به گزارش گروه سیاسی ، از ساعات اولیه روز جمعه ۶ دی ماه ۱۳۸۸(روز عاشورا) در حالی كه اكثر مردم تهران به عزاداری در مساجد و تكایا مشغول بودند، فتنه گران ابتدا در خیابان آزادی تجمع كردند و سپس پایکوبان بطرف میدان انقلاب، میدان ولی عصر و چهارراه كالج به راه افتادند.

گروهک تروریستی منافقین هم در رسانه‌های خود، مردم ایران را به شورش عمومی و برای یكسره كردن كار در روز عاشورا فراخوانده بود.

برخی از اقدامات اشوب گران عاشورای  88

فتنه گران در حالیکه در ظهر عاشورا به رقص و پایکوبی می پرداختند در برخی از مناطق به زنان چادری حمله و چادرها را از سرشان كشیدند، مانند منافقین به افرادی که حتی ظاهر مذهبی داشتند حمله میکردند.

در خیابان آزادی تعدادی زن و مرد، اتوبوس شركت واحد حامل یك روحانی را متوقف و مقابل چشمان حیرت زده مردم، كشف حجاب كرده و اعمال منافی عفت انجام دادند (فارس)

در خیابان انقلاب، ماموران پلیس را محاصره، آنها را كتك زدند و از آنها خواستند برای كتك نخوردن و آزاد شدن، به ولایت فقیه توهین كنند.

حوادث روز عاشورا اعتراض علما و مراجع، شخصیت‌ها و تشكل‌های سیاسی- اجتماعی را با شدت هر چه تمام‌تر بلند كرد.

عاشورای 88 برای ملت ما تلخ‌تر از همیشه بود چرا که در این روز شعله‌های آتش فتنه که رو به خاموشی بود بار دیگر زبانه کشید ولی این بار این آتش دامنگیر یکی از اعتقادات مقدس مردم شد.

ایشان همچون همیشه، با رویکردی انقلابی، صریح و بی پرده فرمودند: «یک عده‌ای تعبیر «آشتی ملی» را می‌گویند؛ اینها به نظر من معنی ندارد؛ مردم با هم متحدند؛ چرا می‌گویید آشتی؟ مگر مردم باهم قهرند؟

بله، مردم با آن کسانی که روز عاشورا آمدند وسط خیابان و با قساوت و بی‌حیایی، جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهرند و آشتی هم نمی‌کنند.»