هنر تئاتر راهی برای کاهش آسیب‌های جنگ در "افغانستان" است
رئیس تئاتر ملی افغانستان گفت: اجرای مستمر تئاتر می‌تواند از آسیب‌های اجتماعی ناشی از جنگ در افغانستان بکاهد و مردم را به وفاق و دوستی دعوت کند.
وی درباره وضعیت تئاتر در افغانستان، گفت: موضوعی که ما از آن رنج می‌بریم، فقر امکانات است، یعنی سالن‌های تئاتری ما بسیار محدود و آنهایی که قدمت داشته در سال‌های جنگ از دست رفته و یا آسیب‌های جدی دیدند.
وی ادامه داد: کشور ما حدود سه دهه جنگ را پشت سر گذاشته است و در سال‌های بسیاری مشکلات افغانستان چنان بوده که کسی به تئاتر فکر نکند.
رحمانی گفت: در چهارده سال گذشته، به تدریج شرایطی فراهم آمد تا تئاتر بتواند جایگاه خود را در جامعه بازیابد تلاش برای بازسازی سالن های تئاتر و برگزاری منظم فستیوال سالانه یا دو سالانه تئاتر از جمله فعالیت‌ها برای تحقق این هدف بوده است.
رئیس تئاتر ملی افغانستان درباره اجراهای تئاتری این کشور توضیح داد: عمده نمایش‌های افغانستان، اجراهای مناسبتی هستند که در ایام خاص نظیر عید نوروز، سوگواری عاشورا، روز زن و روز مادر اجرا می شوند.
وی افزود: اگر چه ما یک فستیوال تئاتر هم داریم که هر دوسال یکبار برگزار می شود و معمولا نمایش هایی از حدود 24 ولایت افغانستان، در آن حضور دارند و نمایش‌هایی ارزیابی می‌شوند تا بهترین اثر انتخاب شود.
وی در گفت‌و گو با شبستان، افزود: در تشکیلات وزارت فرهنگ و در سازمان تئاتر ملی، این عزم وجود دارد تا این فستیوال تئاتری، به طور مستمر و هر ساله با نظم و کیفیت بالاتری برگزار شود تا به گسترش جریان تئاتری افغانستان کمک کند.
رئیس تئاتر ملی افغانستان گفت: کشور ما آسیب‌های اجتماعی ناشی از جنگ را تحمل کرده که با اجرای تئاتر می‌شود فرهنگ سازی و از اثرگذاری منفی این آسیب‌ها کاست و مردم را در صلح به تماشای تئاتر دعوت کرد.
رحمانی درباره سالن‌های تئاتری کشورش گفت: در کابل سالن تئاتری وجود دارد که در سال 1343 تاسیس شده و دومین سالن تئاتر در آسیای میانه بوده است.
وی افزود: این سالن به امر «محمد ظاهر شاه» آخرین پادشاه افغانستان در شش ماه احداث شده که در جنگ تخریب شد و اینک هشت سال است که بازسازی آن آغاز شده و به انجام نرسیده است.
رئیس تئاتر ملی افغانستان گفت: علاوه بر آن، ما سالن‌های تئاتری در جلال آباد و قندهار و مناطق دیگر داشتیم که میزبان اجراهای تئاتر بسیاری بودند و متاسفانه بر اثر جنگ از بین رفته‌اند.
وی که چندی قبل به دعوت مرکز هنرهای نمایشی ایران به ایران سفر کرده بود، اضافه کرد: امکانات ایران چه از لحاظ تعداد سالن‌های فعال تئاتری و چه از نظر تجهیزات فنی سالن‌ها، به هیچ وجه قابل قیاس با آنچه که ما در اختیار داریم، نیست.
رحمانی افزود: برای مثال ما در مرکز حدود 12 سالن تئاتر و سینما داریم که در مقایسه با تعداد سالن‌های تئاتر و سینمای شهر تهران، عدد ناچیزی است.
وی ادامه داد: علاوه بر آن، نمایش هایی که در ایران دیده ام چه از نظر دیالوگ نویسی، چه میزانسن و ساختار اجرایی، نمایش‌های قدرتمندی هستند که هرچه تعامل ما با تئاتر ایران بیشتر شود، می‌توانند آموزه‌های بسیاری برای تئاتری های ما داشته باشند.
رحمانی درباره آثار ایرانی اجرا شده در افغانستان گفت: نمایش‌های بسیاری از ایران در کابل و شهرهای دیگر اجرا شده اند و ما تلاش می کنیم تا امکان اجرای هر چه بیشتر آثار را ایجاد کنیم.
وی ادامه داد: از جمله نمایش هایی که در افغانستان اجرا شده می‌شود به نمایش‌های «آرش آبسالان» کارگردان ایرانی اشاره کرد که آثاری از وی مثل «شوربای زهرمار» و «شهزاده کوچک» بین سال‌های 1998 و 2000 در فستیوال تئاتر افغانستان، برگزیده شدند.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *