صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

دلايل مخالفت ايران با قطعنامه ضد سوری سازمان ملل

۰۲ دی ۱۳۹۵ - ۱۰:۱۰:۳۴
کد خبر: ۲۵۸۶۱۱
دسته بندی‌: سیاست
دهقانی دلایل مخالفت کشورمان با قطعنامه ضد سوری در مجمع عمومی سازمان ملل را تشریح کرد.
به گزارش گروه سیاسی ، مجمع عمومی ملل متحد با  آراء ضعیف قطعنامه پیشنهادی لیختنشتاین و قطر علیه سوریه را به تصویب رساند. هدف ادعایی این قطعنامه تشکیل سازوکاری برای کمک به تحقیقات در خصوص جرائم خطیر رخ داده در سوریه در دوره زمانی پس از مارس سال 2011 عنوان شده است. 

غلامحسین دهقانی سفیر نمایندگی کشورمان در ملل متحد طی سخنانی در مجمع عمومی، به تشریح دلایل مخالفت کشورمان با این قطعنامه پرداخت. 

وی گفت این قطعنامه یک رویه خطرناک در سیاسی کردن مقابله با بی کیفری ایجاد کرده و اصول پذیرفته شده حقوق بین الملل و منشور ملل متحد را به پای منافع کوته بینانه برخی قربانی می کند. وی وظیفه جامعه بین المللی را کمک به سوریه در دوران دشوار فعلی و در جریان نبرد این کشور با تروریسم و افراطی گری دانست و گفت: هدف از هر ابتکاری در شرایط فعلی باید پایان دادن به منازعه در سوریه برای آغاز هر چه سریع تر فرآیند آشتی سیاسی تحت هدایت نیروهای سوری باشد؛ اما این قطعنامه دقیقا خلاف این هدف عمل میکند.

 دهقانی ایرادات حقوقی متعددی را بر این قطعنامه وارد دانست و از آن جمله به نقض منشور ملل متحد و حاکمیت ملی سوریه اشاره کرد و گفت:  طبق موازین و قواعد حقوق بین الملل، اجرای قوانین و پیگیری و مجازات مرتکبین جرایم در حوزه صلاحیت داخلی کشورهاست؛ لذا، تاسیس سازکار پیش بینی شده در قطعنامه مجمع عمومی، بدون رضایت دولت سوریه، بی اعتنایی آشكار به حاکمیت ملی این كشور  است. 

دهقانی ضمن اشاره به موادی از منشور ملل متحد نیز افزود: بدین ترتیب این قطعنامه به دلیل مداخله مجمع عمومی در اموری که ذاتا در حوزه صلاحیت داخلی یک دولت عضو قرار میگیرد، با مفاد منشور ملل متحد نیز در تعارض است.

معاون نمایندگی کشورمان در سازمان ملل متحد همچنین ایرادات سیاسی وارد بر این قطعنامه را نیز تشریح کرد. وی گفت توجه به واقعیات میدانی در سوریه و زمان ارائه این قطعنامه جای تردیدی باقی نمی گذارد که هدف از این قطعنامه پیشبرد اغراض سیاسی خاص تحت پوشش عدالتخواهی است. وی گفت: از زمانی که دولت سوریه توانسته است بخش شرقی حلب را از تصرف تروریست ها خارج سازد، به ناگاه ابتکارات مختلفی با یک سری اهداف سیاسی خاص در سطوح مختلف، از جمله در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شده اند.

دهقانی با اشاره به تاکید همیشگی کشورمان بر اینکه منازعه در سوریه راه حل نظامی ندارد و مردم سوریه باید بتوانند خود در مورد آینده سیاسی شان تصمیم بگیرند، بر ضرورت آغاز یک فرآیند صلح تحت هدایت نیروهای سوری برای دستیابی به صلح و آشتی ملی تاکید کرد و افزود:  همه تلاشها و ابتکارات باید در خدمت و در راستای تسریع به این فرآیند باشد. وی با اشاره به اجلاس اخیر وزرای خارجه سه کشور جمهوری اسلامی ایران، روسیه و ترکیه در مسکو، آن را نمونه ای از کمک سازنده به این فرآیند سیاسی دانست. دهقانی گوشزد کرد که مع الوصف، قطعنامه پیشنهادی لیختنشتاین و قطر حرکتی مخرب است که می تواند تلاشها برای صورت دادن به یک راه حل سیاسی برای بحران سوریه را تضعیف کند. وی گفت با ایجاد چنین سازکار تحقیق غیرقانونی و معرفی پیش شرط، هدف این قطعنامه صرفا ایجاد موانعی در راه رسیدن به یک راه حل سیاسی برای بحران سوریه است. 

دهقانی بر حمایت جمهوری اسلامی ایران از لزوم مقابله با بی کیفر ماندن جرائم و لزوم پاسخگویی تاکید کرد، اما در عین حال خواستار اجتناب جدی از سیاسی کردن این اصل شد. و گفت: جامعه بین المللی باید در همه جای جهان، از فلسطین تا یمن و دیگر مناطق تحت مداخلات خارجی و تجاوز، به دنبال مقابله با بی کیفری باشد. وی سیاسی کاری، برخورد گزینشی و اعمال استانداردهای دوگانه را برای مقابله با بی کیفری در حکم زهر دانست و از بانیان قطعنامه پرسید که آیا آماده برخورد با بی کیفر ماندن جرایم در همه جای جهان هستند، یا در این خصوص گزینشی عمل خواهند کرد؟ 

نماینده كشورمان در پایان با طرح این موضوع که این قطعنامه به ریشه های پدیده زشت تروریسم در سوریه نمی پردازد، آن را صرفا در خدمت بی کیفر ماندن کسانی دانست که گروههای تروریست و جنگجویان تروریست خارجی در سوریه را شکل داده، تامین مالی کرده و آنها را به لحاظ تسلیحاتی و ایدئولوژیک تغذیه می کنند. 

گفتنی است قطعنامه پیشنهادی لیختنشتاین و قطر، در فرآیندی کاملا غیرشفاف تدوین شده بود و بدون کسب نظر اکثریت اعضای مجمع عمومی ظرف چند روز مطرح شد و با فشار کشورهای غربی به تصویب رسید.





ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *