آیا ارتش سوریه از سلاح شیمیایی استفاده کرده است؟

به گزارش گروه بین الملل ، دولت سوریه بارها متهم به استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ با گروه های تروریستی و مخالفان مسلح در این کشور شده است اما تاکنون اسناد و مدارک محکمه پسندی ارائه نشده تا ثابت کند ارتش سوریه علیه مردم خود از سلاح شیمیایی استفاده کرده است.

هر بار تنها بر اساس ادعاهایی گفته می شود که دولت و ارتش سوریه دست به استفاده از سلاح شیمیایی زده، البته سلاح شیمیایی به کار برده شده، اما ثابت نشده که ارتش سوریه از آن استفاده کرده است.

هم اکنون مناطقی از خاک سوریه در دست نیروهای مسلح مخالف دولت این کشور که از حمایت های کشورهای خارجی برخوردارند قرار دارد، بخش هایی هم همچنان در دست گروه های تروریستی از جمله داعش است، دولت مرکزی به خاطر شرایطی که در سوریه حاکم گشته، حاکمیت کاملی بر کشور ندارد، به همین خاطر بخش هایی که تحت اشغال قرار دارد، قابل نظارت و کنترل نیست و چه بسا نیروهای مستقر در بخش های اشغالی، برای آن که فشارهای سیاسی و نظامی را علیه دولت مرکزی افزایش دهند، خود دست به استفاده از سلاح شیمیایی می زنند تا با متهم کردن دولت قانونی بشار اسد، به تخریب او بپردازند.

دولت قانونی سوریه هم اکنون به خاطر مخالفت هایی که از سوی برخی کشورهای منطقه و کشورهای غربی و آمریکا روبرو است، تحت فشارهای سیاسی و بین المللی قرار دارد، عملکرد بشار اسد زیر ذره بین سازمان ملل، سازمان های حقوق بشری، دیدبان حقوق بشر، کشورهای غربی به ویژه آمریکا است، چگونه می توان پذیرفت کشوری که هم اکنون زیر فشارهای شدید سیاسی، نظامی و اقتصادی قرار دارد و جنگ از این سرزمین تاریخی ویرانه ای باقی گذاشته است، دولتی که در صدد است تا از سرزمین خود دفاع کند، دست به کاری بزند که باعث شود این فشارها با شدت بیشتری ادامه یابد؟

آیا عقل سیاسی این اجازه را می دهد که یک دولت و یا ارتشی که در حال مبارزه با تروریست ها و دیگر گروه های مسلح مخالف است، خود را در مخمصه تبعات استفاده از سلاح شیمیایی بیندازد؟

حمله شیمیایی به شهر خان شیخون در استان ادلب در شمال سوریه که در اشغال نیروهای مسلح مخالف دولت و جبهه النصره قرار دارد، انجام شده است.

مسئولیت تبعات استفاده از سلاح شیمیایی در خان شیخون در حالی به گردن دولت سوریه انداخته می شود که تاکنون، سازمان ملل، کشورهای غربی مخالف دولت قانونی بشار اسد، اقدام جدی در قبال گروه های تروریستی و گروه های مسلح مخالف دولت سوریه انجام نداده اند، حتی از آنها حمایت هم می شود، اما در چنین مواقعی دولت مرکزی باید مسئولیت تبعات آن را بپذیرد.

دولت و ملت سوریه اکنون به خاطر پیروزی هایی که در صحنه نبرد به دست آورده اند، دست بالا را دارند، دولت سوریه همواره از مذاکره و گفت وگو برای حل بحران کشور استقبال کرده است، پیروزی های دولت و ملت سوریه بدون استفاده از سلاح شیمیایی به دست آمده است.
اما در گوشه ای دیگر از جهان جنگ زده، کشوری قرار دارد که دو سال است زیر بمباران شدید رژیم سعودی قرار گرفته است.

مردم مظلوم یمن بی هیچ گناهی، با حملاتی روبرو هستند که از سوی یک کشور به ظاهر مسلمان تدارد دیده شده، کشوری که خود را خادم حرمین شریفین می نامد، در این 2 سال گذشته، هیچ یک از کشورهای غربی و حتی سازمان ملل، اقدام جنایتکارانه آل سعود را محکوم نکرده اند بلکه با سفر مقامات آن کشورها به عربستان، حمایت خود را از این رژیم نشان داده اند.

