بارزانی روی خط ...

به گزارش گروه بین‌الملل ،روند سیاسی این کشور در مسیری قرار گرفت که روز به روز بر قدرت این شخص قدرت طلب افزود. این روند باعث شد تا به همین سبک نیز اندک اندک نام این شخص در سرتیتر همه اخبار جهان قرار گرفت.او که بعد از مدتی تبدیل به شخص اول قدرت در عراق شده بود. برای حفظ قدرتش خون مردم عراق بویژه شیعیان مظلوم و اکراد غیور آن کشور را در شیشه کردو چه ستمها و ظلم هایی که به آنها روا نمی کرد. او که برای تحکیم قدرت حکومت شیطانی پلیدش حاضر شده بود صدها بی گناه را از دم تیغ بگذراند . چون به کسی اعتماد نداشت و از آخرعاقبت خود بشدت می ترسید بنابراین تلاش نمود که با قرار دادن افراد نزدیک بخود همانند فرزندانش در رأس سازمان های امنیتی-اطلاعاتی و ... اقدام به ایجاد یک حکومت دیکتاتوری محض در عراق نماید.

در نهایت هم این حکومت اختاپوسی برای تداوم حیات ننگین خود تلاش نموده بود که بازوان خود را در خصوصی ترین زوایای زندگی مردم عراق بگستراند.کوچک ترین فعالیت های ملت را تحت کنترل خود در بیاورد تا در مواقعی که احساس خطر می کند، بتواند منبع خطر را درآن واحد سرکوب کند.

او که در عرصه داخلی توانسته بود با ایجاد اختناق و فشار بسیار شدید، بر مردم خود مسلط شود. تلاش می کرد که به توهم رهبری خود بر جهان عرب نیز جامه عمل بپوشاند. در نتیجه این اهام بود که با کمک مشاوران امریکایی و اروپایی خود، که کوتاه ترین مسیر برای رسیدن به این هدف را در تهاجم به جمهوری اسلامی ایران را به وی القا نموده بودند در اقدامی جنون آمیز و وحشیانه، خاک کشور عزیزمان را آماج حملات ددمنشانه خود قرار داد. او در این مسیر نه تنها به عملیات نظامی مستقیم اکتفا نکرد، بلکه خاک کشورش را نیز محل و مأمن  گروه های تروریستی مختلفی چون منافقین وطن فروش ، حزب منحله دموکرات، کومله و ... جهت ضربه زدن به ایران اسلامی قرار داد. در نهایت هم شاهد بودیم که سیر تاریخ با رشادت ها و از خودگذشتگی مردان و زنان بی ادعا نه تنها از حرکت باز نایستاد بلکه او را نیز با تمام ید و بیضای جهنمی که برای خود مهیا کرده بود، به مانند بسیاری از دیکتاتورهای ازمنه های مختلف به زباله دان تاریخ بفرستد.

صدام از آن جایی که از حمایت مردم خود برخوردار نبود، حمایت های متحدین و کمک های تروریست های پناه داده شده توسط وی، نتوانست جلوی خشم و قهر ملت را سد نماید.از خوش خدمتی و جنایت دیروز صدام چیزی جز نفرین برایش نداشته است.
 
بعد از سقوط صدام بود که خانواده ای بنام بارزانی در اقلیم کردستان عراق، باز به یاری همان مشاوران آمریکایی و اروپایی صدام و با توسل به حیلت ها و شیوه های مختلف توانست بر اریکه قدرت در این منطقه مسلط شود.

نکته جالب در واکاوی رفتار بارزانی پس از تصاحب قدرت در اقلیم کردستان عراق، در این است که او نه تنها از سرنوشت شوم صدام ملعون درس عبرتی نگرفت بلکه به رسم و شیوه مقتدا و پیشوای خود(صدام)، همان رویه و سیاست های اشتباه صدام را در حکومت داری اقلیم دنبال می کند چرا که وی نیز به مانند صدام، پسران و اقوام درجه یک خود را در رأس سازمان های نظامی، امنیتی- اطلاعاتی اقلیم قرار داده و با توسل به این حربه همه فعالیت های مردم ستمدیده اقلیم را تحت کنترل دیکتاتورمآبانه خود قرار داده است . یا این که وی در اقدامی دیگر به مانند صدام خاک اقلیم را جولانگاه و بهشت گروه های تروریستی مختلف فعال علیه ایران همچون حزب منحله دموکرات، کومله و... قرار داده و یا باز به رسم دیکتاتور معدوم، قلمروی سرزمینی خود را در اختیار دشمنان جمهوری اسلامی ایران همچون رژیم اشغالگر قدس و یا شجره ملعونه آل سعود قرار داده است .به نحوی که از یکسو اکثر زیر ساختهای حیاتی اقلیم متکی به رژیم صهیونیستی شده و از سوی دیگر نیز با صدور مجوز به افزایش اعضاء و فعالیت کنسول گری عربستان سعودی در اربیل، علیه ایران بتواند از دلارهای کثیف و بادآورده عربستانی در حمایت از گروه های تروریستی مستقر در خاکش علیه ایران نهایت بهره برداری را نماید.

اما نکته در اینجاست که چرا آقای بارزانی از سرنوشت سایر دیکتاتورهای حاکم بر سرزمین عراق مثل صدام درس عبرت نمی گیرد؟ او بداند که بایستی روزی به این سوالات پاسخ دهد؛
1-براستی بارزانی در قبال خوش خدمتی به عربستان و احزاب منحله و معاند جمهوری اسلامی ایران به دنبال تحقق کدامین هدف و یا اهداف مردم ستمدیده و مظلوم کردستان عراق است؟

2-چرا زمانی که حکومت مرکزی منتخب مردم عراق، همواره با دخالت های عربستان در اوضاع داخلی آن کشور مخالفت می کند دولت اقلیم دقیقاً برعکس این رویه را در پیش گرفته و هماهنگ با سیاست های حکومت مرکزی اقدام نمی نماید؟

3-کلام آخراینکه آقای بارزانی سعدی شیرین سخن ما گفته است
 ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی
                      کین ره که تو می روی به ترکستان است