نشست سه جانبه آنتالیا بدون ایران؛چرا؟!
هفته گذشته نشستی در ترکیه برگزار شد که علیرغم گذشت یک هفته از روی آن، از اهمیت نشست سه جانبه کم نکرده بلکه اهمیت آن بیشتر هم شده است.
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از اتاق خبر 24، آنتالیا ترکیه هفته گذشته شاهد برگزاری نشستی سه جانبه میان فرماندهان ستاد مشترک ارتش های روسیه، آمریکا و ترکیه بود.
دستور جلسه این نشست بر اساس اخبار اندکی که از آن منتشر شده تنها موضوعات عراق و سوریه بوده است. با توجه به این که از برگزاری این نشست سه جانبه میان روسیه، آمریکا و ترکیه یک هفته گذشته، اما جزئیاتی از آن منتشر نشده است.
رسانه های ترکیه از این نشست به عنوان نخستین نشست سه جانبه روسای ستاد ارتش سه کشور یاد کرده اند.
این نشست به میزبانی ارتشبد حلوصی آکار رئیس ستاد ارتش ترکیه و با حضور ارتشبد ژوزف فرانسیس دانفورد رئیس ستاد ارتش امریکا و ارتشبد والری واسیلیویچ رئیس ستاد ارتش روسیه برگزار شد.
چنین نشستی در زمان خود با بی توجهی رسانه های کشورمان روبرو شد، هر چند رسانه های ترکیه و دیگر رسانه های خارجی هم به خاطر محرمانه بودن محتوای مذاکرات، از دسترسی به اخبار آن محروم بودند، اما همین خبر کوتاه می توانست دلیلی بر بررسی موضوع مهمی باشد.
ایران در این اجلاس حضور ندارد، معنای برگزاری چنین نشستی بدون حضور ایران چیست؟ آیا می توانیم بگوییم چون رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در آن حضور داشته، ایران شرکت نکرده است؟
اما یک برداشت دیگر هم وجود دارد، آیا نقش ایران در بحران های منطقه به ویژه سوریه کمرنگ تر شده است و قرار است که ایران دیگر در تحولاتی که تهدید کننده منافع ملی کشور است، نقشی نداشته باشد؟
آیا تضعیف نقش جمهوری اسلامی ایران در سوریه و عراق با همراهی روسیه، آمریکا و ترکیه کلید خورده است؟
همه این تحلیل ها و برداشت ها از برگزاری نشست سه جانبه روسیه، آمریکا و ترکیه در آنتالیا به دست می آید. چرا ایران در این نشست حضور نداشته است؟
تحرکات سیاسی و نظامی که در چند روز گذاشته رخ داده نشان می دهد که دیگر بازیگران عرصه بحران غرب آسیا قصد خذف ایران را از صحنه دارند.
سفر رجب طیب اردوغان به مسکو و دیدار او با پوتین و مذاکراتی که بر سر موضوعات مهمی همچون سوریه و عراق انجام شد، توافقات و تصمیماتی که گرفته شد، همچنین سفر نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به روسیه و دیدار او با پوتین رئیس جمهور روسیه گرچه مراودات سیاسی میان کشورها است اما با توجه به شرایط بحرانی منطقه و تحولاتی که در سوریه و عراق در جریان است، نباید ساده انگاشته شود.
کشورهایی همچون ترکیه، رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی با تحرکات سیاسی و نظامی خود سعی دارند تا نقش خود را در تحولات پررنگ تر کنند در حالی که این کشورها و رژیم ها تا پیش از این نقش سیاه و منفی در بحران غرب آسیا داشته و هنوز هم دارند.
ترکیه، عربستان و رژیم اسرائیل با همراهی آمریکا هواداران و حامیان اصلی تروریست های تفکیری در منطقه هستند اما اکنون در صدد تغییر جایگاه خود برآمده اند.
آمریکا و ترکیه از حامیان تروریست ها، ایران را متهم به حمایت از تروریسم می کنند و خواهان خروج ایران از سوریه می شوند، در حالی که جمهوری اسلامی نخستین کشوری بود که برای مقابله با تروریست ها در سوریه وارد این کشور شد و به حمایت از دولت و ملت سوریه پرداخت و تاکنون هم هزینه زیادی پرداخته است.
با شرایطی که در سوریه پیش می رود، گمانه زنی ها به این سمت است که سه کشور روسیه، ترکیه و آمریکا تقسیم غنائم در سوریه را آغاز کرده اند و در آینده هم این تقسیمات اختصاص خواهد یافت.