رژیم آل سعود یک جنایتکار جنگی است، اما هیچگاه به خاطر حمایت های آمریکا و دلارهای نفتی، محکوم نشده است.

خوش خدمتی های آل سعود به اربابان خود، فروش تسلیحات بیشتری را به این رژیم به همراه داشته است، انگلیس و آمریکا بیشترین حجم فروش سلاح به عربستان را به خود اختصاص داده اند و این سلاح ها بر سر مردم مظلوم یمن فرو می ریزد.

تفاوت آشکار میان سوریه و عربستان در این است که دولت و ملت سوریه در مقابل هجوم بیگانگان که در قالب تروریست های تکفیری وهابی و همچنین گروه های به ظاهر مخالف دولت می جنگد تا از تمامیت ارضی خود دفاع کند، اما عربستان سعودی به یمن تجاوز نظامی کرده است و مردماین کشور در حال دفاع از خود هستند. هم حمله نظامی آل سعود به یمن یک رفتار غیر قانونی از نظر قوانین بین الملل است و هم حملات این رژیم به مردم بی پناه یمن، جنایت جنگی است.

تروریست های تکفیری، مخالفین و شورشیان مسلح که از حمایت های آمریکا، اسرائیل، عربستان سعودی و ترکیه برخوردارند، در جریان مذاکرات صلح سوریه در شرایط ضعف قرار دارند، استدلال و منطق آنها تاکنون نتوانسته تأثیر گذار باشد، به همین خاطر به دنبال بهانه ای برای بر هم زدن میز مذاکرات صلح هستند تا با ادامه جنگ، از پایان بحران جلوگیری کنند.

فشارهایی که اکنون به روسیه، ایران و سوریه وارد می شود به موضوع سلاح شیمیایی مرتبط است، انفجار متروی سن پترزبورگ، بی ارتباط با استفاده از سلاح شیمیایی در خان شیخون سوریه نیست، فشارهای آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، به بحران سوریه هم مرتبط است، آمریکایی ها خواهان خروج ایران و روسیه از سوریه هستند و حتی از مسکو خواسته اند تا به ایران فشار وارد کند تا نیروهای خود را از سوریه بیرون ببرد.

اما واکنشهایی که در قبال حملات شیمیایی در سوریه اتخاذ شده قابل توجه است،فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا مسئولیت حمله شیمیایی را به عهده دولت سوریه دانسته است. موگرینی گفته است دولت سوریه باید حافظ جان شهروندانش باشد، نه آن که به آنها حمله کند.

فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه، گفت بشار اسد مسئول این حمله است.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، درباره حمله شیمیایی ادعایی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، صحبت کرده و هشدار داده است که چنین حمله‌ای ممکن است مذاکرات صلح آستانه را به خطر بیندازد.

اردوغان خود را لو داده است، رئیس جمهور ترکیه در گفت وگوی تلفنی با پوتین هشدار داده که حمله شیمیایی مذاکرات صلح آستانه را به خطر می اندازد.

قربانیان حمله شیمیایی در شهر خان شیخون مردم عادی هستند، در حالی که اگر دولت سوریه بخواهد از سلاح شیمیایی استفاده کند، باید علیه گروه های تروریستی و مخالفین و شورشیانی باشد که 6 سال است کشور را به آشوب کشیده اند. چه دلیلی می توان یافت که اسد علیه مردم خود از سلاح شیمیایی استفاده کرده است؟

هنگامی که صدام رئیس جمهور معدوم عراق علیه مردم مظلوم حلبچه از سلاح های شیمیایی اهدایی غرب استفاده کرد، هنگامی که صدام در جنگ علیه ایران از سلاح های شیمیایی بهره برد، صدای سازمان های حقوق بشری و سازمان ملل در نیامد. رفتارهای دوگانه سازمان ملل و کشورهای مدعی حمایت از حقوق بشر در چنین شرایطی آشکار می شود.