قصه خوب به فرهنگ‌های دیگر منتقل می‌شود
کوبر درباره شروع کارش به عنوان قصه‌گو توضیح داد: 47 ساله هستم و از 20 سالگی در کنار تحصیلات دانشگاهی قصه‌گویی کرده‌ام. در ابتدا اقتصاد می‌خواندم و بعد در مقطع دکترا در رشته فلسفه به ادامه تحصیل پرداختم. در زمان تحصیل در وین، کافه‌های هنری را به توریست‌ها معرفی می‌کردم و همین کار جرقه‌ای برای آغاز قصه‌گویی و فعالیتم به عنوان قصه‌گو بود.
او شیوه‌های قصه‌گویی مدرن را به معلمان مدارس در آلمان آموزش می‌دهد، و قصه‌گویی‌اش بیشتر در حوزه تعلیم و تربیت است.
کوبر
درباره منبع قصه‌هایی که می‌گوید توضیح داد: قصه‌هایی که می‌گویم ریشه در
سه منبع دارند. یکی ادبیات فولکلور، دیگری اقتباسی از فیلم‌ها، ادبیات و
داستان‌های معاصر و همچنین بخشی از این قصه‌ها از زندگی‌نامه خود من، دوران
کودکی‌ام و مزرعه‌ای که در آن بزرگ شده‌ام نشات گرفته است.
او در توضیح روش‌های قصه‌گویی و ابزاری که برای قصه‌گفتن استفاده می‌کند، اظهار کرد: بیشتر دوست دارم در قصه‌گویی با مخاطبانم یک گفت‌و‌گوی دو طرفه و ارتباط برقرار کنم. برای همین گاهی فقط با پرسیدن یک سوال ساده از آن‌ها سعی می‌کنم با قصه درگیرشان کنم. برای نمونه اگر قصه‌ای درباره عشق باشد می‌پرسم کدام‌یک از شما تاکنون عاشق شده است. ابزار قصه‌گویی‌ام را پیش از هر قصه‌ای و متناسب با آن انتخاب می‌کنم. گاهی شعر می‌خوانم و گاهی از موسیقی استفاده می‌کنم. اما به‌طور کلی ابزار و هدف اصلی‌ام در قصه برقراری ارتباط با مخاطب و گفت‌وگو با او در حین قصه است.
داور بخش بین‌الملل جشنواره تاکید کرد: با این شیوه‌ها مخاطب درگیر قصه می‌شود. به عبارت دیگر این کارها همه برای کنجکاو کردن مخاطب است. یا اگر مخاطب فقط کودک نیست تلاش برای زنده کردن کودک درون او است.
او درباره سطح برگزاری جشنواره امسال گفت: از نظر اجرایی جشنواره قصه‌گویی سطح بالایی دارد. اما در ارتباط با قصه‌هایی که گفته می‌شود فکر می‌کنم همچنان باید روی داستان این قصه‌ها کار بیشتری صورت بگیرد. در بعضی از داستان‌ها شکاف منطقی دیده می‌شود. رفتار بعضی از قهرمانان داستان‌ها قابل دنبال کردن نبود.
کوبر تاکید کرد: معتقدم ارزشش را دارد در زمینه محتوایی بیشتر روی قصه‌ها وقت بگذاریم و کار کنیم. گفتن این موضوع به معنای نقدی بر عملکرد همکاران برگزار کننده جشنواره نیست؛ بلکه برداشت شخصی من و ارایه دیدگاه تخصصی است.
او در پاسخ به این پرسش که آیا از قصه‌های ایرانی برای قصه‌هایش الهام می‌گیرد یا خیر، توضیح داد: یکی از داستان‌های من الهام گرفته از قصه‌ای ایرانی است. در حقیقت موضوع اصلی قصه برگرفته از داستانی بود که در جشنواره قبلی در ملاقات با افراد یکی از آن‌ها برایم تعریف کرد.
این قصه‌گوی آلمانی درباره شناختش از داستان‌های ایرانی و الهام‌بخش بودن آن‌ها گفت: قصه‌‌ی خوب ساکن و ثابت نیست؛ بلکه خیلی پویا و متحرک است و از شهری به شهر دیگر، از کشوری به کشوری دیگر یا از فرهنگی به فرهنگ دیگر انتقال پیدا می‌کند. این موضوع ویژگی داستان‌های خوب است. قصه‌های ایرانی نیز چنین ویژگی دارند و می‌توان آن‌ها را به دیگر فرهنگ‌ها نیز انتقال داد و به نوعی از قابلیت آن به عنوان پل ارتباطی برای انتقال فرهنگ‌ها استفاده کنیم.
او در پاسخ به این پرسش که چرا قصه نقش کلیدی در پرورش شخصیت کودک دارد، اظهار کرد: داستان و قصه بازگو کننده واقعیت روزمره زندگی است. کودک از طریق قصه می‌تواند بر چالش‌ها و حتی در آینده بر مشکلات زندگی‌اش غلبه کند. قصه‌ها این امید را می‌دهند که پایان خوبی در انتظار است و از همین روی ارزش دارد انسان زندگی کند.
کوبر افزود: همچنین ارزش‌هایی مانند عشق، عدالت، دوستی و مفاهیمی از این قبیل را راحت‌تر می‌توان از طریق قصه انتقال و آموزش بدهیم.
او در پایان و در تعریف قصه در قالب یک جمله گفت: در یک جمله می‌توانم بگویم قصه در حقیقت حلال مشکلات است.
نوزدهمین
جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از 27
بهمن 1395 آغاز شده است و روز اول اسفند در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری
پایان می‌یابد.