صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

آموزش رسمی نقش زیادی درتربیت دانش‌آموز ندارد/ریاضی و شیمی وسیله است

۲۶ دی ۱۳۹۵ - ۱۶:۲۰:۰۱
کد خبر: ۲۶۷۸۸۳
دسته بندی‌: جامعه ، عمومی
وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه در بسیاری از کشورهای جهان، دروسی مانند ریاضی و فیزیک وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف تربیتی جامعه است،‌ گفت: آموزش رسمی نقش چندانی در تربیت دانش‌آموز ندارد.
به گزارش گروه جامعه ، فخرالدین دانش آشتیانی در دیدار اعضای انجمن فلسفه تعلیم و تربیت ایران در ساختمان شهید رجایی گفت: باید بسترهای  تعامل آموزش و پرورش با دانشگاهیان برای همفکری بیشتر درباره موضوعات تعلیم وتربیت فراهم شود.

وی ادامه داد: هدف مدرسه، آموزش صرف نیست، بلکه هدف اصلی  آن تربیت است، اما این مسئله چنانکه باید و شاید در جامعه نهادینه نشده، به همین دلیل است که اولیا در مراجعات خود به  مدرسه فقط در مورد موضوعات آموزشی فرزندان  سؤال می کنند.

دانش آشتیانی تصریح کرد: مسئله تعلیم وتربیت یک مسئله ملی است که باید اهمیت آن برای جامعه تبیین شود  و نقش دانشگاهیان و استادان  می تواند در این باره  مؤثر باشد.

وزیر آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: در بسیاری از کشورهای جهان، آموزش دروسی مانند ریاضی ،‌ فیزیک و شیمی  فقط وسیله ای برای رسیدن به اهداف تربیتی مورد نظر آن جامعه است،‌ امیدوارم در کشور ما نیز این نگرش به وجود آید.

وی گفت: همه اتفاقات باید در مدرسه رخ دهد و باید نگرشی در معلمان ایجاد شود که آنها به آموزش صرف نپردازند و تربیت دانش آموزان  را وظیفه اصلی خود بدانند.

وزیر آموزش و پرورش افزود: وقتی صحبت ازآموزش مهارت های زندگی در مدرسه می شود، این تصور می رود که کتابی به کتاب های درسی اضافه شده است، اما این تصور نادرست است و منظور آن است که مهارت های زندگی باید در همه دروس وجود داشته باشد.

 آشتیانی بیان داشت: تفکیک نظام تعلیم و تربیت به بخش های آموزشی، پرورشی و پژوهشی کاردرستی نیست  و باید آموزش در قالب پژوهش و با هدف تربیت انجام گیرد.

وی  اظهار داشت: با تفکیک سه موضوع آموزش ، پرورش و پژوهش،تربیت در مدرسه اتفاق نمی افتد ،البته بنده مخالف حضوردانش آموزان در پژوهش سراها برای انجام فعالیت های پژوهشی نیستم، بلکه معتقدم دانش آموزان باید فرآیندتعلیم وتربیت  را با روش  پژوهشی فرا گیرند.

وزیر آموزش وپرورش گفت: آموزش وپرورش یک مسئله ملی و از مهم ترین مسائل کشور است و فرآیند تعلیم وتربیت نیز  تنها برعهده آموزش  وپرورش نیست، همه دستگاه ها در فرآیند تعلیم وتربیت مؤثرند و ‌آموزش وپرورش نقش سیاستگذاری در این فرآیند را برعهده دارد.

وی افزود: امروزه همگان  به این نتیجه رسیده اند که آموزش های رسمی نقش آن چنانی در تربیت دانش آموزان  ندارند، بنابراین همه به آموزش های غیررسمی روی آورده اند که که این امر نیاز به مدیریت دارد.

عضو کابینه تدبیر و امید تصریح کرد: تغییر نگرش نسبت به آموزش وپرورش از ضروریاتی است که باید مورد توجه ویژه قرار گیرد .

دانش آشتیانی به ضرورت تقویت رابطه انجمن های علمی به ویژه انجمن فلسفه تعلیم وتربیت با آموزش وپرورش اشاره و تاکید کرد: استادان  و صاحب نظران با دانشگاه فرهنگیان و مراکز آموزش ضمن خدمت آموزش وپرورش همکاری داشته باشند و راهکارهای کاربردی را جایگزین مباحث نظری کنند.

وی همچنین برگزاری کارگاه های تخصصی ویژه معلمان را راهکاری برای کمک به تغییر نگرش در آنان دانست و اظهار کرد: استادان دانشگاه با ارائه مقالات و انتشار آن در رسانه ها می توانند راهکارهایی برای کمک به آموزش وپرورش ارائه دهند.

وزیر آموزش و پرورش افزود: شرایط و ساختاری را فراهم خواهیم کرد تا انجمن فلسفه تعلیم وتربیت، ارتباط مناسبی با وزارت آموزش و پرورش در کلیه سطوح داشته باشد و با یک حرکت ملی جایگاه واقعی آموزش و پرورش در جامعه تبیین شود.



نظرات بینندگان
ناشناس
|
|
۱۷:۳۵ - ۱۳۹۵/۱۰/۲۶
کی میخواید یه فکر درست و حسابی در مورد آموزش و پرورش بکنید؟ مثلا همین مطالبی که بعنوان درس فیزیک و شیمی بچه ها میخونن چون هیچ ذهنیتی در موردشون ندارن و نه آزمایشگاهی نه چیزی فقط یه مشت اصطلاحات و فرمول سخت که باید حفظ کنن و نمره بگیرن و برن و جالبه مثلا دو تا رشته تجربی و ریاضی داریم ولی اکثر درسها مشترکن عمومی تمام رشته ها هم که مشترکن . مثلا چه فرق مهمی دارن حالا این دو تا رشته؟ بخاطر یه کتاب زیست شده رشته تجربی . بعد هم مطالب تخصصی هست و مثلا فیزیک چه به درد یه رشته تجربی میخوره ؟این مال کسیه که بخواد این رشته رو تو دانشگاه ادامه بده . خیلی از درس ها بیخودی حجیم هستن و پر از مطالبی که به کار کسی نمیاد. خب کی اصلا تصمیم گرفته که چه مطالب و چه درس هایی باید تو فلان پایه تدریس بشه؟ چه استانداردی داره کتابا؟ فقط مدرسه شده پر از استرس درس های حجیم و نگرانی از تموم کردن به موقع کتاب .نه درست تدریس میشه نه رفع اشکال میشه.وقتی دیگه هست که معلم بخواد با بچه ها صحبت کنه؟ یا درس زندگی بده؟ همه تو زندگیشون گرفتاری دارن معلم ها هم همینطور اگه یه وقتی هم گیر بیارن میخوان از زندگی و بدبختیاشون برای بچه ها بگن که توجیه کنن حوصله ی بچه ها رو ندارن و انگار از زور بدبختی و ناچاری اومدن معلم شدن. جو مدرسه و کلاس ها همه استرس زاست و اصلا شور و نشاطی نداره اغلب بچه ها از مدرسه خوششون نمیاد و اشتیاقی ندارن به مدرسه رفتن.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *