چالش مانکن نماد فریز عقلانیت

به نقل از شهر فردا، اسمش هر چه که باشد، چالش، سرگرمی، نمایش و .... کارهایی جالب توجه و خاص است که در زمان های مختلف و البته به دنبال درخواست ها اجتماعی انجام می شود و به مدد پیشرفت اجتماعی در تکنولوژی ارتباطات به سرعت در جهان همه گیر می شود.

چالش آب سرد یکی از پرطرفدارترین این کارها بود که در سال 2012 آغاز شد که در آن افراد با خالی کردن یک سطل آب سرد روی سر خود، تصاویری از خود ضبط کرده و در شبکه های اجتماعی منتشر می کردند. این چالش یک هدف داشت؛ معرفی و حمایت از بیماران مبتلا به ALS. یا چالش سطل خاک که ابداع خود ما ایرانی ها بود و به منظور همدردی با مردم خوزستان در هوای پر از گرد و غبارشان مدتی باب شد و تب آن خوابید.

به تازگی اما "چالش مانکن" مطرح و البته همه گیر شد که در آن فرد یا افرادی در حالت ثابت می مانند انگار زمان ایستاده و کسی از آنها فیلمبرداری می کند. اینکه این چالش از کجا آمده، عده ای عقیده دارند که از فلوریدا آغاز شده است و هدف آن هم مشخص نیست.

جدای از خوب یا بد چنین پدیده های یک آسیب شناس اجتماعی معتقد است شیوع چنین پدیده هایی به نوعی به منظور جلب توجه و خودنمایی انجام می شود.

امان الله قرایی مقدم می گوید: امروز مانند گذشته نیست که مردم جهان از حال یکدیگر بی خبر باشند. اکنون در دهکده جهانی زندگی میکنیم و هر حرکت و الگوی رفتاری که در گوشه ای از جهان به وجود به آید در سریع ترین زمان ممکن در عالم همه گیر می شود.

وی معتقد است انجام چنین حرکاتی بدون اینکه تفکری به چرایی آن شود به این منظور است که بگوییم ما نیز چیزی از بقیه کم نداریم و توانایی انجام آن و بلکه انجام بهتر آن را نیز داریم.

البته قرایی مقدم به این نکته تاکید دارد که کارهایی مانند چالش مانکن که البته خطرناک هم نیست به نوعی واکنش رفتاری جامعه به محدودیت ها و محرومیت ها برای دیده شدن و جلب توجه است که جلوی آن را هم نمی شود گرفت.

"واقعیت این است که جامعه جوان چالش برانگیز است. جوان به دنبال نوآوری و نوگرایی است. جوان می خواهد که کاریی کند که جامعه با لرزه درآید و از خواب بیدار شود. اینها همه نشان از نوگرایی، نوخواهی و به دنبال طرحی نو درانداختن است."

این جامعه شناس با بیان این نکته خاطرنشان می کند که تمام اینها نشان این است که جامعه می خواهد از محدودیت، محرومیت که به نوعی با گذشته گره خورده است کنده و به جلو حرکت کند اما نمی داند چگونه باید این کار را انجام دهد.

اگرچه به گفته قرایی مقدم این این پدیده خطرناک نیست اما نکته نگران کننده در این میان این است که اگرچه چالش مانکن از کاخ سفید تا حتی پارک های کوچک در شهرهای کوچک در کشور ما همه گیر شد اما در این میان اجرای چالش مانکن در اتاق عمل آن هم در حین زایمان ( اگرچه وزارت بهداشت آن را قویا تکذیب و ساختگی دانست) زنگ خطری را به صدا درآورد که نکنند چالش مانکن نیز مانند بسیاری از پدیده های فرهنگی و حتی تکنولوژی که در جهان بروز می کند مایه آسایش شده یا بسیار ساده از آن گذر می کند در کشور ما تبدیل به یک معضلی برای اجتماع شود.

به عبارت ساده تر چه می شود که پدیده هایی این چنین در هیچ کجا دنیا به جز کشور ما اینگونه جدی گرفته نمی شود و صرفا به یک سرگرمی تبدیل می شود و نه یک معضل؟ این سوالی است که قرایی مقدم در پاسخ به آن می گوید: از دید جامعه شناسی عامل چنین رفتارهایی یک تاخر فرهنگی است.

"به عبارت ساده تر، ما از یک پدیده اجتماعی، یک وسیله و حتی برخی امکانات به دلیل یک تاخر فرهنگی به درستی استفاده نمی کنیم. یعنی ابتدا با آن پدیده به صورت شتابزده برخورد می کنیم، بدون آنکه فرصت ها، تهدید ها، نقاط قوت و تهدید  را شناسایی کنیم."

برای نمونه قبل از آنکه فرهنگ آپارتمان نشینی را فرا بگیریم آپارتمان نشین شدیم یا قبل از اینکه فرهنگ استفاده از شبکه های اجتماعی را بلد باشیم عضو فعال فیس بوک می شویم.

این آسیب شناس اجتماعی معتقد است هیچ گاه فرهنگ، فکر، رفتار که به نوعی معنوی است نمی تواند به سرعت مادیات مانند تکنولوژی حرکت کند.

به گفته این آسیب شناس آداب استفاده از هر پدیده و برخورد با آن بسیار دشوارتر از به دست آوردن آن است و در مورد الگوهایی رفتاری نیز چنین همین روند وجود دارد.

"ما می خواهیم در مسیر از خارجی ها عقب نمانیم در این میان اما اینکه حالا چطور چگونه و از چه راهی چندان برایمان اهمیت ندارد."

/انتهای پیام/

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.