اما آیا آنها می توانند بازیگر مهم و قدرتمندی مانند ایران را در تحولات و معادلات مهمی چون سوریه نادیده بیگرند؟ که اگر نادیده بگیرند، آنگاه شرایط برای دیگران هم تغییر خواهد کرد.
جمهوری اسلامی ایران کشوری است که در صحنه عملیاتی منطقه حضور دارد و تأثیر و نفوذ او را نمی توان به آسانی نادیده گرفت، ایران تنها به عنوان یک کشور مطرح نیست، بلکه به عنوان یک ایدئولوژی و تفکر در منطقه حاضر است، حزب الله لبنان از یک سو و گسترش تفکر مقاومت اسلامی از سوی دیگر مانعی بر سر راه زیاده خواهی و تصمیماتی است که از سوی دیگران در باره سوریه و حتی عراق گرفته می شود.
اما باید در قبال برخی تحرکات سیاسی و نظامی که در منطقه اتفاق افتاده حساس بود و برای آن تجزیه و تحلیل داشت.
در حالی که روسیه و ایران در کنار هم بحران سوریه را مدیریت کردند تا از سقوط این کشور به دست تروریست های تکفیری رهایی یابد، اما اکنون که یک ثبات نسبی در سوریه حاکم شده و گروه های تروریستی و مخالفین و معارضین در نقطه ضعف قرار گرفته اند، روسیه ادامه بازی را با دیگر کشورها در پیش گرفته است.
روسیه با اصرار و منطق جمهوری اسلامی ایران وارد بحران سوریه شد، مسکو خود را از بحران منطقه دور کرده بود چرا که تصور می کرد فاصله جغرافیایی خطر را از این کشور دور کرده است، همچنین صرف هزینه ورود به بحران سوریه آنها را از واکنش دور می کرد اما سرانجام قانع شد که باید بیاید.
اما روسیه اگر بر سر سوریه با آمریکا و ترکیه به توافقاتی دست یافته که هر کدام در این منطقه سهم خود را بخواهند و در صحنه سوریه با یکدیگر درگیر نشوند و در این میان ایران در حاشیه قرار بگیرد، شاید در ظاهر پیروز میدان باشد، اما در واقع بازنده بزرگی خواهد بود که با خدعه و نیرنگ آمریکا مواجه شده است.
انتهای پیام/
دستور جلسه این نشست بر اساس اخبار اندکی که از آن منتشر شده تنها موضوعات عراق و سوریه بوده است. با توجه به این که از برگزاری این نشست سه جانبه میان روسیه، آمریکا و ترکیه یک هفته گذشته، اما جزئیاتی از آن منتشر نشده است.
رسانه های ترکیه از این نشست به عنوان نخستین نشست سه جانبه روسای ستاد ارتش سه کشور یاد کرده اند.
این نشست به میزبانی ارتشبد حلوصی آکار رئیس ستاد ارتش ترکیه و با حضور ارتشبد ژوزف فرانسیس دانفورد رئیس ستاد ارتش امریکا و ارتشبد والری واسیلیویچ رئیس ستاد ارتش روسیه برگزار شد.
چنین نشستی در زمان خود با بی توجهی رسانه های کشورمان روبرو شد، هر چند رسانه های ترکیه و دیگر رسانه های خارجی هم به خاطر محرمانه بودن محتوای مذاکرات، از دسترسی به اخبار آن محروم بودند، اما همین خبر کوتاه می توانست دلیلی بر بررسی موضوع مهمی باشد.
ایران در این اجلاس حضور ندارد، معنای برگزاری چنین نشستی بدون حضور ایران چیست؟ آیا می توانیم بگوییم چون رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در آن حضور داشته، ایران شرکت نکرده است؟
اما یک برداشت دیگر هم وجود دارد، آیا نقش ایران در بحران های منطقه به ویژه سوریه کمرنگ تر شده است و قرار است که ایران دیگر در تحولاتی که تهدید کننده منافع ملی کشور است، نقشی نداشته باشد؟
آیا تضعیف نقش جمهوری اسلامی ایران در سوریه و عراق با همراهی روسیه، آمریکا و ترکیه کلید خورده است؟
همه این تحلیل ها و برداشت ها از برگزاری نشست سه جانبه روسیه، آمریکا و ترکیه در آنتالیا به دست می آید. چرا ایران در این نشست حضور نداشته است؟
تحرکات سیاسی و نظامی که در چند روز گذاشته رخ داده نشان می دهد که دیگر بازیگران عرصه بحران غرب آسیا قصد خذف ایران را از صحنه دارند.
