فرد در سنین نوجوانی دنبال آن است که سوژهای برای خنده پیدا کند، دیگر برایش فرقی ندارد که این سوژه چه باشد.
بهطور کلی میتوان گفت که این کلیپهای خندهدار از افراد جامعه آسیب جدیای به کسی وارد نمیکند. همانطور که بخشهای کوتاه از فیلمهای خندهدار دست به دست میشود و خنده مردم را ایجاد میکند، کلیپهای این افراد هم منتشر میشود. این موضوع یک اتفاق عجیب نیست و در همه جای دنیا ممکن است که پیش بیاید.
سعید خراطها - جامعهشناس
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *