نقاشی که دزد شد

به گزارش گروه جامعه ،برای کار به تهران آمد اما زندگی در خانه‌ای که پاتوق معتادان بود، مسیر زندگی‌اش را به سیاهی کشاند. مسیری که از نقاش حرفه‌ای ساختمان دزد حرفه‌ای خانه ساخت. در آخرین روزهای سال 94 به اتهام دستبرد به خانه‌های شرق تهران دستگیر شد و با اعتراف او دیگر اعضای باندش نیز دستگیر شدند.

حسین 27 ساله دو سال قبل برای کار از جنوب کشور به پایتخت آمد و به خاطر تبحرش در نقاشی خیلی زود وضع مالی‌اش خوب شد. در پلیس آگاهی گفت‌وگویی با او انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.

هم دوستان ناباب و هم اراده ضعیف خودم. من هم فکر می‌کردم دوستان ناباب فقط بهانه است اما وقتی در جمع آنها قرار بگیری همه تلاش آنها این خواهد بود که تو را هم مثل خودشان کنند.

البته اراده من هم ضعیف بود و خیلی زود در دام آنها گرفتار شدم. وقتی برای کار به تهران آمدم، خانه‌ای را اجاره کردم. خانه، پاتوق معتادان بود و ابتدا به آن اهمیت ندادم و با خود گفتم مهم من هستم که معتاد نمی‌شوم. روزها کار می‌کردم و شب‌ها برای خواب به آن خانه در جنوب تهران می‌رفتم. بعد از مدتی در شب‌نشینی‌های آنها شرکت کردم و وقتی به خودم آمد معتاد شده بود.

دیگر نمی‌توانستم کار کنم و هر کسی ظاهرم را می‌دید از کار با من منصرف می‌شد. به همین خاطر با سه معتاد دیگر که به این خانه رفت و آمد داشتند، نقشه سرقت از خانه‌ها را طراحی کردیم.

حدود شش ماه است.

با تاریک شدن هوا در خیابان‌های شرق تهران پرسه می‌زدیم و خانه‌های خالی از سکنه را شناسایی می‌کردیم. یکی از اعضای باند تبحر خاصی در بازکردن در داشت. او در را باز می‌کرد و سه نفر وارد خانه می‌شدند و یک نفر هم بیرون خانه مراقب بود.

فقط طلا و پول .

خیلی راحت است. 90 درصد زنان طلاهای خود را در اتاق خواب مخفی می‌کنند. پیدا کردن آن برای سارقان کار راحتی است.

ریسکش بالاست و همسایه‌ها شک می‌کنند. فروشش هم سخت است.

تبحر ما سرقت از خانه‌های ویلایی بود. در شرق تهران خانه‌های زیادی را نقاشی کردم و می‌دانستم در کدام خیابان‌ها خانه‌ها ویلایی زیاد است.فرار از خانه‌های ویلایی راحت‌تر از آپارتمان است.

دو مالخر داشتیم. بخش زیادی از طلاها را به یک مالخر می‌دادیم و او به جای پول آن به ما مواد می‌داد.

بقیه آن را به مالخر دیگری می‌فروختیم و پول می‌گرفتیم و برای خانواده‌هایمان می‌فرستادیم.

نه، فکر می‌کنند کار می‌کنیم. اگر می‌دانستند پول حرام است آن را بر می‌گرداندند.

حدود سه میلیون تومان . بقیه آن را هم مواد کشیدیم. مالخران، مفت‌خر هستند. شاید یک‌دهم ارزش طلاها را به ما می‌دادند. ما برای آنها کار می‌کردیم.

هر وقت موادمان تمام می‌شد سرقت می‌کردیم.

فکر کنم 20 خانه شد. تعداد دقیق آن را به یاد ندارم.

هیچ سارقی نیست که شب‌ها با کابوس دستگیری از خواب بیدار نشود.

می خواهم در زندان ترک کنم و بعد آزادی به شهر خودمان بروم و آنجا کار کنم. تهران سوغات تلخی برای خانواده‌ام داشت.

انتهای پیام/