سفر رجب طیب اردوغان به مسکو و دیدار او با پوتین و مذاکراتی که بر سر موضوعات مهمی همچون سوریه و عراق انجام شد، توافقات و تصمیماتی که گرفته شد، همچنین سفر نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به روسیه و دیدار او با پوتین رئیس جمهور روسیه گرچه مراودات سیاسی میان کشورها است اما با توجه به شرایط بحرانی منطقه و تحولاتی که در سوریه و عراق در جریان است، نباید ساده انگاشته شود.
کشورهایی همچون ترکیه، رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی با تحرکات سیاسی و نظامی خود سعی دارند تا نقش خود را در تحولات پررنگ تر کنند در حالی که این کشورها و رژیم ها تا پیش از این نقش سیاه و منفی در بحران غرب آسیا داشته و هنوز هم دارند.
ترکیه، عربستان و رژیم اسرائیل با همراهی آمریکا هواداران و حامیان اصلی تروریست های تفکیری در منطقه هستند اما اکنون در صدد تغییر جایگاه خود برآمده اند.
آمریکا و ترکیه از حامیان تروریست ها، ایران را متهم به حمایت از تروریسم می کنند و خواهان خروج ایران از سوریه می شوند، در حالی که جمهوری اسلامی نخستین کشوری بود که برای مقابله با تروریست ها در سوریه وارد این کشور شد و به حمایت از دولت و ملت سوریه پرداخت و تاکنون هم هزینه زیادی پرداخته است.
با شرایطی که در سوریه پیش می رود، گمانه زنی ها به این سمت است که سه کشور روسیه، ترکیه و آمریکا تقسیم غنائم در سوریه را آغاز کرده اند و در آینده هم این تقسیمات اختصاص خواهد یافت.
اما آیا آنها می توانند بازیگر مهم و قدرتمندی مانند ایران را در تحولات و معادلات مهمی چون سوریه نادیده بیگرند؟ که اگر نادیده بگیرند، آنگاه شرایط برای دیگران هم تغییر خواهد کرد.
جمهوری اسلامی ایران کشوری است که در صحنه عملیاتی منطقه حضور دارد و تأثیر و نفوذ او را نمی توان به آسانی نادیده گرفت، ایران تنها به عنوان یک کشور مطرح نیست، بلکه به عنوان یک ایدئولوژی و تفکر در منطقه حاضر است، حزب الله لبنان از یک سو و گسترش تفکر مقاومت اسلامی از سوی دیگر مانعی بر سر راه زیاده خواهی و تصمیماتی است که از سوی دیگران در باره سوریه و حتی عراق گرفته می شود.
اما باید در قبال برخی تحرکات سیاسی و نظامی که در منطقه اتفاق افتاده حساس بود و برای آن تجزیه و تحلیل داشت.
در حالی که روسیه و ایران در کنار هم بحران سوریه را مدیریت کردند تا از سقوط این کشور به دست تروریست های تکفیری رهایی یابد، اما اکنون که یک ثبات نسبی در سوریه حاکم شده و گروه های تروریستی و مخالفین و معارضین در نقطه ضعف قرار گرفته اند، روسیه ادامه بازی را با دیگر کشورها در پیش گرفته است.
روسیه با اصرار و منطق جمهوری اسلامی ایران وارد بحران سوریه شد، مسکو خود را از بحران منطقه دور کرده بود چرا که تصور می کرد فاصله جغرافیایی خطر را از این کشور دور کرده است، همچنین صرف هزینه ورود به بحران سوریه آنها را از واکنش دور می کرد اما سرانجام قانع شد که باید بیاید.
آنگونه که از تحرکات روسیه با دیگر بازیگران منطقه دیده می شود، رسیدن به توافقاتی است که میان آنها انجام شده و اکنون روسیه دیگر به ایران نیازی ندارد به همین خاطر ایران در حاشیه قرار گرفته است.
سفر آقای روحانی به روسیه قرار بود انجام شود، از چند روز پیش درباره این سفر خبرهای زیادی منتشر شد، اما هنوز انجام نشده است، اگر ایران می خواهد نقش خود را همچنان داشته باشد نیازمند تحرکاتی است که باید از سوی دستگاه دیپلماسی دولت انجام شود. دولت و سیاستمداران ما باید به این واقعیت رسیده باشند که نمی توان از سوریه گذشت.
دیپلماسی دولت همچنان خود را درگیر برجام می داند و همین باعث شده است تا از مسائل و موضوعات بسیار مهمی همچون سوریه غافل شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *