صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

شهید مهتدی؛ معلمی که مدرس عشق شد

۰۱ اسفند ۱۳۹۵ - ۲۲:۳۰:۰۱
کد خبر: ۲۸۱۳۵۶
دسته بندی‌: سیاست ، دفاعی و مقاومت
آرزویش شهادت بود. این را می‌توان از جستجوی در وصیت نامه آسمانیش فهمید. آنجا که گفته بود: «من که نتوانستم به وظایف خود عمل کنم و با کوله باری از گناه بسوی پروردگار می‌روم و تنها دل به شهادت دارم، تا شاید خداوند با ریختن خون من گناهانم راببخشد.»
به گزارش گروه سیاسی ، سعید پنج ساله بود که عبور کفن پوشان شهرش «شهرستان پیشوا» را که ندای لبیک یا خمینی می دادند را نظاره‌گر شد.

پس از طی کردن دوران دبیرستان وارد مرکز تربیت معلم شد و به تدریس در شهرستان پیشوا «شهر وارثان  قیام 15خرداد » مشغول شد.

در دوران مبارزات مردم علیه رژیم شاه نقش موثری داشت و در پخش و چاپ اعلامیه که از روستای قلعه سین سامان دهی می شد، فعالیت چشمگیری داشت.

پس از انقلاب و به منظور مبارزه با تحرکات باطل ضد انقلاب در کردستان، شهید مهتدی راهی کردستان شد و در آنجا مسئولیت های مختلفی از قبیل فرماندهی منطقه تاز آباد، مسئول عملیات سپاه جوانرود و مسئول عملیات سپاه بوکان را به مدت دوسال برعهده داشت.

حاج سعید مهتدی پس از مدتی به جنوب رفت و در لشکر 27 محمد رسول الله(ص) فعالیت خود را در کنار شهید همت و دیگر دوستانش ادامه  داد و مسئولیت های مختلفی همچون فرمانده گردان کمیل، فرمانده محور، مسئول عملیات لشکر 27 محمد رسول الله(ص)، مسئول اطلاعات لشکر و... را نیز بر عهده داشت.

سرانجام با توجه  به رشادت ها و موفقیت هایش در عملیات های مختلف به عنوان فرمانده لشکر منصوب شد. او در حین فعالیت های خود، در دانشگاه تربیت معلم تهران به تحصیل در رشته شیمی پرداخت و کارشناسی شیمی را در این راه کسب کرد. در ادامه فوق لیسانس مدیریت دفاعی را نیز به کارنامه تحصیلی خود اضافه نمود.

وی سرانجام مزد رشادتها و ایثارگریهای خود را گرفت و در تاریخ 19 دی ماه سال 84 حین ماموریت، همراه با تنی چند از سرداران  و فرماندهان، از جمله سرلشکر شهید احمد کاظمی در اثر سانحه سقوط هواپیمای فالکن در حوالی ارومیه به آرزوی دیرینه خود یعنی شهادت نائل آمد.
 
هوشیار

راوی سردار ربیعی:

کار هرروزش ورزش بود بعد از نماز با بچه ها زیارت عاشورا می خواند و بلافاصله راهی شناسائی می شد.

تازه خسته و کوفته بعد از آن همه پیاده روی، از راه که می رسید به توجیه بچه ها می پرداخت. وقتی اصرار می کردند که استراحت کند، می رفت دم در سنگر می خوابید. می گفتم: اینجا بچه ها میان و میرن، مزاحمت میشن. می گفت: نمی خوام خوابم سنگین باشد، میخوام هوشیار بخوابم.

فرازی از وصیت نامه شهید

«من که نتوانستم به وضایف خود عمل کنم و با کوله باری از گناه به سوی پروردگارم می روم و تنها دل به شهادت دارم ،تا شاید خداوند با ریختن خون من، گناهانم را ببخشد.»



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *