مکان های گردشگری همدان را بیشتر بشناسید+ تصاویر
یکی از شهرهای تاریخی و جذاب ایران که در مقایسه با شهرهای دیگر کم‌تر به آن نگاهی شده است شهر زیبای همدان است.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، همدان شهری است که بناهای تاریخی زیادی را در خود جای داده و همه ساله میزبان گردشگران زیادی از شهرهای مختلف کشور و حتی کشورهای دیگر دنیاست. به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا ۵ مکان جذاب و ماندگار این شهر را به شما معرفی کنیم. پس با ما همراه باشید و اگر قصد سفر به همدان را داشتید حتما از این مکان ها دیدن کنید.
بازار همدان
با افتتاح خطوط راه آهن، و اهمیت یافتن پایتخت و بنادر شمالی و جنوبی کشور، همدان اهمیت تجاری خود را از دست داد و بازار بزرگ همدان نیز به این خاطر و بعدها به جهت تحولات اجتماعی و اقتصادی کشرو، رونق خود را از دست داده و به تدریج بناهای آن ویران و یا دچار دخل و تصرف‌ها و ساخت و سازهای ناصواب شد.
مجموعه کنونی بازار همدان که عمدتا مربوط به دوره قاجاریه و بعد از آن است، حدود ۳۰ راسته بازار و ۲۴ سرا دارد که اغلب صورت اولیه آن‌ها تغییر یافته است. راسته‌ها اغلب به جهت نوع فعالیتی که دارند نام‌گذاری شده‌اند (مانند راسته بازار زرگرها، صندوق‌سازها، قنادها) و یا به نام بانیانشان نامیده می‌شوند (بازار زنگنه، حسین‌خانی، حاج فضل‌الله و ...). از مجموعه راسته بازار، تعدادی مسقف‌اند از جمله، راسته بازارهای مسجد جامع، قصاب‌ها، قنادها، نخودبریزها، کفش‌دوزها، حلاج‌خانه، سمسارها، پوشش تعدادی از این راسته‌ها مسقف به طاق و گنبد و بقیه جدید و فلزی است.
راسته‌های
غیرمسقف و قدیمی نیز در اصل مسقف بوده است. در این مجموعه حدود ۲۴ سرا
وجود دارد که بزرگ‌ترین آن‌ها سرای گلشنی و آبادترین آن‌ها سرای گمرک است
که جدیدا نوسازی شده است؛ اما زیباترین و در عین حال سالم‌ترین سراها، سرای
میرزا کاظم است.
برج قربان همدان
از سال ۱۳۳۰ بخش فوقانی برج قربان تخریب شده و فرو ریخته بود که مرحوم محمد تقی مستوفی، رئیس سازمان باستان‌شناسی آن زمان برای هزاره بوعلی سینا آن را تعمیر کرد. به طور کلی برج قربان در ۳۰ سال اخیر اندکی تعمیر شد و نمایی پیدا کرد. در وسط برج قربان روی طاق سردابه سنگ قبری ساده و معمولی قرار دارد که این متن به صورت برجسته و در ۶ سطر روی آن حجاری شده است: «یا غفارالذنوب هذا قبرالمرحوم المغفور الوصل رحمه الله تعال محمد، فی شهر ذیحجه الحرام سنه ۱۰۹۰» این سنگ در دوره صفویه ساخته شده است. این برج در تاریخ ۲۸ / ۴ / ۱۳۵۴ در فهرست آثار تاریخی و ملی ایران به ثبت رسیده است.
آرامگاه بوعلی سینا
نقشه آرامگاه بر اساس قدیمی‌‌ترین بنای
تاریخ‌دار اسلام در ایران یعنی گنبد قابوس (در استان گلستان) که از
شاهکارهای معماری به شمار می‌آید، کشیده شده است. تنها اختلاف ظاهری این
بنا با گنبد قابوس در این است که گنبد قابوس ۱۰ تَرک ولی آرامگاه بوعلی ۱۲
تَرک دارد. وجود ۱۲ ستون نشان‌دهنده ۱۲ رشته دانشی است که ابن سینا بر
آن‌ها احاطه داشته است.
محل فعلی آرامگاه بوعلی منزل مسکونی ابوسعید دخوک یار دیرین او بوده و بوعلی مدتی را نزد او به عنوان مهمان سپری کرده است و مزار هر دو در این محل واقع شده است. در قسمت بالای دیوارهای داخلی محوطه مربع شکل آرامگاه، بیست بیت قصیده معروف «عینیه» که از آثار ادبی شیوای ابن سینا در حکمت و فلسفه به شمار می‌آید و حکیم آن را در کمال فصاحت و بلاغت راجع به مراحل مختلف سیر روح انسانی و ارتباط آن با عالم جسمانی سروده است، بر روی ۴۰ لوح سنگی از سنگ مرمر هر کدام به طول ۱/۱۰ متر و عرض ۰/۵ متر به خط ثلث برجسته نوشته شده است.
آرامگاه ابوعلی سینا دارای دو تالار (شمالی و جنوبی) است. در حال حاضر تالار جنوبی به عنوان موزه، به محل نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیای کشف شده مربوط به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اسلامی اختصاص یافته و در تالار شمالی کتابخانه‌ای مشتمل بر ۸ هزار جلد کتاب خطی و چاپی نفیس ایرانی و خارجی و غرفه‌هایی مربوط به آثار ابوعلی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی نگهداری می‌شود. در غرفه آثار بوعلی، عکسی از جمجمه او در معرض دید گذاشته شده که گمان می‌رود به هنگام تخریب مقبره قدیمی تهیه شده است.
آرامگاه بابا طاهر در همدان
آرامگاه
بابا طاهر عریان مربوط به دوره معاصر است و برفراز تپه‌ای در شمال غربی
شهر همدان در میدان باباطاهر واقع شده است. باباطاهر که حدودا در اواخر قرن
چهارم و اوایل قرن پنجم می‌زیسته، از شعرا و عرفای بزرگ روزگار خویش است.
برج آرامگاه باباطاهر بر قاعده‌ای هشت ضلعی واقع شده که ارتفاع آن از سطح
فوقانی تپه ۲۰/۳۵متر و از کف خیابان ۲۵/۳۰متر است. ستون‌های هشت‌گانه
برج، قطعه سنگ مزار، کف و پله‌های آرامگاه از سنگ گرانیت حجاری شده است
نما و فرش بنای آرامگاه باباطاهر همدان از سنگ است و در داخل آن کتیبه‌‌هایی از کاشی وجود دارد. در فضای داخلی این آرامگاه ۲۴ دو بیتی بر روی ۲۴ قطعه سنگ زیبا حک شده و در قسمت پایین اطراف محوطه داخلی مزار نصب شده است. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و عریان به دلیل بریدن او از تعلقات دنیوی بوده است. او یکی از مشهورترین دو‌بیتی‌سرایان ایرانی است که گذشت زمان نتوانسته دو‌بیتی‌های شور‌انگیزش را که با لهجه لری سروده شده است، از یادها بزداید. از بابا طاهر علاوه بر دوبیتی‌ها، آثار ادبی دیگری نیز به جا مانده است که از آن جمله می‌توان به دو قطعه، چند غزل، مجموعه کلمات قصار عربی و کتابی به نام «سرانجام» اشاره کرد.
بنای مقبره بابا طاهر در گذشته چندین بار بازسازی شده است. مقبره او در قرن ششم هجری برجی آجری و هشت ضلعی بوده است. در دوران حکومت رضاشاه پهلوی نیز بنای آجری دیگری به جای آن ساخته شده بود. درجریان این بازسازی لوح کاشی فیروزه‌ای رنگی مربوط به سده هفتم هجری به دست آمد که دارای کتیبه‌ای به خط کوفی برجسته و آیاتی از قرآن است و هم‌اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود. احداث بنای جدید در سال ۱۳۴۴ خورشیدی با همت انجمن آثار ملی و شهرداری وقت همدان و توسط مهندس محسن فروغی انجام شده است. در اطراف بنای جدید فضای سبز وسیعی احداث شده است. این بنای تاریخی طی شمار ۱۷۸۰ در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۷۶ به ثبت آثار تاریخی و ملی ایران رسیده است.
آرامگاه سعدی ترکیبی از معماری ایرانی و مدرن یکی از آثار به جا مانده از مهندس فروغی است که توانسته توجه بسیاری را به خود جلب کند.
گنج‌نامه در همدان
سنگ‌نبشته‌های
گنج‌نامه نوشتارهایی از دوران داریوش و خشایارشای هخامنشی است که بر دل
یکی از صخره‌های کوه الوند در فاصله ۵ کیلومتری غرب همدان و در انتهای دره
عباس‌آباد حکاکی شده است. کتیبه‌ها هر کدام در سه ستون ۲۰ سطری به
زبان‌های پارسی باستان، بابلی و عیلامی قدیم نوشته شده‌اند. متن پارسی
باستان در سمت چپ هر دو لوح جای گرفته‌است و پهنایی معادل ۱۱۵ سانتی‌متر
دارد. متن بابلی در وسط هر دو کتیبه نوشته شده و متن عیلامی در ستون سوم
قرار دارد.
این کتیبه‌ها از دیرباز نام‌های گوناگونی را بر خود گرفته است، از جمله «سنگ نبشته - نبشت خدایان- دادمهان یا دادبهان- تنبابر- کتیبه‌های الوند- جنگ‌نامه و گنج‌نامه» که دو نام «جنگ‌نامه و گنج‌نامه» در سده‌های اخیر بیشتر مصطلح بوده است. در خصوص وجه تسمیه گنج‌نامه می‌توان گفت: «گنج‌نامه در زبان پارسی به معنای حکایت و داستان گنج است و عموم مردم را تصور بر این بوده است که راز گنجی نهان را در این کتیبه‌ها نگاشته‌اند و به نظر می‌رسد واژه جنگ‌نامه نیز تحت تاثیر ذهنیتی که از جنگ و جنگاوری شاهان گذشته در سر مردم بوده، یا با جایگزینی عامیانه کلمه جنگ بجای گنج بوجود آمده باشد.»
با توجه به سوراخ‌های کنار کتیبه، به نظر می‌رسد که کتیبه‌ها روپوشی داشته‌اند که آن‌ها را از گزند باد و باران حفظ می‌کرده است. لوح سمت چپ که کمی بالاتر از کتیبه دیگر در کوه کنده شده است مربوط به داریوش بزرگ هخامنشی است.
طول آن
حدود ۲۹۰ سانتی‌متر، ارتفاعش ۱۹۰ سانتی‌متر و دارای متنی به شرح زیر است:
"خدای بزرگ است اهورامزدا، که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که
مردم را آفرید، که شادی را برای مردم آفرید، که داریوش را شاه کرد، شاهی
از [میان] بسیاری، فرمانروایی از [میان] بسیاری. مَنَم داریوش، شاه بزرگ،
شاهِ شاهان، شاهِ سرزمین‌ها[یی] که نژادهای گوناگون دارند، شاه سرزمین دور و
دراز، پسر ویشتاسب هخامنشی."
کتیبه خشایارشا نیز در قسمت پایین همین کتیبه‌است و به طول ۲۷۰ سانتی‌متر و ارتفاع ۱۹۰ سانتی‌متر واقع شده است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *